ถึงเวลาสองยามซึ่งเป็นเวลานัดหมาย คุณหนูที่นั่งรออยู่ในห้องนอนเหลือบมองเงาด้านหลังที่สะท้อนอยู่ในกระจกบานใหญ่เมื่อได้ยินเสียงเปิดประตู
คนเปิดนั้นคือนางรุ้งที่เธอให้ไปส่งข่าวตั้งแต่เมื่อช่วงเย็น ส่วนคนที่เดินตามเข้ามาคือคนที่เธอนัดแนะเอาไว้ตั้งแต่ช่วงบ่าย ริมบึงน้ำ
นายเขื่อง
“มีคนตามมาหรือไม่นายเขื่อง” คุณหนูส่งสายตาให้นางรุ้งออกไปก่อนที่เสียงหวานจะเอ่ยขึ้นท่ามกลางความเงียบ และกลิ่นอบอวลของกำยานหอมจากเมืองจีนที่จุดไว้
“ไม่มีขอรับคุณหนู” นายเขื่องตอบขณะที่ปิดประตูงับประตูทว่าไม่ได้ลงกลอนใดๆ ชายหนุ่มเดินเข้ามาหาเจ้านายสาวที่ยังนั่งอยู่บนเก้าอี้ตัวเล็กหน้าโต๊ะเครื่องแป้ง ก่อนจะคุกเข่าลงบนพื้นด้านข้างของเธอ
คุณหนูคนสวยหันมามองข้างตัวเล็กน้อย มือที่กำลังถือหวีสางเส้นผมนุ่มลื่นอยู่นั้นหยุดไป นายเขื่องเป็นคนตัวใหญ่แม้จะนั่งคุกเข่าอยู่บนพื้นทว่ากลับสูงเกือบเท่าเธอที่นั่งบนเก้าอี้
“ได้มาทางที่ฉ
