"ทำไมต้องกลัวก็ฉันมีเธอเป็นเจ้าของแล้วจริงๆ"
มุนินหน้าแดงขึ้นมาอย่างเห็นได้ชัดเมื่อเธอได้ยินผมพูดแบบนี้หลังจากที่ให้แหวนคู่กับเธอผมไม่กลัวใครรู้ใครเห็นหรอกว่าผมมีคู่หมั้นแล้วผมอยากเปิดเผยซะด้วยซ้ำแต่ไม่อยากผิดสัญญาที่ให้ไว้กับมุนิน
"ระวังเถอะเดี๋ยวสาวๆของนายเห็นเข้าก็ได้หนีกันหมด"
มุนินพูดขึ้นมาอีกครั้งหลังจากที่นั่งเงียบไปสักพัก
"ฉันอยากให้เป็นแบบนั้นอยู่แล้วแต่คงยากหน่อยเพราะฉันออกจะหล่อลากไส้ขนาดนี้สาวๆคงถอนตัวยาก"
"เหรอออ!! งั้นก็กลับไปหาสาวๆของนายเลยไป"
"ฮ่า ฮ่า ฮ่า เธอหึงฉันเหรอเนี่ยโอ้ยดีใจจังเลย"
ผมขำออกมาอย่างตลกกับสิ่งที่มุนินกำลังทำเธอพูดแบบประชดประชันขึ้นมาแต่เธอคงไม่รู้ตัวว่าอาการที่เธอแสดงออกมาเมื่อกี้เขาเรียกว่าหึง
"หึงบ้าอะไรเล่า..รำคาญ"
ก็ยังจะปากแข็งครับผู้หญิงคนนี้น่ารักจริงๆยิ่งได้อยู่ใกล้ได้อยู่ด้วยกันผมยิ่งเห็นความน่ารักของมุนินมากขึ้นเรื่อยๆ
"อ่ะ!"
"อะไรอี
