“ไปตามหาไอ้เสือบัดเดี๋ยวนี้!”
สิงห์คำออกคำสั่งพลางถอดเบี้ยแก้จากข้อมือของตนเอาใส่ให้ปานฤทัยพร้อมกับท่องมนตร์อารักษ์คลุมตัวเจ้าหล่อนเอาไว้ จากนั้นรีบมองหาเบี้ยแก้ที่หลุดออกจากสร้อยคอของปานฤทัยตามพื้น
เพลานั้นก๋องวิ่งมาหาผู้เป็นนายทันทีโดยมิต้องให้เรียกหา สิงห์คำชี้ไปยังร่างของบ่าวที่นอนนิ่งอยู่ใต้ต้นไม้ใหญ่
“มึงไปดูสิว่ามันได้สติแล้วหรือยัง เมื่อครู่มันน่าจักถูกผีเข้า มันมาบีบคอแม่หญิงหวังดึงเอาเบี้ยแก้ไป”
“ขอรับคุณพระ” ก๋องวิ่งไปทางบ่าวผู้นั้นทันที
“สิงห์คำ ดูแลเรือนก่อนหนา พ่อจักเข้าสมาธิ มีคนทำลายมนตร์อารักษ์ของเฮือนคำ” อินตาก้มลงบอกบุตรชายจากบนเรือน
“ขอรับคุณพ่อ...เอ็งนั่งตรงนี้นิ่ง ๆ อย่าได้ลุกไปที่ใดหนา” สิงห์คำรับคำบิดาเสร็จจึงหันมาเอ่ยกับคู่หมั้นที่นั่งหน้าซีดอยู่ตรงขั้นบันได เขากอบดินจากพื้นขึ้นมากำไว้ ท่องคาถาใส่มันแล้วเป่าออกไปจากฝ่ามือ
ปานฤทัยเบิกตากว้างด้วยความตกตะลึงเพร
