พรของเซียวเย่วเย่ว

ตอนที่6

หลังจากที่ทำธุระกันเสร็จหมดทุกอย่างเย่วเย่วจึงพาทุกคนออกจากในมิติมาข้างนอก เป็นเวลายามเหมาปลายแล้วนางจึงให้บิดามารดาอยู่บ้านนางกับพี่ใหญ่สะพายตระกร้าขึ้นเขาพร้อมอาวุธครบมือเพื่อจะไปล่าสัตว์มาว่าจ้างชาวบ้านให้มาช่วยล้อมรั้วบ้านให้ใหม่ รวมทั้งซ่อมแซมหลังคาบ้านตรงไหนชำรุดจะทำใหม่ทั้งหมด แต่จะยังไม่ใช้ตำลึงเดี๋ยวชาวบ้านจะสงสัยเอาได้ว่าพวกนางนำตำลึงมาจากไหน ที่จริงตำลึงของนางในห้องนอนท่านตาเทพทำให้เป็นตำลึงของยุคนี้ใช้ไปทั้งชาติก็ไม่หมด แต่ที่ต้องทำแบบนี้เพราะตอนที่แยกบ้านจากบ้านใหญ่ครอบครัวของนางไม่ได้ตำลึงมาสักก้อน จึงทำให้ค่อยเป็นค่อยไปใช้สิ่งของแลกเปลี่ยนจะสะบายใจกว่าและถ้าพวกบ้านใหญ่รู้ว่าบ้านของนางมีตำลึงต้องมาอ้างบุญคุณกตัญญูจากบิดาที่ซื่อจนโง่นางอีก

สองพี่น้องเดินขึ้นเขาก็เจอชาวบ้านบ้างที่ขึ้นมาเก็บผักป่าไปทำอาหารมื้อเช้ากันประปลาย บางคนที่เห็นสองพี่น้องก็ร้องถามอาการของบิดาว่าเป็นอย่างไรบ้างแต่คงได้เพียงถามไถ่เพราะพวกเขาที่เป็นชาวบ้านก็ไม่ได้ร่ำรวยอะไรพอจะไปช่วยเหลือใครได้เหมือนกัน

"พี่ใหญ่ที่จริงของกินเยอะแยะเพียงแต่พวกชาวบ้านยังไม่รู้จักเพราะกลัวว่าจะมีพิษจึงพากินเฉพาะที่คนเก่าคนแก่บอกต่อๆกันมารุ่นสู่ลูกหลานอีกทีเจ้าค่ะ"

"ก็เหมือนพี่นี้แหละน้องเล็กถ้าไม่เรียนรู้มาจากน้องพี่เองก็ไม่กล้าที่จะเก็บไปกินเหมือนชาวบ้าน พี่นี้โชคดีจริงๆที่มีน้องสาวที่ท่านเทพเซียนเมตาครอบครัวของเรา"

เซียวอี้เหอคุยกันกับน้องสาวไปเรื่อยก่อนสองพี่น้องแยกไปอีกทางที่ชาวบ้านไม่เดินกัน ช่วงนี้อยู่ในช่วงเพาะปลูกกันเสร็จแล้วรอแค่การเก็บเกี่ยวผลิตในไร่นาของแต่ละครัวเรือน อีกสี่เดือนข้างหน้าคงจะเข้าหน้าหนาวตอนนี้ในป่ายังเขียวขจีเพราะมีฝนตกลงมาตลอดให้ชาวบ้านเพาะปลูกตามฤดูการ

พอแยกทางเดินกันกับที่ชาวบ้านหากินกันรอบนอกสองพี่น้องก็เก็บผักป่ามากมายจนเต็มตระกร้ากันเลยทีเดียว เห็ดก็มีให้เก็บมากมายสองพี่น้องไม่เร่งรีบเพราะอาหารนั้นนางนำออกมาเอาไว้ให้บิดามารดาที่บ้านเรียบร้อยแล้ว สองพี่น้องจึงช่วยกันเก็บของป่าให้ได้เยอะที่สุดเพื่อจะตุนเอาไว้หน้าหนาวที่จะถึง

"พี่ใหญ่เจ้าคะดูหน่อไม้มีหน่อใหญ่มากมายพวกเราช่วยกันตัดใส่มิติลงไปให้ท่านแม่ดองกับนึ่งเก็บเอาขายไว้กิน หลังจากหมดหน้าหนาวข้าจะพาพี่ใหญ่ไปในเมืองหาซื้อเกวียนวัวมานำของป่าที่พวกเราแปรรูปไปขายในตัวเมืองกัน ถ้ามีร้านค้าประกาศขายร้านข้าก็จะซื้อเอาไว้นำของป่าเข้าไปวางขายเองหน้าร้านของพวกเรา ข้าจะไปซื้อบ้านในเมืองเอาไว้อีกด้วยเวลาเหนื่อยจะได้นอนพักกันที่นั้นด้วยเป็นบางวัน ส่วนบ้านของท่านตาเราก็ยังไม่ต้องทำใหม่เอาไว้สักปีข้าอาจจะทำบ้านใหม่สักสามห้องนอนสำหรับครอบครัวของเรา"

นางคุยกับพี่ชายไปเก็บเห็ดกันไปจนถึงยามเว่ยนางจึงเอาผัดกระเพราหมูกรอบใส่ไข่ดาวกาแฟเย็นออกมากินกัน ส่วนนางเหมือนกันกับพี่ใหญ่ต้องขุนร่างนี้ให้มีเนื้อมีหนังหน่อย ส่วนร่างกายนั้นแข็งแรงมากแล้วเพราะได้น้ำพุวิเศษกันทั้งครอบครัวแต่ก็มีน้ำมีนวลขึ้นมามากแล้วละหลังจากที่บำรุงในมิติมาหนึ่งอาทิตย์ที่ผ่านมา

