04 งอน
1239 Words
สายๆ ของวันต่อมา
เมื่อคืนฉันโดนขังอยู่ที่ตึกทั้งคืนจนกระทั่งตอนเช้ายามมาเปิดประตูให้ถึงได้รู้ว่ายังมีคนออกไปไม่หมด แล้ววันนี้ฉันก็ต้องมาทำงานอีกได้นอนไปนิดเดียวเอง เป็นเพราะเขาคนเดียวที่ไม่ยอมให้ฉันกลับตั้งแต่แรกแถมยังให้ฉันนั่งทำงานจนดึกแล้วยามก็มาล็อคตึกสุดท้ายก็ไม่ได้กลับ
เจ้านายอะไรโคตรเผด็จการเลย ชอบออกคำสั่งให้ทำตาม ชอบบังคับ ก็รู้อยู่หรอกว่าเป็นเจ้านายแต่มันต้องขนาดนี้เลยเหรอนี่ฉันแทบจะไม่มีเวลาพักผ่อนแล้วนะตั้งแต่ได้เริ่มเข้าทำงานที่นี่
"ไหวหรือเปล่าต้นหอม พี่เพิ่งรู้ว่าเมื่อคืนเรานอนอยู่ที่นี่"
"อืม...ค่ะ พอดีว่ายามไม่รู้ว่ายังมีคนอยู่ก็เลยมาล็อคตึกค่ะ" ฉันเงยหน้าพูดกับผู้จัดการ เรื่องนี้โทษยามก็ไม่ถูกหรอกเพราะยามก็ทำหน้าที่ของตัวเอง คงไม่คิดว่าจะยังมีคนทำงานอยู่ก็เลยล็อคตึกไปขังฉันกับเจ้าของบริษัทไว้ที่นี่
"ทำไมวันนี้เราถึงไม่พักก่อนล่ะสีหน้าเหมือนคนไม่ค่อยได้นอนเลยนะ"
"จะนอนหลับลงได้ยังไงล่ะคะผู้จัดการ น้ำก็ไม่ได้อาบ เสื้อผ้าก็ไม่ได้เปลี่ยนแถมยังต้องมานอนแปลกที่อีก" ฉันเป็นคนที่นอนติดที่ของตัวเองเวลาเปลี่ยนที่นอนไปนอนที่อื่นจะนอนไม่ค่อยหลับ
"ถ้าเราอยากจะกลับไปพักก็ได้นะพี่อนุญาต"
"ไม่เป็นอะไรหรอกค่ะผู้จัดการฉันทำไหว" ฉันตอบ ก็ตัดสินใจมาทำงานแล้วจะไหวไม่ไหวก็ต้องทำ แต่จนป่านนี้ฉันยังไม่เห็นท่านประธานเข้ามาเลย เขาก็คงจะมีเวลาพักผ่อนจะมาทำงานหรือไม่มาทำงานมันก็ไม่ได้มีผลกระทบอะไร
แต่ไม่มาก็ดีแล้วล่ะ ฉันจะได้นั่งทำงานอยู่เงียบๆ ไม่ต้องยุ่งไม่ต้องสุงสิงกับใคร เพราะนอกจากเขาแล้วก็ไม่ได้มีใครใช้งานฉันอีก นอกซะจากผู้จัดการจะมีงานมาให้ฉันทำ
"พี่คิดว่าวันนี้ท่านประธานน่าจะไม่เข้านะ เลิกงานแล้วเราก็กลับบ้านเถอะไม่ต้องทำโอทีหรอกวันนี้"
"ค่ะ"
ครืด ครืด
"แป๊บนึงนะ"
"ค่ะ"
ผู้จัดการเดินออกไปรับสายโทรศัพท์ ไม่รู้ว่าปลายสายเป็นใครแต่ผู้จัดการเอาแต่ตอบรับว่า ค่ะ-ค่ะ อย่างเดียวเลย อย่าบอกนะว่าเป็นเขา
"ตันหอม"
"มีอะไรหรือเปล่าคะผู้จัดการ?"
"ท่านประธานโทรมาถามน่ะว่าเรามาทำงานหรือเปล่า"
"อ๋อ"
"ท่านประธานอนุญาตให้เรากลับไปพักได้วันนี้พรุ่งนี้ค่อยมาทำงานต่อ"
"ไม่เป็นอะไรค่ะไหนๆ ก็มาทำงานแล้วก็ทำให้มันเสร็จไปเลยวันเดียวเอง"
"ท่านประธานบอกว่าอีกสักพักจะเข้ามา พี่ว่าเราเก็บของกลับไปพักที่บ้านก่อนดีกว่าไหมถ้าท่านประธานมาเห็นว่าเรายังทำงานอยู่แบบนี้มีหวัง...ได้ซี๊ดกันทั้งบริษัทแน่"
"ท่านประธานน่าจะดีใจนะคะที่ฉันยังนั่งทำงานอยู่แบบนี้ได้ไหนเขาบอกว่าเป็นคนที่ชอบคนทำงานมีประสิทธิภาพไงคะ?"
"ไม่รู้สิพี่มีลางสังหรณ์แบบนั้น แต่ก็เอาเถอะถ้าเรายังอยากจะทำต่อพี่ก็ไม่ว่า งั้นเดี๋ยวพี่เอางานไปนั่งทำต่อก่อนนะ"
"ค่ะ"
หลังจากที่ผู้จัดการเดินออกไปฉันก็ยังนั่งทำงานอยู่ที่เดิม วันนี้งานไม่ได้เยอะอะไรเพราะทำเสร็จไปตั้งแต่เมื่อวานส่วนใหญ่แล้วด้วย วันนี้ก็เลยเรื่อยๆ ไม่เร่งรีบอะไร
ตึก ตึก ตึก
"ฉันโทรมาบอกผู้จัดการให้บอกเธอกลับไปพักแล้วไม่ใช่หรอ?"
