Part : วาฟิกซ์
ผมนั่งรอเดวาอยู่บนห้องทำงาน นี่ก็จะสองทุ่มแล้วเธอยังไม่ขึ้นมาอีก มัวทำอะไรอยู่ บอกเลยอารมณ์โกรธผมยังไม่หายตั้งแต่บ่าย เธอกล้ามากที่เข้าใกล้ผู้ชายคนอื่นที่ไม่ใช่ผม นี่ขนาดคุยกันแล้วนะ แต่เธอยังทำ
แอดด
"...." มาแล้วสินะแม่ตัวดี
"เป็นอะไรคะ^^" ยังมีหน้ามายิ้มให้ผมอีก รู้ว่าผัวไม่ชอบแต่ก็ขยันทำให้ไม่พอใจอยู่เรื่อย มันใช้ได้ที่ไหน
"หนูรู้วาวา"
"แล้วหนูได้จับมือถือแขนกับเขาหรือยังคะ? ถ้ายังก็หยุดหึงค่ะ"
"มันห้ามได้เหรอวะคนหึง"
"พูดกับหนูไม่เพราะเลย"
"ขอโทษครับ" ลืมตัวเผลอพูดไม่เพราะใส่เมียอีกแล้ว แต่จะเป็นแค่ตอนที่ผมโมโหเท่านั้น
"ที่หนูเมินตอนนั้นเพราะทุกคนกำลังรออาหารอยู่ค่ะ" เดวาเดินมาหย่อนก้นนั่งลงที่ตักผม เลื่อนมือโอบเอวไว้หลวม ๆ กันไม่ให้ตก
"อย่ามายั่วเฮียนะ"
"ใครเขายั่วกัน ขี้ตู่อีกแล้ว"
"มาให้เฮียลงโทษเลยนะตัวแสบ"
"ไม่ได้ค่ะ วันนี้เราต้องเอาลูกมานอนด้วยนะ
