"นะคะคุณแม่ให้หนูบัวนอนด้วยนะคะ"
"ไม่ได้ค่ะ"
เสียงใบบัวพูดอ้อนวอนผู้เป็นแม่อย่างภัสสรเป็นรอบที่เท่าไหร่ไม่รู้แล้วหลังจากที่พวกเขาพากันกลับมาถึงบ้านแต่คำตอบของแม่เธอก็ยังเป็นเหมือนเดิม
"หนูบัวจะมานอนเบียดแม่กับพ่อทำไมคะไม่สบายตัวหรอกอึดอัดจะตายอีกอย่างคุณพ่อนอนกรนเสียงดังมากหนูจำไม่ได้เหรอลูก"
"ไม่เป็นไรค่ะหนูบัวนอนได้ นะคะคุณแม่ให้หนูบัวนอนด้วยนะ"
"ทนได้อะไรกันเมื่อก่อนตอนเป็นเด็กใครกันนะที่บ่นพ่อทุกครั้งเลยเวลาพ่อนอนกรนพ่อถูกไล่ออกมานอนข้างนอกประจำเลยจำไม่ได้เหรอหนูบัว"
"คุณพ่อง่ะ!! แต่ตอนนี้หนูบัวโตแล้วหนูบัวทนฟังเสียงคุณพ่อกรนได้"
ใบบัวก็ยังไม่ลดละที่จะพูดอ้อนวอนต่อเพราะยังไงๆคืนนี้เธอก็จะไม่ยอมนอนร่วมห้องกับโอโซนเป็นอันขาดตอนนี้เธอเคืองเขามาก จนหน้าก็ไม่อยากจะมองส่วนโอโซนก็ได้แต่ยืนมองการกระทำนี้ของใบบัวนิ่งๆอย่างไม่พูดอะไรก่อนที่จะเป็นคนที่เดินแยกขึ้นห้องไปก่อน
"ขึ้นไปนอนได้แล
