ตอนที่ 10
(เวนิส)
เมื่อครึ่งชั่วโมงที่แล้วฉันพึ่งประกาศกร้าวไปว่า ฉันไม่ใช่ขี้ข้าจอมทัพ แต่ดูสภาพฉันตอนนี้สิ
ผมถูกมวยขึ้นหลวมๆ สวมใส่เสื้อกล้ามเก่าๆกับกางเกงขาสั้นบานๆ ดูยังไงก็คนใช้ชัดๆ
และไม่ต้องแปลกใจนะคะว่าทำไมฉันถึงยอม เหตุการณ์มันเป็นแบบนี้ค่ะ
ครึ่งชั่วโมงที่แล้ว
“รีบกินแล้วรีบไปแต่งตัวด้วย วันนี้เธอต้องมาช่วยกันทำความสะอาดห้อง”
“ไม่ไป ฉันจะนอน”
“เวนิส เธอไม่อยากขัดคำสั่งฉันหรอก”
“ฉันไม่ใช่ขี้ข้านายนะ!!!”
“ถ้าอย่างนั้นเธอก็คุยกับพ่อเธอแล้วกัน”
ฉันขมวดคิ้วสงสัยก่อนจะรับมือถือจากจอมทัพมาถือไว้งงๆ
“ฮัลโหล จอมทัพบอกลูกอยากคุยกับพ่อหรอ”
“หือ เวนิสไม่ได้บอกนะคะ”
‘พ่อ เธอ เป็น คน สั่ง’ จอมทัพขยับปากพูดโดยไม่ออกเสียงแต่ฉันพอจับใจความได้
“นี่พ่อสั่งให้หนูทำความสะอาดหรอคะ”
“ใช่แล้ว พ่อว่าลูกควรเรียนรู้”
“ไม่ค่ะ หนูไม่ควรเรียนรู้ พ่อก็รู้ว่าหนูทำไม่เป็น”
“นั่นแหละ ลูกเลยต้องเร
