เพลินตาไม่น่ากลัว เท่ากับอีธานหรอก
เสียงซุบซิบไม่ทำให้เธอกลัว เท่ากับการถูกพรากของรักจากอก
เรื่องการเปรยจากคนรอบตัว เธอชินแล้ว เมื่อได้ยินมาตลอดเท่ากับอายุของบุตรชาย
“คิดว่าตัวเองจะ ‘จับ’ บอสได้งั้นซิ”
เพลินตายังไม่ยอมหยุด หล่อนว่ากระทบซ้ำ
เมรีกำหมัดแน่น เธอไม่คิดตอบโต้ เมื่อในหัวเธอ ไม่มีเรื่องไร้สาระนี่สักนิด
“พอเถอะเพลิน...อย่าหาเรื่องใส่ตัวเลย”
มันเหมือนถูกตบหน้า ถูกคนที่ไม่อยู่ในสายตา ฉก สิ่งที่ตนเองจองไป
“อย่างยุ่ง!!” หญิงสาวหันมาตวาด หล่อนเตรียมจะเดินออกจากเคาน์เตอร์เพื่อไปหาเรื่องเมรี
แต่...หยางเดินผ่านมาพอดี...เขาชำเลืองมองเพลินตา จนหล่อนสลดลง...
ใครในจางไท่รู้ดี คนที่มีอำนาจรองจากอีธาน คือการ์ดหน้าดุที่ชื่อหยางนั่นเอง...
เมรีตามหาอีธานจนเจอ มีกำหนดประชุม แต่ตัวท่านประธานกลับมานั่งเอ้อระเหยอยู่ที่ชั้นล่าง กับกาแฟหนึ่งแก้วและหนังสือพิมพ์หนึ่งฉบับ
หญิงสาวรีบแจ้งกำหนดเวลา
