ZARINA POINT OF VIEW
"Uy? Zarina."
Hindi ko siya pinansin habang naglalakad kami palabas ng building. Kanina niya pa kasi ako kinukulit. Tinatawag niya ko tapos tatawa. Ang lakas ng tama niya.
Bumukas naman na ang elevator at nagmadali ako doong makapasok. Tipong sasara na sana at maiiwan siya sa labas nang bigla niyang iharang ang kamay niya. Kaasar, hindi pa naiwan.
"Zarina?" nakangisi niya na namang tawag sa akin.
"Ano bang na kain mo at ang kulit mo?" naasar kong tanong sa kanya.
"Eto naman, oh! Minsan lang akong maglambing, e!" parang batang sabi niya habang nakangisi.
Umirap na lang ako sa kanya at naghintay na bumukas ang elevator.
"Pero, Zarina?" "Oh?!" matigas na sagot ko.
"Kailan mo ba ko sasagutin?" seryosong tanong niya bigla.
Namula ako sa tanong niya kaya mabilis ak