หลังจากอิ่มมื้อกลางวันนั่งพักผ่อนกันพักใหญ่ทั้งสองก็พากันพาไปอีกทางเพื่อจะล่าสัตว์จะได้กลับลงเขากันก่อนจะค่ำ เดินตามลำธารที่นั่งพักกันมาได้สองเค่อก็เห็นรอยเท้ากับมูลของหมูป่า นางจึงยกมือขึ้นบอกพี่ชายและเดินตามรอยเท้าไปเรื่อยๆสักพักก็เจอเข้ากับฝูงหมูป่าหลายสิบตัว นางจึงชี้มือบอกให้พี่ชายขึ้นต้นไม้กันคนละต้นก่อนจะนำธนูออกมาเล็งไปที่ตัวที่คิดจะว่าเอา จากนั้นก็ยิงออกไปพร้อมกันธนูของนางใส่ได้สามดอกในคราเดียวโดนไปดอกเดียวตายคาที่ พี่ชายของนางเองก็เช่นเดียวกันหมูป่าตัวอื่นที่ตกใจวิ่งหนีกันไปหมดนางจึงลงจากต้นไม้รีบไปเก็บเข้ามิติเพราะกลัวว่ากลิ่นเลือดมันจะเรียกสัตว์ใหญ่แห่มาแย่งอาหารกัน

"วันนี้เราโชคดีพี่ใหญ่เขาลูกนี้ชาวบ้านไม่กล้าขึ้นมาหาของป่านนอกจากคนที่เป็นนายพรานที่เก่งมากจึงจะขึ้นมากันทีหลายคนใช่ไหมเจ้าคะ" แต่ก็ไม่มีคนกล้ามาทางนี้เพราะมีคนเคยเจอเสือตัวใหญ่ที่ฝั่งนี้นั้นเอง

"พี่ใหญ่เราเดินลงเขาไปเก็บผักป่าไปเรื่อยๆกันแวะดูกับดักไก่ป่า กระต่ายป่าที่ข้าเอาผลไม้ล่อไว้กันด้วยดีกว่าพอใกล้จะถึงทางแยกลงหมู่บ้านข้าจะเอาหมูออกมาใส่ไม้ที่พวกเราทำเอาไว้ลากหมูลงมาจากเขา"

สองพี่น้องเตรียมการทุกอย่างกันมาเรียบร้อยจึงเดินเรื่อยๆมาจนถึงกับดักหกอันที่นางใส่เอาไว้และได้ไก่ป่ามาสี่ตัวกับกระต่ายสองตัวนางเก็บเข้ามิติไปเลย ในตระกร้าจึงมีเพียงผักป่ากับเห็ดป่าหน่อไม้พอให้มองเห็นเท่านั้นเพื่อตบตาชาวบ้าน

นางนำไม้ที่ทำใส่หมูให้พี่ชายลากลงเขาให้เห็นรอยลากลงมาจนถึงที่จะนำหมูออกมา พอลงมาถึงก็เอาหมูสองตัวออกมาวางและมัดให้เรียบร้อยก่อนจะให้พี่ใหญ่ลงเขาไปตามคนมาช่วยลากลงเขาไป นางก็นั่งรอชิวๆรอเพียงชาวบ้านขึ้นมาช่วยลากลงหมูไปช่วยเพียงเท่านั้น

รอประมาณสองเค่อเสียงพูดคุยกับเสียงคุยกันก็ดังมาหลายสิบเสียงใกล้เข้ามาตรงที่นางนั่งรอกับหมูป่า พอทุกคนมาเห็นนางนั่งเฝ้าหมูสองตัวทุกคนถึงกับตกใจที่สองพี่น้องถึงกับล่าหมูตัวใหญ่ได้ตั้งสองตัว จะไม่เชื่อก็ไม่ได้เพราะว่าหลักฐานมันนอนตายอยู่ตรงหน้าของพวกเขาแล้วตอนนี้

"นี้ถ้าข้าไม่เห็นกับตาข้าคงไม่เชื่อที่พวกชาวบ้านไปป่าวประกาศบอกให้พาคนมาลากหมูป่าลงเขา เจ้าเด็กสองพี่น้องบ้านรองเซียวไปล่ามาจากอีกฝั่งของป่าที่ไม่มีใครกล้าเข้าไป"

จากคำบอกเล่าของพี่ชายที่ไปบอกหัวหน้าหมู่บ้านทุกคนที่ขึ้นมาบนเขาได้แต่อ้าปากค้างด้วยความเหลือเชื่อของสองพี่น้องบ้านรองเซียว

ก่อนที่ทุกคนจะช่วยกันลากหมูลงเขาเข้าไปในหมู่บ้านพอไปถึงบ้านของท่านตาที่ครอบครัวรองเซียวอาศัยอยู่ ชาวบ้านที่ช่วยกันลากลงมาจึงช่วยกันชำแหละหมู ส่วนท่านแม่จะคุยกับลุงผู้ใหญ่บ้านเรื่องแบ่งเนื้อหมูป่าให้กับชาวบ้าน แลกกับการมาล้อมรั้วบ้านให้ครอบครัวเซียวกับเปลี่ยนไม้ที่หลังคาบ้านมุงให้ใหม่ด้วย เพราะกลัวหิมะถล่ม แล้วทำประตูหน้าบ้านกับในบ้านให้ใหม่ด้วยลุงผู้ใหญ่จึงเดินออกมาตรงที่ทุกคนชำแหละหมู พูดเรื่องที่นางเซียวอี้หลันต้องการให้ชาวบ้านช่วยเรื่องรั้วบ้านใหม่และตัวบ้านด้วย