...ระหว่างมื้อเย็นที่ลูกสาวคนโตนั่งทานข้าวได้เพียงน้อยนิด เขี่ยข้าวในจานไปมาดั่งคนพะวงใช้ความคิด ซึ่งปกติแล้วเธอจะช่างพูด ช่างถาม ไม่ว่าจะเรื่องเล็กน้อยเธอก็จะสรรหาคำพูดจนทำให้คนในบ้านยิ้มและหัวเราะชอบใจ
"วันนี้ลูกสาวคนโตของแม่ดูเงียบๆ นะ...หนูไม่สบายหรือเปล่า" แม่แนนที่เดินเข้ามาหาลูกสาวในห้องนอน หลังมื้อเย็นจบสิ้น
"เปล่าค่ะแม่ น้องไอติมสบายดี" ลูกสาวแสร้งปั้นหน้ายิ้ม มองหน้าผู้เป็นแม่ที่ลากเก้าอี้นั่งลงข้างตัวเธอหน้าโต๊ะเครื่องแป้ง
"แม่ว่าลูกสาวแม่ต้องมีเรื่องกังวลในใจแน่เลย...ใช่ไหมคะ?" ผู้เป็นแม่ย้อนถามด้วยรอยยิ้ม เธอต้องการให้ลูกสาวที่เข้าสู่วัยรุ่นผ่อนคลาย และวางใจที่จะพูดปัญหาทุกอย่างที่เธอมี
"แม่แนน~" ลูกสาวมองหน้าแม่เลี้ยงที่เธอรักด้วยแววตาที่ดูลังเลใจหนึ่งก็อยากสารภาพต่อความผิดพลาด อีกใจก็พะวงหากบอกไปแม่ของเธอจะผิดหวังที่ทำตัวเหลวไหล
"แม่อยากให้หนูจำไว้ว่า แม่รักหนูนะค
