ผ้าพันแผลบนศีรษะของเจมส์ หลูถูกถอดออกและผมของเขาก็เรียบด้วยผลิตภัณฑ์จัดแต่งทรงผม เขาดูมีเสน่ห์
เจมส์ หลูมองมาทางพวกเขาด้วยรอยยิ้มจางๆ ที่ริมฝีปาก ดูเกือบจะซุกซน ทว่าเอลิซาเบธ เหลียงรู้สึกเหมือนมีประกายแห่งความโกรธในดวงตาของเขา
“คุณหลู?” ธีโอดอร์ เชารู้สึกอับอายเมื่อเห็นเจมส์และได้ยินสิ่งที่เขาพูด เขาปล่อยมือของเอลิซาเบธและกระแอมเพื่อปกปิดความอับอายบนใบหน้าของเขาอย่างรวดเร็ว เขาเดินไปยื่นมือออกมาทักทาย “ไม่คิดว่าจะเจอคุณที่นี่ ยินดีที่ได้รู้จัก!”
เมื่อมองดูมือที่อยู่ตรงหน้าเขา เจมส์ก็เลิกคิ้วขึ้น ผ่านไปครู่หนึ่งจนธีโอดอร์เกือบจะชักมือกลับด้วยความกระอักกระอ่วน ตอนนั้นเองที่เจมส์ยื่นมือออกไปอย่างเกียจคร้าน ขณะที่มือของพวกเขากำลังจะสัมผัสกัน เจมส์ก็หันมือและร่างของเขาถอยห่างออกมาหนึ่งก้าวแล้วคว้าเอลิซาเบธที่อยู่ใกล้ๆ
“คุณแค่เอาอาหารมาส่งไม่ใช่เหรอ? ทำไมคุณถึงไปคุยกับผู้ชายทั่วไปท
