เกิดมาร่าน NC20+

เกิดมาร่าน 1 เรือนร่างเปลือยเปล่าน่าหลงใหลของเด็กสาววัย 22 ปี อย่าง ‘ลูกแพร’ กำลังนอนแช่อยู่ในอ่างอาบน้ำขนาดพอดีตัว พร้อมกับหลับตาฟังเสียงเพลงคลาสสิคที่ตัวเองกำลังเปิดคลอเบาๆ ไว้อย่างผ่อนคลาย หน้าอกหน้าใจขนาดใหญ่โผล่พ้นผิวน้ำออกมาเพียงเล็กน้อย แต่นั่นก็มากพอที่จะทำให้เห็นว่าภายใต้ฟองสบู่สีขาวสะอาดตามีเต้าเนื้อสองก้อนขนาดมหึมาซ่อนเอาไว้อยู่ “อ่าาาส์...ดีจัง” ลูกแพรยิ้มบางๆ อย่างผ่อนคลายเพราะช่วงเวลานี้เป็นช่วงที่เธอชอบมากที่สุด เวลาที่เธอเข้ามาอาบน้ำทีไร เธอก็มักจะแช่อยู่ในอ่างอาบน้ำเป็นเวลาเกือบชั่วโมงอยู่เสมอ “อืมมม...ซี้ดดดด...” มือเรียวเล็กของลูกแพรค่อยๆ เลื่อนต่ำลงไปเรื่อยๆ จนถึงกึ่งกลางกายสาวแล้วลูบวนตรงนั้นเบาๆ ก่อนจะค่อยๆ สอดนิ้วนางกับนิ้วกลางเข้าไปในรูสวาทแสนคับแคบของตัวเองอย่างเบามือ “อูยยย...เสียวจัง...” ลูกแพรแหงนหน้าพลางหลับตาลง กัดริมฝีปากตัวเองเบาๆ ก่อนจะใช้มืออีกข้างเลื่อนมาขย้ำหน้าอกขนาดใหญ่เพื่อกระตุ้นอารมณ์เสียวซ่านให้สูงขึ้นไปอีก พร้อมๆ กับเร่งนิ้วมือชักเข้าชักออกในรูเสียวเร็วมากขึ้นเรื่อยๆ แจ๊ะ! แจ๊ะ! แจ๊ะ!! แจ๊ะ!! “อ่าาส์...คุณป๋าขาาา อ่าาส์...แพรอยากโดนคุณป๋าเอาจังเลยค่ะ” ลูกแพรครางเสียงแผ่ว ในใจนึกถึงเรื่องที่เธอเพิ่งบังเอิญไปเห็นเข้าโดยไม่ได้ตั้งใจ ซึ่งเป็นสาเหตุให้เธอกำลังเล่นเสียวโดยจินตนาการถึงคนบางคนอยู่ตอนนี้ 3 วันก่อน... ก๊อก ก๊อก ก๊อก “คุณป๋าขา ลงมาทานข้าวได้แล้วค่ะ แพรทำอาหารเสร็จเรียบร้อยแล้ว” ลูกแพรเคาะประตูเรียก ‘ทรงพล’ ก่อนจะเปิดประตูเข้าไปในห้องนอนของเขาอย่างถือวิสาสะ เพราะว่าไม่ได้ยินเสียงตอบรับกลับมา สงสัยคุณป๋าคงจะไม่ได้ยินล่ะมั้ง... ลูกแพรคิดอย่างไม่ได้เอะใจอะไร ก่อนจะเดินเข้าไปใกล้ส่วนของห้องนอนมากขึ้นเรื่อยๆ เพื่อจะไปเรียกเขาให้ลงมาทานข้าวด้วยกันข้างล่าง แต่กลับได้ยินเสียงแปลกๆ ดังออกมาจากห้องน้ำเสียก่อน “เสียงอะไรน่ะ...” ลูกแพรพึมพำกับตัวเองเบาๆ ก่อนจะหมุนตัวไปตรงต้นเสียงทางด้านห้องน้ำ แล้วค่อยๆ เดินเข้าไปใกล้มากขึ้นเรื่อยๆ แล้วเงี่ยหูฟังอย่างสงสัย “อ่าส์...ซี้ดดด หนูแพร...อูววว” เสียงครางแหบพร่าของทรงพลเล็ดลอดออกมาจากห้องน้ำ ทำให้คนที่กำลังยืนแอบฟังอยู่ถึงกับหน้าแดงเถือกไปหมด นี่มันอะไรกัน... “อึก...” หัวใจของลูกแพรเต้นถี่รัวกับสิ่งที่ตัวเองกำลังได้ยินอยู่ตอนนี้ เธอไม่ได้ใสซื่อถึงขนาดว่าไม่รู้ว่าตอนนี้เขากำลังทำอะไรอยู่... คุณป๋าของเธอกำลังช่วยตัวเองอยู่ แถมยังครางชื่อของเธอเสียด้วย! “อ่าาาส์...หนูแพรจ๋า ซี้ดดด...อูยยย ดีจริงๆ เลยคนดี” ทรงพลยังคงตั้งหน้าตั้งตาชักลำเนื้อใหญ่ยักษ์ของตัวเองอย่างเมามัน ไม่ได้รับรู้เลยว่าเด็กสาวที่ตัวเองกำลังเก็บเอามาจินตนาการอยู่ตอนนี้กำลังแอบฟังเขาอยู่ใกล้ๆ นี่เอง ฟึ่บ!! ฟึ่บ!! ฟึ่บ!! ฟึ่บ!! “อูยยย...