“ป้ากับพี่นงค์ลองชิมดูนะคะว่าใช้ได้ไหม”
“มันก็ต้องชิมอยู่แล้ว ท่าดีทีเหลวมีเยอะไป” นงค์พูดขณะหยิบขนมจีนเข้าปาก ป้าหวายก็ทำเช่นกัน ทั้งสองมองหน้ากันเมื่อได้ชิมขนมจีนเส้นเหนียวนุ่ม
“ก็ดี จัดใส่จานได้ กลางวันนี้ตั้งสำรับที่บ้านพักนายหัวนะ” ป้าหวายสั่ง “เอ็งสองคนช่วยกันเตรียมสำรับล่ะกัน”
“ค่ะป้า” พิมรดารับคำ ช่วยกันกับนงค์จัดเตรียมอาหารตามคำสั่งป้าหวาย
เรือสปีดโบ๊ทของณคุณแล่นมาเทียบตรงสะพานไม้หน้าเกาะ คนในเรือก้าวขึ้นมาบนสะพานที่เชื่อมต่อไปยังชายหาด ไม่ต้องเดินลุยน้ำทะเลให้เปียกขา คนที่กำลังเดินขึ้นบนเกาะคือณคุณ ยศวิน นายอำเภอสุดหล่อนามว่า สักรินทร์หรือโต ตามด้วยร้อยตำรวจเอกภุชงค์หรือผู้กองเต้ และคนสุดท้ายคือ จามรหรือเอก เพื่อนสนิทเจ้าของเกาะ ทั้งห้าเดินตรงไปยังบ้านพักณคุณที่ได้เวลาอาหารกลางวันพอดี
บนโต๊ะอาหารของบ้านถูกจัดสำรับไว้พร้อมสรรพ เหลือแค่รอให้เจ้าของบ้านกับพรรคพวกมารับประทา
