EP.8 คุณป๋าโกรธ

1670 Words

เกิดมาร่าน 8 เสียงปลายสายตอบกลับมาอย่างเดือดดาลเมื่อเขากลับบ้านมารอลูกสาวสุดที่รักแต่หัวค่ำ กลับพบว่าเธอไปเที่ยวกับสิงหนาทอีกแล้ว แถมตอนนี้ยังดึกดื่นมากแล้วด้วยแต่เธอไม่กลับบ้านเสียที มีเพียงข้อความสั้นๆ เท่านั้นที่เธอส่งทิ้งไว้ให้เขา “แพรอยู่ที่ไหนแล้วมึงจะทำไม...เดี๋ยวกูก็ไปส่งกลับบ้านเอง” [มึงพาลูกแพรกลับมาเดี๋ยวนี้นะไอ้สิงห์!...อย่าให้กูต้องโมโหไปมากกว่านี้!!] ตอนนี้ทรงพลคลั่งจนแทบบ้าอยู่แล้ว เขากลัวไปหมดว่าเธอจะเป็นอะไรไป กลัวว่าสิงหนาทจะแอบทำอะไรลับหลังเขา ซึ่งอย่างหลังเป็นสิ่งที่เขากลัวที่สุด “หึ...มึงหึงหรือไงวะ?” เขาเย้าแหย่น้องชายอย่างนึกสนุก เขารู้มาตั้งนานแล้วว่าทรงพลรู้สึกกับลูกแพรมากกว่าแค่พ่อในนามกับลูกสาว มันถึงไม่ยอมไปจดทะเบียนรับเธอเป็นลูกบุญธรรมจริงๆ จังๆ เสียที แต่ที่เขายังคงทำกับลูกแพรแบบนี้เพราะว่าเขาก็เริ่มจะรู้สึกไม่ต่างจากทรงพลเท่าไหร่นัก... เพราะเขาก็อยากได้หลานมาเป็นเมียเหมือนกัน! [สิงห์ มึงก็รู้ว่ากูคิดยังไงกับลูกแพร...อย่าทำให้กูอารมณ์เสียไปมากกว่านี้!!] ทรงพลตะคอกกลับมาอย่างเหลืออด เพราะว่าตอนนี้พี่ชายของตัวเองยังกวนประสาทเขาไม่เลิก แล้วไม่ยอมบอกเสียทีว่าตอนนี้ลูกแพรอยู่ที่ไหน “กูไม่ได้อยากยั่วโมโหอะไรมึงหรอก...แต่ตอนนี้กูชักจะชอบลูกแพรขึ้นมาจริงๆ แล้วว่ะ” [ไอ้สิงห์!!!] “หึหึ...ผิดที่มึงเองที่ทำตัวเป็นเต่าล้านปีทั้งที่คลั่งลูกสาวตัวเองจะเป็นจะตาย พอตอนนี้เสือแบบกูจะคาบไปกินถึงค่อยรู้สึกตัวได้” [มึงพาลูกแพรกลับมาเดี๋ยวนี้นะไอ้สิงห์!! ถ้ามึงไม่อยาก-] “โทษทีว่ะ...เรื่องนี้คงต้องให้ลูกแพรตัดสินใจเองว่าจะอยู่กับใคร” ติ๊ด!!! สิงหนาทชิงตัดสายไปเสียดื้อๆ ไม่รอฟังทรงพลพูดจนจบ เพราะเขารู้สึกสนุกที่เห็นมันร้อนรนแบบนี้ แล้วอีกอย่างเขาก็ยังอยากอยู่กับว่าที่เมียที่กำลังนอนอยู่บนเตียงด้วย “คุณป๋าโกรธแพรมากไหมคะลุงสิงห์ ทำไมหนูได้ยินเสียงเหมือนคุณป๋าตะคอกเลย” ลูกแพรเอ่ยถามเมื่อสิงหนาทวางสายแล้วเดินมาใกล้เตียง ก่อนจะหย่อนตัวลงนั่งข้างๆ เธอทั้งๆ ที่เนื้อตัวยังคงเปลือยอยู่ “ไม่หรอก หนูแพรไม่ต้องคิดมากนะ เรามาต่อกันดีกว่า...” เขาพูดพร้อมโน้มใบหน้ารกครึ้มไปด้วยเคราสากเข้าไปใกล้ลูกแพร แต่กลับโดนมือเล็กนุ่มนิ่มดันใบหน้าเขาให้ออกห่างเสียก่อน “เอ่อ...แพรว่าแพรกลับก่อนดีกว่าค่ะ เดี๋ยวคุณป๋าโกรธ ไว้วันหลังเราค่อยมาผับกันใหม่นะคะ” เธอพูดก่อนจะลุกขึ้นลงจากเตียงแล้วจัดแจงเสื้อผ้าหน้าผมของตัวเองให้เข้าที่ ตอนนี้คุณป๋าต้องโกรธเธอมากแน่ๆ เลย... “ทำไมล่ะหนูแพร...