“จริงเหรอรี ที่พวกนั้นพูดกันน่ะ?”
อัญชันกระซิบถาม เธอมองเพื่อนด้วยแววตาเต้นระริก กับโอกาสที่หล่นโครมลงมาเหมือนสวรรค์สั่ง
“หึ!!” เมรีกลอกตามองบน เธอหยุดมือที่กำลังสาละวนเก็บของใช้ส่วนตัว หันมามองเพื่อน “เธอไปแทนเรามั้ยอัญ” เธอถามไปอย่างนั้นเอง ไม่คิดว่าเพื่อนจะเอาจริงเอาจัง
“จริงเปล่า!! เอาจริงนะรี เดี๋ยวฉันไปบอกคุณกาญก่อน”
อัญชันผุดลุกขึ้นยืน พูดเสียงลน หมุนตัวเดินหน้าตั้งไปที่ห้องทำงานของกาญจนา
สิบนาทีผ่านไป อัญชันเดินคอตกกลับมาที่โต๊ะ สีหน้ายับยุ่งและบ่นพึมพำ โดยมีเพื่อนร่วมงานคอยตะแคงหูฟัง ด้วยความอยากรู้
“แล้วก็ไม่บอกว่าบอสเจาะจงว่าต้องเป็นเธอ ปล่อยให้อัญดีใจเก้อ...โอ้ย เสียดาย”
เสียงบ่นขรมดังลั่นไปทั่วห้องทำงาน ไม่ต้องคอยแอบฟัง เพราะต่างได้ยินกันทั่ว
“เราไม่รู้หรอกว่า บอส ต้องการอะไร ถ้าไม่ห่วงโบนัส เราก็ไม่อยากไปหรอกอัญ เห้อ!!” เมรีที่กำลังเก็บของใช้ส่วนตัวลงในกล่องใบใหญ่ เธ