"ค่ะ ผู้จัดการมาบอกแล้วค่ะแต่ไหนๆ ฉันก็มาแล้วไม่อยากให้เสียเที่ยวก็เลยจะทำต่อให้มันหมดเวลาค่ะ" ฉันตอบเสียงเรียบ ทำงานไปเรื่อยๆ ไม่ได้สนใจสายตาของเขาที่กำลังมองฉันอยู่ตอนนี้
"งั้นลงไปทำกาแฟมาให้ฉันที"
"ค่ะ"
ฉันตอบรับพร้อมกับลุกขึ้นในทันที ก่อนจะลงไปชงกาแฟมาให้กับเขา
ก๊อกๆๆๆ
"กาแฟค่ะท่านประธาน"
"อืม"
"ขอตัวค่ะ"
"เดี๋ยว"
"...."
"เธอโกรธฉันหรอที่เมื่อคืนฉันทำให้เธอติดอยู่ที่ตึกทั้งคืน"
"เปล่าค่ะ ฉันไม่มีสิทธิ์ไปโกรธอะไรท่านประธานหรอกค่ะ"
"ฉันบอกให้เธอกลับไปพักตั้งแต่แรกแล้วแต่เธอก็ไม่ยอมฟังฉัน"
"ไม่เป็นอะไรจริงๆ ค่ะ"
"พูดกับฉันก็มองหน้าฉันสิ มองโต๊ะทำไม"
"...." ฉันถอนหายใจออกมาเล็กน้อยก่อนจะเลื่อนสายตาไปมองหน้าของผู้ชายที่นั่งอยู่ตรงหน้าของฉัน "ถ้าท่านประธานไม่มีอะไรแล้วขอตัวนะคะ"
"กลางวันนี้ไปกินข้าวกันไหม"
"ไม่ค่ะ ฉันนัดกับผู้จัดการเอาไว้แล้ว ถ้าไม่มีอะไรแล้วขอตัวนะคะ"
"...."
ฉันเดินกลับมานั่งทำงานต่อที่โต๊ะทำงานของตัวเอง จนกระทั่งถึงเที่ยงก็ลงไปกินข้าวด้านล่างพร้อมกับผู้จัดการและเพื่อนร่วมงานอีก 2-3 คน
"เมื่อคืนเธออยู่ที่นี่ทั้งคืนเลยหรอ?"
"อื้ม..."
"แล้ว...ท่านประธานก็อยู่ด้วยหรอ?"
"อืม ก็โดนขังอยู่ที่นี่ทั้งสองคนเลย จะให้ออกไปยังไงได้ล่ะ"
"แล้วเธอกับท่านประธาน..."
"เลิกหัวโบราณแบบนั้นได้แล้ว ผู้หญิงกับผู้ชายอยู่ด้วยกันสองคนมันไม่จำเป็นต้องมีอะไรกันสักหน่อย อีกอย่างฉันกับท่านประธานก็ไม่ได้ตั้งใจที่จะอยู่ด้วย" ฉันก็ไม่เข้าใจเหมือนกันนะว่าทำไมคนที่ยังวัยรุ่นหัวสมัยใหม่แบบนี้ยังมีความคิดหัวโบราณแบบนั้นอีก
ผู้หญิงกับผู้ชายอยู่ด้วยกันทั้งคืนจะต้องมีเรื่องอย่างว่ากัน แล้วก็จะเสียหายผู้ชายต้องรับผิดชอบทั้งๆ ที่ไม่ได้ทำอะไรเลย แม้แต่เนื้อตัวก็ไม่เคยแตะต้องกัน
การที่ฉันโดนขังอยู่ที่ตึกทั้งคืนน้อยคนนักที่จะเห็นใจที่เห็นว่าฉันอดหลับอดนอนเพราะต้องทำงาน เพราะส่วนมากจะตั้งคำถามว่าฉันกับท่านประธานมีอะไรกันหรือเปล่า ท่านประธานได้ทำอะไรฉันหรือเปล่าได้เกิดเลยกันหรือเปล่า
"พี่ไปตักเตือนยามให้แล้วล่ะให้ขึ้นตรวจให้รอบตึกก่อนแล้วค่อยล็อค ยามเองก็ยอมรับว่าเมื่อคืนไม่ได้สำรวจรอบๆ ดี คิดแค่ว่าดึกป่านนี้แล้วทุกคนคงกลับกันไปหมดแล้วก็เลยล็อค"
"ขอบคุณมากนะคะผู้จัดการ แต่เรื่องนี้โทษยามไปก็ไม่ถูกหรอกค่ะ ฉันเองก็ผิดที่ไม่บอกยามตั้งแต่แรกว่ายังไม่ได้กลับ และคนที่ผิดมากๆ เลยก็น่าจะเป็นเขาที่สั่งงานจนไม่ลืมหูลืมตามอง"
"อย่าไปพูดแบบนี้ให้ท่านประธานได้ยินนะ ท่านประธานไม่ชอบให้ใครพูดถึงแบบนี้ พี่เห็นใจเรานะและพี่ก็เห็นความสามารถของเราด้วย เราเก่งมากนะถ้าเป็นคนอื่นคงทนท่านประธานไม่ได้แล้ว"
"อีกหน่อยก็อาจจะทนไม่ได้เหมือนกันค่ะ" ฉันตอบ
- Writer
