3.2 สัญลักษณ์ของมาวิน
1158 Words
โค้งหน้าปรับองศาพวงมาลัยมาสี่สิบเจ็ดไม่ต้องลดความเร็วในตอนแรก พื้นถนนตรงนั้นพึ่งปรับปรุงความหนืดสูง โอเค ลีโอตอบรับสั้นๆ
ตอนนี้คู่แข่งตามนายอยู่สี่สิบวินาทีแล้ว...ช่วงโค้งนายทำเวลาได้ดีมาก คู่แข่งตามหลังเป็นห้าสิบสองวินาที รักษาความเร็ว รอบที่สองรักษาระดับไว้ ต้องห่างกันถึงนาทีได้แน่...เตรียมรับชัยชนะได้เลยสำหรับยกแรก เข้าใจแล้ว ลีโอตอบรับด้วยความยินดี
“ถ้าฉันไม่มีนาย ชัยชนะของฉันก็แค่ชัยชนะ คงไม่มีความสวยงามสมบูรณ์แบบถึงเพียงนี้” อืม ฮ่าฮ่า มาวินขานรับสั้นๆไม่ถ่อมตัวเลย ลีโอจึงหัวเราะเสียงใส
แต่เดิมลีโอสนแต่ชัยชนะ แต่ตั้งแต่ที่มาวินเข้ามาในชีวิตเขา มาวินผู้มีแบบแผน เขาสามารถบอกได้เลยว่าลีโอจะชนะหรือไม่ วิธีการของพวกเขาไม่ใช่การโกง แต่เป็นการสอดแนมคู่แข่ง และประเมินสิ่งแวดล้อมตัวแปรภายนอกทั้งหมด เคยมีเหมือนกันว่ามาวินเคยเตือนว่าโอกาสชนะเป็นแค่ศูนย์จุดเก้าเปอร์เซ็นต์ และการแข่งครั้งนั้นก็ทำลีโอเลือดตาแทบกระเด็นแต่ในที่สุดเขาก็คว้าชัยชนะมาได้ เพื่อรักษาระดับของตัวเองไว้
“เลน่าโอเคมั้ย” จู่ๆเสียงหัวเราะสดใสของลีโอก็เปลี่ยนเป็นเสียงเคร่งขรึม
“นายก็สังเกตุเห็นด้วยเหรอ” อืม ลีโอขานรับ เข้ารอบที่สองแล้วระวังดัวย มาวินเตือนแทรกบทสนทนาหลัก “เป็นไปได้มั้ยว่าเลือดเธอ...”
“ก็ใช่ว่าจะเป็นไปไม่ได้”
“ให้ยาเธอเร็วขึ้นได้มั้ย”
“ถ้าไม่มีผลเลือดการคำนวณปริมาณยาจะเป็นอันตราย”
“งั้นตรวจเลือดเธอ”
“ยังก่อน เราตกตงกันแล้วว่าจะยืดเวลาการให้ยาเธอออกไปให้มากที่สุด นายคงไม่ลืมความเจ็บปวดที่เธอได้รับทุกครั้งใช่มั้ย” อืม ลีโอขานรับ และทุกอย่างก็เงียบลงไปชั่วขณะ
“แล้วตอนนี้นายคิดว่าเกิดอะไรขึ้นกับเธอ”
“ความทรงจำเธอหายไป”
“ทำไมถึงสรุปแบบนั้น” รักษาระดับไว้ ตอนนี้ห่างจากคู่แข่งมากกว่าหนึ่งนาทีแล้ว พยายามทำให้ห่างให้ได้สองนาทีในรอบบนี้ และเข้าจุดพิทสต็อป มาวินเตือนแทรกบทสนทนาระหว่างกัน
“เธอตกใจตอนเห็นของฉัน และชวนสงสัยกับสัญลักษณ์”
“อืม น่าสงสัยจริงๆ อะไรๆ ก็ดูแปลกไป แต่การเก็บอารมณ์ความรู้สึกของตัวเองไม่ได้เนี่ย ไม่เปลี่ยนไปเลย” ลีโอร่ายยาวน้ำเสียงเต็มไปด้วยความเอ็นดูอย่างปิดไว้ไม่ได้ “เลน่าที่รักผมคิดถึงคุณเสียแล้ว”
“ลีโอ! ตั้งใจแข่ง รักษาระดับ” มาวินเสียงเข้มขึ้นเมื่อเห็นว่ามังกรลดระยะการตีตื้นเข้ามาแล้ว
“เข้าใจแล้ว ขอโทษครับพี่ ชัยชนะเป็นของพวกเราเท่านั้น” สิ้นเสียงทะเล้นทุกอย่างเข้าสู่ความเงียบชั่วขณะ มาวินจดจ้องหน้าจออย่างตั้งใจ และเขาก็ผ่อนลมหายใจในเวลาต่อมาเมื่อลีโอคืนสภาพกลับมาครองตำแหน่งระยะห่างได้ตามที่เขากำหนดไว้
การแข่งขันที่เดิมพันด้วยรถอีโคคาร์ราคาไม่ถึงล้านยังเทียบไม่ได้กับค่ายางสี่เส้นรถแข่งของลีโอเลย ศักดิ์ศรี เท่านั้นจริงๆ และอีกอย่างการแข่งครั้งนี้เป็นการท้าประลองกันภายใน ไม่มีแต้มให้เก็บด้วย เจ้านี่!เหลือเกินจริงๆ