ไม่ต้องรีบกลับหรอก คืนนี้นอนค้างที่นี่แหละ” สิงหนาทลุกขึ้นจากเตียงไปสวมกอดร่างอวบอิ่มจากด้านหลังก่อนจะหอมแก้มนุ่มนิ่มฟอดใหญ่ ฟอดดดดดดด “หอมจัง...” “อื้อออ..ปล่อยค่ะลุงสิงห์ แพรขอร้องล่ะ...ไปส่งแพรกลับบ้านเถอะนะคะ” ลูกแพรขืนตัวออกจากอ้อมแขนแกร่งก่อนจะหมุนตัวไปคุยกับเขาด้วยน้ำเสียงและสายตาที่อ้อนวอน “อยากกลับไปหามันขนาดนั้นเลยเหรอ...” “ลุงสิงห์...” เธอมองสิงหนาทอย่างอ่อนใจเมื่อเห็นว่าสายตาที่เขามองมาเริ่มจะแข็งกร้าวขึ้นมาแล้ว เธอไม่ได้อยากมีปัญหากับใครทั้งนั้น แต่ที่เลือกที่จะกลับไปหาคุณป๋า เพราะมันเป็นสิ่งควรจะทำที่สุดในตอนนี้เท่านั้นเอง เธออยู่กับคุณป๋ามาเป็นสิบปี เธอรู้ดีว่าเวลาเขาโกรธขึ้นมามันจะเป็นยังไง... “โอเค...กลับก็กลับ ลุงก็พอจะรู้อยู่แล้วว่ายังไงไอ้พลมันก็ต้องมาก่อน” “ลุงสิงห์...” ลูกแพรจับมือใหญ่บีบเบาๆ เมื่อเห็นว่าร่างใหญ่เริ่มพูดตัดพ้อ “ไม่เป็นไรแพร...ลุงรอหนูได้” สิงหนาทยิ้มเบาๆ ก่อนจะเดินเลี่ยงออกไปแต่งตัว จากนั้นก็ขับรถไปส่งลูกแพรกลับบ้านตามที่เธอได้ขอเขาไว้ เขารู้ดีว่าลูกแพรนั้นเชื่อฟังแล้วก็รักทรงพลมากๆ ซึ่งแต่ก่อนเขาก็ไม่ได้น้อยใจอะไรที่เธอติดมันมากกว่าเขา เเต่พอมาเป็นตอนนี้เขาชักจะเริ่มไม่ชอบใจขึ้นมาบ้างแล้ว... @บ้านทรงพล เอี้ยดดดดด “จอดแค่หน้าบ้านนี่แหละค่ะลุงสิงห์ เดี๋ยวแพรเดินเข้าไปเอง” มือเล็กปลดเข็มขัดนิรภัยออกก่อนจะลงจากรถแล้วโบกมือลาลุงสิงห์ “ลุงจะรอให้แพรไปหาที่ผับนะ อย่าให้ลุงรอนานนักล่ะ” สิงหนาทยิ้มเจ้าเล่ห์ เขารู้ว่าเธอเข้าใจว่าเขาหมายถึงอะไร “เอ่อ...” “ฝันดีนะหนูแพร...คืนนี้ถ้าช่วยตัวเองอีกก็อย่าลืมนึกถึงลุงล่ะ” “ลุงสิงห์!!” “หึหึ” เสียงทุ้มหัวเราะในลำคอเบาๆ ก่อนจะขับรถคันหรูแล่นออกไปจากตัวบ้านที่ไม่ใหญ่ไม่เล็กมากนัก คืนนี้ปล่อยไปก่อน…แต่สักวันเขาจะเอาลูกแพรมาทำเมียให้ได้!! 00 : 21 น. “เฮ้ออออ...เอายังไงดีล่ะทีนี้...ไม่น่าเลยยัยแพร” ลูกแพรคิดหนักเมื่อหยิบกุญแจออกมาจากกระเป๋าแล้ว แต่ก็ไม่กล้าเข้าไปเพราะกลัวความผิดที่ตัวเองก่อไว้วันนี้ ตอนนี้เลยเที่ยงคืนมาแล้ว คุณป๋าต้องโกรธเธอมากแน่ๆ เธอไม่เคยกลับบ้านดึกขนาดนี้มาก่อนเลย... “เอาน่า...คุณป๋าคงไม่ใจร้ายขนาดนั้นหรอกมั้ง เราโตแล้วนี่” เธอพูดปลอบใจตัวเองก่อนจะไขกุญแจเข้าไปในตัวบ้านที่ตอนนี้มืดสนิท มีเพียงแสงไฟจากห้องครัวที่ส่องสว่างออกมาพอให้เธอได้เห็นทางเดินบ้าง ฟู่วววว “ค่อยยังชั่วหน่อย นึกว่าคุณป๋าจะมาดักรอ-...อ๊ะ!!” ลูกแพรร้องเสียงหลงเมื่อจู่ๆ ทรงพลก็โผล่มาแบบไม่ให้สุ้มให้เสียง “ไปไหนมา!! ทำไมพึ่งกลับเอาป่านนี้!!” ทรงพลจับแขนเล็กกระชากเข้าหาตัว ก่อนจะตะคอกใส่เด็กสาวอย่างเดือดดาล เขาไม่ได้อยากจะทำแบบนี้กับเธอเลยสักนิด แต่ว่าสิ่งที่เกิดขึ้นและได้ยินจากปากว่าไอ้สิงหนาทมันชอบลูกแพร และต้องการลูกแพรไม่ต่างจากเขา มันทำให้เขารู้สึกเดือดปุดๆ จนควบคุมอารมณ์ตัวเองไม่อยู่แล้ว “คะ คุณป๋าฟังแพรก่อนนะคะ...