บทที่11.อย่างนี้ต้องลาออก!!
แว่นตากรอบหนาถูกยกออกจากดั้งจมูกเธอ มันถูกเหวี่ยงทิ้ง ที่ไหนสักที่ภายในห้องนี้ ด้วยฝีมือผู้ชายบ้าอำนาจ ที่ยืนอยู่ต่อหน้าเธอ เมรีเบี่ยงหน้าหนี เมื่ออีธานโน้มตัวลงมาใกล้ๆ “ฉันอยาก ‘จูบ’ เธอ ว่าไงล่ะ ยอมฉันมั้ย?” เสียงแหบปร่ากับลมหายใจร้อนๆ เป่ารดเนินหน้าผากโหนกนูน
ดวงตาเมรีขยายเบิกกว้าง “คะ คุณบะ บ้าไปแล้ว!!” เรือนกายเธอสั่นเพิ่มมากขึ้น ขยับถอยหลังอีกหนึ่งก้าว แม้จะถูกพันธนาการด้วยฝ่ามือแข็งแรง
“บ้าอะไร ฉันอยาก ‘จูบ’ เธอนี่นะ?”
อีธานพูด มีเสียงหัวเราะผสมอยู่ในน้ำเสียงนั้นด้วย
“ใช่สิคะ!! บอสเป็นเจ้านายดิฉัน แล้วดิฉันก็ไม่ใช่ผู้หญิงของบอส ที่บอสจะมาขอทำอะไรพรรค์นั้นด้วย”
หญิงสาวพยายามขืนตัวไว้ แม้จะไม่อาจทานแรงที่มากกว่าได้ แต่ก็ดีกว่ายอมให้เขารุกรานได้ง่ายๆ
“แน่ใจเหรอเมรี ว่าเธอไม่ใช่” อีธานโน้มตัวลงมาอีก
“มะ... ไม่ใช่สิคะ ดิฉันเป็นแค่ ‘ลูกจ้าง’ ที่นายจ้างอ
