“ขอรับ แต่คงอีกมินานจักได้รู้ คุณลุงกับคุณพระเร่งหาคนใส่ยาในหมู่บ่าวให้ได้ก่อนดีกว่า หากยังจับตัวมิได้ แม่ฤทัยคงโดนของแรงขึ้นเรื่อย ๆ กระผมเองก็มิได้อยู่ที่นี่ตลอด” สีหน้าของเสือมีความกังวลมิน้อย
“ได้ ลุงจักเร่งหาตัวไอ้อีผู้นั้นมาลงโทษโดยไว เอ็งพักที่ใดรึ คืนนี้พักเสียที่เฮือนคำดีหรือไม่”
คราแรกเสือคิดปฏิเสธ แต่เมื่อมองไปทางห้องนอนของปานฤทัยจึงพยักหน้า “ดียิ่งขอรับ คืนนี้น่าจักได้รู้ตัวคนบงการ”
ขณะเดียวกัน เมื่อสิงห์คำวางปานฤทัยลงบนเตียงแลห่มผ้าให้จนถึงคอแล้ว จึงเอามืออังหน้าผากเจ้าหล่อนอีกครา เห็นหัวคิ้วแลเปลือกตาขยับน้อยนิดจึงเอ่ยปากเรียกเสียงแผ่ว
“แม่ฤทัย ได้ยินข้าหรือไม่แม่ฤทัย”
ปานฤทัยเปิดเปลือกตาขึ้นอย่างเชื่องช้า เมื่อเห็นใบหน้าของชายหนุ่มที่ตนคุ้นเคยจึงเรียกเขาด้วยความเคยชิน
“คุณพระ อ๊ะ!” เธอรีบเม้มปากแน่นเพราะกลัวว่าจะร้อนเหมือนถูกเผาเช่นก่อนหน้านี้
“เป็นอันใด เอ็งร้อนอีกรึ