อื้ม! ร่างในอ้อมอกเริ่มขยับ “เป็นไงบ้าง” เสียงกระซิบบางเบาทุ้มนุ่มต่ำ ! มาวินนิ่งไปทันทีเมื่อเห็นแววตาที่เปลี่ยนไปของเลน่า
“เลน่าที่รัก คงเหนื่อยมากแล้ว พวกเรากลับไปพักกันดีกว่า” มาวินพูดเสียงราบเรียบ เขากดปุ่มเปิดลำโพงสั่งการคนขับให้เดินทางกลับโดยทันที
“ทำไมเราสองคนถึงมาอยู่ในท่านี้” แม้จะไม่เข้าใจแต่ก็หาได้ขัดอกขัดใจไม่พอใจแต่อย่างใด กับท่วงท่าที่สอดใส่อยู่กับมาวิน
อึ๋บ มาวินกอบกุมหยุดสะโพกที่กำลังจะขยับของเธอไว้ “มาวิน!” เลน่าไม่พอใจเมื่อถูกขัดใจ
“พักก่อน ถ้าขืนยังดื้อ เลน่าจะบาดเจ็บได้”
“ฉันไม่สน ฉันต้องการพี่ตอนนี้ เดี๋ยวนี้” เลน่าดื้อดึงเริ่มอาละวาด พั่บ พึ่บ เกิดการใช้กำลังในที่สุด ผลั่กและทั้งสองก็ล่วงหล่นไปเกลือกกลิ้งบนพื้น
อ้า! เลน่าร้องออกมา แต่ก็ยังพอใจที่ความใหญ่คับแน่นในร่องลึกยังคงอยู่ “พี่...” เลน่าคล้องคอยึดตัวเขาไว้พร้อมหยอดสายตายั่วยวนเว้าวอนปนความดื้อดึงไม่ให้เขาผละดึงตัวตนออกไป
มาวินก็คือมาวินแม้จะเป็นคนใจแข็งถ้าเทียบกับลีโอแล้วเขาย่อมเหนือกว่ามาก ถึงแม้เขาจะมีพื้นฐานอารมณ์สุขุมเยือกเย็นมากแค่ไหน แต่กับผู้เป็นที่รักยิ่งเขาก็ไม่ต่างกับลีโอที่ไม่ว่าเลน่าจะอยู่ในช่วงอารมณ์ใด เขาก็ต้องใจอ่อนตามใจเธอเสมอ โดยเฉพาะยามนี้ที่อารมณ์ด้านร้ายของเธอกำเริบ
พรึ่บ! สองขาเรียวเล็ก ถูกแบะฉีกกว้างแยกออกจากกันตั้งฉากเป็นแนวเก้าสิบองศา สะโพกสอบที่ยังถูกพันธนาการไว้ที่จุดบ่อลึกเปียกแฉะฉ่ำเยิ้มขยับดุนดันเข้าไปจนมิดลำยาวขรุขระ อ้าร์สสส สองเสียงครางประสานกัน อย่างไม่อาจกักเก็บไว้ได้ “เสียว...”
พึ่บ พั่บ พึ่บ สะโพกสอบเข้ากิจกรรมเป็นจังหวะ เสียงปะทะโนกเนินสวาทปะทะกันถี่ยิบ อ๊ะ อ๊ะ อ๊ะ สองแขนของเลน่าถูกพาดวางไว้เหนือศีรษะ
เลน่าครางกระเซ่าสะโพกแอ่นรับทุกจังหวะได้อย่างดี ทั้งมาวินและลีโอพวกเขาไม่เคยทำให้เธอผิดหวังเลยสักครั้ง ของมาวินที่ใหญ่โตเกินขนาดของชายปกติกระตุ้นจุดเสียวกระสันให้เธอตื่นเต้นอย่างรวดเร็วทำให้เธอหลงใหลเขาจนไม่อาจละทิ้งเขาได้ ลีโอผู้ที่เต็มไปด้วยความยาวมีน้ำอดน้ำทนเหิมเกริมกร้าวแกร่งขยันนำพาเธอสู่สวรรค์ได้อย่างไม่รู้จักเหน็ดรู้จักเหนื่อย
“พี่มาวิน...อ๊ะ...เสียวเหลือเกิน...ฉันรักความใหญ่ของพี่...แรงดีจัง” เลน่าที่นอนแผ่บนพื้นครวญคราง ร้องบอกความสุขกึกก้องอย่างไม่ปิดบัง
“เลน่า...อื้มมม...โอ้ววว...ตอดแน่นมาก...ซี๊ดดดด...เลน่า”
“พี่วิน!” เฮ่อเฮ่อ มาวินขบกรามแน่นดวงตาเขาแดงก่ำ ทั้งจากความสุขและความเจ็บปวด ผลั๊วะมาวินดึงเอ็นที่ปลดปล่อยแล้วออกมา น้ำขุ่นคลั่กไหลเยิ้มออกมาจากปากบ่อสาวหยดลงพื้นมากมาย เลน่าขยับยันตัวขึ้นมองสายธารน้ำที่ไหลออกมาจากร่องของตัวเอง “สีสวยจังเลยค่ะ”
“เลน่านั่นเป็นเลือดของเธอที่ผสมอยู่” เลน่ากลับไม่ตกใจ เธอกลับนอนทอดกายยิ้มออกมาอย่างมีความสุข
- Writer
