ตอนที่ 19
บรรยากาศระหว่างเดินทางตอนนี้เหมือนจอมทัพกำลังทำหน้าที่เป็นพี่เลี้ยงเด็กก็ไม่ปาน
เขาหยิบทิชชู่คอยซับน้ำตาให้เด็กขี้เเยตรงหน้าอย่างปลงๆ
“เธอจะร้องอะไรนักหนา หืม”
“นายว่าฉันทำไมล่ะ”
โป๊ก
เวนิสตวัดสายตามองคนที่พึ่งเขกหัวเธอพลางยกมือขึ้นลูบตรงที่โดนเขกเบาๆ
“เจ็บนะ”
“ก็ตีให้เจ็บไง จะได้เลิกดื้อ”
“ไม่ได้ดื้อสักหน่อย”
คนตัวเล็กก้มหน้า เถียงด้วยน้ำเสียงอ่อยๆ
จอมทัพส่ายหัวก่อนจะดึงหัวเธอมาพิงไหล่เขาไว้
“นอนไป ถึงแล้ว เดี๋ยวปลุก”
เวนิสยกหัวขึ้นแต่ก็โดนมือของอีกคนกดให้นอนพิงไหล่เขาอีกครั้ง
“ไม่ได้อยากนอน”
“เวนิส”
จอมทัพเรียกชื่อเด็กดื้อเสียงเข้ม พลางจ้องเธอด้วยสายตาดุๆ
“ชิ”
งับ งับ
“อ๊า อย่ากัด”
จอมทัพกัดฟันข่มอารมณ์เมื่อโดนเด็กดื้อกัดหน้าอกแกร่งเข้าเต็มแรง ก่อนที่เขาจะเอื้อมมือไปบิดยอดปทุมเธอคืนบ้าง
“กรี๊ด เจ็บนะ”
เวนิสเด้งลุกขึ้นนั่งตัวตรง พยายามแกะมือหนาออกแต่เขากลับ
