"ค่ะ ข้าวแน่ใจ"
ฉันรีบตอบออกไปเสียงดังฟังชัด แม้ไม่รู้ว่าคนตรงหน้าอยากให้ฉันทำอะไรเพื่อให้โอกาสฉันได้ประนอมหนี้เขาอีกครั้ง
"เห็นเหล้าตรงนั้นไหม" มือแกร่งชี้ไปยังโต๊ะตัวหนึ่งที่พวกเขาเคยนั่งกัน
"ค่ะ" เหล้านอกราคาแพงหูฉี่ที่ฉันไม่อาจซื้อมากินได้เพราะมันไม่คุ้มค่ากับเงินที่เสียไปวางอยู่ตรงนั้นสองขวด
"ฉันให้เธอดื่มย้อมใจแล้วตามฉันลงไปที่ชั้นสอง"
คำสั่งที่ฟังดูธรรมดาแต่ฉันกลับจุกขึ้นมาที่กลางอก
"ทำไม จะเปลี่ยนใจก็ได้นะ แต่พรุ่งนี้เที่ยงตรงฉันต้องได้เงินฉันคืนทุกบาท
ทุกสตางค์"
กึก... เสียงขบฟันดังกึกใหญ่เมื่อข่มความเจ็บใจเอาไว้ในอก ขู่ได้ขู่ดี ถ้าเกิดฉันมีทางหาเงินมาใช้หนี้เขาได้คงไม่ต้องมายืนก้มหัวให้เขาแบบนี้หรอก
"ชั้นสองใช่ไหมคะ" ฉันไม่ได้ตอบคำถามหรือพูดใด ๆ เกี่ยวกับเรื่องค*****นก้อนที่ไม่มีปัญญาจ่าย
"เดี๋ยวไอ้ไจ๋จะมารับเธอเอง"
คุณธนูพูดไว้เพียงเท่านั้น เขาก็เดินตรงไปที่ลิฟต์ส่ว
