เช้าวันรุ่งขึ้นเจ้าสัวเกียงและคุณหนูลัดดาเมียเอก รวมถึงพี่นวล คุณหยาดเมียรองและเมียน้อยอีกนับสิบคนก็ยกขบวนกันไปถือศีลที่วัด มีบ่าวไพร่หลายคนทั้งหญิงชายตามไปเป็นมือเป็นเท้าและคอยปรนนิบัติ
ในตอนนี้เรือนของเจ้าสัวเกียงจึงว่าง เหลือเพียงคุณหนูทับทิมและคุณธนาพี่ชายของเธอซึ่งกำลังเตรียมตัวออกเดินทางพอดี
“ดูแลน้องฉันให้ดีด้วยนะนายเขื่อง เอ็งด้วยนางรุ้ง เวลาออกไปเรียนอย่าได้คิดพาเจ้าทับทิมไปเหลวไหลที่ไหน”
“ขอรับคุณธนา”
“เจ้าค่ะคุณธนา”
สองบ่าวหญิงชายตอบรับเจ้านายหนุ่มอย่างนอบน้อม ทั้งสองคนก้มหน้าอย่างสำรวมทว่าคุณหนูที่มองอยู่รู้ว่าทั้งนางรุ้งและนายเขื่องคิดอะไร
ก็คนชวนเหลวไหลทำอะไรไม่งามมันมีแค่เธอนี่นะ พี่ธนากำชับเช่นนี้หากเธอเป็นบ่าวเสียเองคงไม่วายหัวเราะในใจไปแล้ว
“น้องไม่ไปเหลวไหลที่ไหนหรอกเจ้าค่ะคุณพี่” เมื่อทนความรู้สึกจั้กกะจี้ในอกไม่ไหวคุณหนูทับทิมจึงเอ่ยจึงเอ่ยขึ้นเสียงค่อย รอยยิ้มบ