คุณป๋าจะแตกแล้ว ซี้ดดดด...คุณป๋าใกล้จะแตกแล้วคนดี ซี้ดดด...ใกล้แล้ว! ใกล้จะแตกแล้ว! ซี้ดดด โอ้วววววววว” ทรงพลตัวกระตุกปลดปล่อยสายธารน้ำกามพุ่งกระฉูดออกมาเลอะผนังห้องน้ำเต็มไปหมด เมื่อเสร็จสมอารมณ์ใคร่ไปแล้วเรียบร้อย เขาก็ชักลำเนื้อขึ้นสองอีกสองสามทีเพื่อรีดให้น้ำกามออกมาจนหมดทุกหยาดหยดแล้วล้างทำความสะอาด เปิดประตูออกมาข้างนอก “!!” “นะ...หนูแพร...” ทรงพลตาเบิกกว้างเมื่อเห็นว่าคนที่อยู่ตรงหน้าของเขาคือเด็กสาวที่เขารักและเฝ้าทะนุถนอมมาเป็นสิบปี ส่วนลูกแพรเองก็ตกใจไม่แพ้กัน เพราะว่าทรงพลเดินออกมาจากห้องน้ำโดยไม่ได้ใส่อะไรเลยแม้แต่ชิ้นเดียว “เอ่อ คือว่า...แพรว่าจะมาเรียกให้คุณป๋าไปทานข้าวน่ะค่ะ งั้นแพรไปก่อนนะคะ!!” ว่าจบลูกแพรก็รีบวิ่งออกจากห้องของทรงพลทันที เพราะรู้สึกกระอักกระอ่วนแปลกๆ ที่ตัวเองตกอยู่ในสถานการณ์แบบนี้ ฟู่ววววว เธอถอนหายใจอย่างโล่งอกเมื่อตัวเองวิ่งลงมาจากบันไดมาจนถึงชั้นล่างเรียบร้อย มือเล็กทาบลงไปบนหน้าอกข้างซ้ายที่เต้นกระหน่ำเพราะเหตุการณ์เมื่อครู่ “ของคุณป๋าทำไม...ใหญ่จัง” ลูกแพรยืนพึมพำกับตัวเองเบาๆ อย่างเขินอายเมื่อตัวเองได้เห็นสิ่งที่มักจะเห็นบ่อยๆ ในเว็บไซต์หนังลามกแต่ว่าก็เพิ่งจะมาเห็นของจริงวันนี้ ไม่นึกเลยว่าลำเนื้อของคุณป๋าจะทั้งใหญ่ทั้งยาวกว่าแขนของเธอเสียอีก ถ้าเกิดว่ามันยัดเข้ามาในรูของเธอละก็... “อ่าส์...แค่คิดรูก็แฉะไปหมดแล้ว” ลูกแพรดวงตาพร่ามัว เมื่อจินตนาการไปถึงสิ่งที่ไม่ควรจะเกิดขึ้นกับพวกเขาทั้งสองคน และเหตุการณ์ครั้งนี้เอง คือจุดเริ่มต้นที่ทำให้ลูกแพรเปลี่ยนความรักบริสุทธิ์ที่มีต่อ ‘คุณป๋า’ กลายเป็นความใคร่ไปโดยที่ไม่รู้ตัว… . . . หลายวันต่อมา... “หนูแพร วันนี้ที่ร้านเป็นยังไงบ้างลูก” ทรงพลเอ่ยถามลูกสาวคนสวยที่กำลังนั่งทานอาหารกับเขาในมื้อค่ำเพราะว่าวันนี้เขาไม่ได้ไปช่วยงานที่ร้าน เนื่องจากต้องไปทำธุระที่ต่างจังหวัดกะทันหัน ทรงพลเปิดร้านเครื่องดื่มที่ไม่เล็กแล้วก็ไม่ใหญ่มาก แต่ก็มีลูกค้าแวะเวียนเข้ามาใช้บริการเยอะพอสมควร ส่วนลูกแพรพอเรียนจบปริญญาตรี ก็อาสามาช่วยงานที่ร้านของเขา ไม่ได้ไปสมัครงานทำที่อื่นต่อ เพราะไม่อยากไปอยู่ไกลจากอ้อมอกของผู้เป็นพ่อ “เอ่อ...ก็ปกติดีค่ะ ลูกค้าก็เข้ามาเรื่อยๆ ไม่ได้มีปัญหาภายในร้านหรือว่าอะไร” ลูกแพรตอบเสียงอ้อมแอ้ม ก้มหน้าทานอาหารต่อไปไม่กล้าสบตากับเขา เพราะว่าเหตุการณ์เมื่อสามสี่วันก่อนยังคงติดตาไม่หาย แถมเธอยังแอบเอาเขาไปจินตนาการตอนที่กำลังช่วยตัวเองเสียด้วย เธอยังคงจำได้ดีว่าตอนนั้นเขาก็ครางชื่อเธอเหมือนกัน... แล้วแบบนี้จะให้เธอกล้ามองหน้าเขาตรงๆ ได้ยังไงล่ะ ________________________________________