คือว่าแพร-...” “ป๋าบอกกี่ครั้งแล้วว่าอย่ากลับบ้านดึกดื่น! แล้วตอนนี้มันกี่โมงกี่ยามแล้ว!!!” เขายังคงตะเบ็งเสียงออกมาไม่หยุดจนลูกแพรเริ่มตัวสั่นเทาเพราะความกลัว ครั้งล่าสุดที่เธอจำได้ตอนที่คุณป๋าโกรธเธอ ก็คือตอนที่เธอโดนกักบริเวณให้อยู่ในบ้านหนึ่งสัปดาห์แล้วก็โดนดุไปตามสถานการณ์ แต่ว่าเธอไม่เคยเห็นคุณป๋าโกรธแล้วก็น่ากลัวขนาดนี้มาก่อนเลย “ฮึก...คะ คุณป๋าขา...” “มานี่!!” ทรงพลอุ้มร่างอวบอิ่มของลูกแพรพาดบ่าก่อนจะเดินตรงไปยังโซฟากลางห้องนั่งเล่นที่อยู่ใกล้ๆ แล้ววางร่างของเธอลงอย่างไม่เบามือนัก ฟึ่บ!!! “อ๊ะ!! คะ คุณป๋าจะทำอะไรคะ?” เธอมองทรงพลกำลังถอดเข็มขัดออกอย่างหวั่นๆ คุณป๋าคงไม่ได้จะทำแบบนั้นหรอกใช่ไหม? “ก็จะลงโทษเด็กดื้อยังไงล่ะ!!” มือหนาปลดเข็มขัดและกางเกงในสีขาวออก จนเผยให้เห็นท่อนเนื้อใหญ่ยาวสีเข้มกำลังผงาดชี้หน้าลูกแพรอยู่ตอนนี้ เขาจะไม่รอเวลาอีกต่อไปแล้ว!! ยังไงวันนี้เขาก็จะจับลูกแพรมาทำเมียให้ได้! “คะ คุณป๋า...” ลูกแพรมองท่อนเนื้อยักษ์ที่กำลังชี้หน้าตัวเองอยู่อย่างหวาดกลัว มันใหญ่มากๆ แถมยังมีเส้นเลือดปูดโปนขึ้นเลื้อยตามลำเข้มอย่างน่ากลัว จนเธอต้องแอบกลืนน้ำลายเหนียวลงคอเบาๆ นี่เธอจะถูกคุณป๋าเอาจริงๆ เหรอเนี่ย? แควก!!!! “อ๊ะ!! คุณป๋า! ยะ อย่านะคะ” เธอร้องเสียงหลงเมื่อทรงพลฉีกกระชากเสื้อเกาะอกตัวบางออกอย่างแรงจนมันขาดหลุดติดมือเขาไป กรอดดด “เอากับมันแล้วหรือยัง!!!” ทรงพลกัดฟันกรอดเมื่อเขาพบว่าบนเต้าใหญ่ของลูกแพรมีร่องรอยขบเม้มอยู่เต็มไปหมด ซึ่งไม่บอกก็พอจะรู้ว่าใครมันเป็นคนทำ “คะ คุณป๋า...คือว่า” “ถามว่าเอากับมันหรือยัง!!” เขาแผดเสียงอย่างโกรธจัด ตอนนี้เขาเหมือนคนคลุ้มคลั่งที่พร้อมจะฉีกกระชากเหยื่อตรงหน้าให้กลายเป็นชิ้นๆ ได้ทุกเมื่อ “ฮึก ฮือออ...คุณป๋าขาาา แพรกลัวแล้ว~” ลูกแพรร้องไห้ออกมาอย่างอดกลั้นไม่ไหวอีกต่อไป ตอนนี้คุณป๋าน่ากลัวเกินไปแล้ว “ได้! ไม่ตอบใช่ไหม!!” มือหนาดึงกระโปรงของลูกแพรไปกองไว้ตรงเอวคอด จากนั้นก็กระชากกางเกงในสีขาวของเธอออกอย่างรุนแรงจนลูกแพรนิ่วหน้าด้วยความเจ็บปวด เขาจับขาทั้งสองข้างของเด็กสาวแหกกว้างออกจากกัน แล้วจ่อหัวหยักบานใหญ่จ่อไปตรงรูเสียวแดงก่ำ แล้วอัดกระแทกเข้าไปทีเดียวมิดลำโดยไม่มีการเล้าโลมใดๆ ทั้งสิ้น! ปั่ก!!!! “กรี๊ดดดดดดดด!”

Free reading for new users

Scan code to download app

App Store Google Play

Facebookexpand_more