รัก(ร้าย)ท่านประธานจอมโหด

02 นินทาเจ้านาย

วันต่อมา

ฉันก็ไม่คิดหรอกว่าจะได้เริ่มงานเร็วขนาดนี้ เพราะอย่างน้อยถ้าทางบริษัทตอบรับแล้วก็น่าจะให้เตรียมตัวกันสักหน่อย วันเดียวก็ได้ นี่กลับมาจากสัมภาษณ์งานฉันต้องเร่งเตรียมตัวเพื่อให้พร้อมกับการไปเริ่มงานใหม่พรุ่งนี้

และที่สำคัญเจ้านายก็โคตรจะปากร้ายสุดๆ

บริษัทMM

ฉันเดินเข้าไปด้านในบริษัทก่อนจะเข้าไปเอาเอกสารบนโต๊ะทำงานของผู้จัดการขึ้นไปวางไว้บนโต๊ะทำงานของท่านประธานก่อนที่เขาจะมาถึง และฉันก็ทำทุกอย่างผ่านไปได้ด้วยดี

ติ๊ด~

(เข้ามาหาฉันหน่อย)

"...." ฉันวางปากกาลงเพราะมีเสียงของเจ้านายเรียกให้เข้าไปพบ ซึ่งฉันก็ต้องรีบลุกขึ้นแล้วเดินเข้าไปทันทีเพราะถ้าช้ากว่านี้มีหวังได้โดนเจ้านายกินหัวแน่ๆ

"ค่ะท่านประธาน"

"กาแฟนี่ชงตามที่ฉันบอกหรือเปล่า?"

"ค่ะ ก็ตามที่ท่านประธานบอกทุกอย่างเลย" ฉันพยักหน้าตอบรับ เขาบอกให้ฉันใส่แบบไหนชงแบบไหนฉันก็ทำตามทุกอย่าง

"มันหวานฉันไม่กินหวานไปทำมาใหม่" พูดจบก็ดันแก้วกาแฟมาตรงหน้าของฉัน ทำให้น้ำจากด้านในแก้วกาแฟเกือบจะกระเด็นหกลงบนโต๊ะ

เอาใจยากจริงๆ นะเจ้านายคนนี้

"ค่ะรอสักครู่นะคะ" ฉันเป็นแค่ลูกจ้างก็ต้องทำตามที่เจ้านายบอกทุกอย่างแบบขัดไม่ได้

และที่ชงกาแฟมันก็ไม่ได้อยู่ข้างบนมันอยู่ชั้นล่างโน่น ฉันเลยต้องลงลิฟต์ไปเพื่อทำกาแฟมาให้ท่านประธานใหม่อีกรอบทั้งๆ ที่งานของตัวเองก็ยังกองอยู่เต็มไปหมด

ผ่านไปสักพัก

ก๊อกๆๆๆ

"ขออนุญาตค่ะเอากาแฟมาส่งให้ท่านประธานค่ะ"

"วางลงสิ"

"ค่ะ"

"งานกองนั้นเธอเอาไปทำให้เสร็จด้วย และฉันต้องได้ภายในวันนี้"

"วะ วันนี้เลยหรอคะ?"

"ใช่ไง"

"ถ้าสมมุติว่าฉันทำไม่ทันเลทเวลาหน่อยได้หรือเปล่าคะ เพราะงานที่กองอยู่บนโต๊ะก็ยังเต็มอยู่เลย ฉันรับปากไม่ได้ค่ะว่าจะทำให้เสร็จทันหรือเปล่า"

"งั้นเธอก็เร่งทำให้เสร็จสิ เป็นเลขาของฉันเธอต้องมีความสามารถความรวดเร็วและถี่ถ้วน ทำเสร็จเร็วและก็ต้องเรียบร้อยด้วย"

"...." นี่เขาบ้างานขนาดนั้นเลยเหรอเนี่ย สั่งงานฉันอย่างกับฉันเป็น the flash อย่างนั้นแหละ ต่อให้แยกเป็นสองร่างยังไงก็ทำไม่ทันหรอก กองงานที่เขาให้ผู้จัดการเอามาให้ฉันเมื่อตอนเช้าก็ยังเต็มโต๊ะอยู่เลย นี่ยังจะเอากองงานยัดเยียดให้ฉันทำต่ออีก

งานแบบนี้ดูเหมือนว่ามันจะสบายแต่ความจริงแล้วไม่ได้สบายเลย เหนื่อยกว่าทำงาน part time ตอนเรียนมหาลัยด้วยซ้ำ

12:30น.

"อ้าวคุณเลขาใหม่ ไม่ไปกินข้าวกลางวันหรอ?"

"...." ฉันเงยหน้าขึ้นมองเสียงทักทายที่ดังมา ก่อนจะมองไปที่นาฬิกาตรงข้อมือ เพราะมัวแต่เร่งทำงานให้ท่านประธานฉันก็เลยไม่ได้ดูเวลา นี่มันก็เที่ยงครึ่งแล้วด้วย "ยังเลยค่ะผู้จัดการ คงไม่ได้กินด้วยต้องเร่งทำงานให้ท่านประธานค่ะ ไม่รู้จะเสร็จทันวันนี้หรือเปล่า"

"ตายจริงท่านประธานสั่งงานเยอะขนาดนี้เลยหรอ"

"ค่ะ"

"เอกสารพวกนี้ยังไม่ได้เร่งใช้นะคะ ทำไมท่านประธานถึงให้เร่งทำจัง" พูดพลางหยิบเอกสารบางเล่มที่ฉันทำเสร็จเรียบร้อยแล้วขึ้นมาเปิดดู

"อะไรนะคะ แต่ท่านประธานบอกฉันว่าเอกสารพวกนี้ต้องเร่งใช้ด่วน สั่งให้ฉันทำให้เสร็จภายในวันนี้" ฉันเงยหน้าขึ้นมองผู้จัดการที่พูดออกมาอย่างนั้น

"เท่าที่พี่รู้มาเอกสารพวกนี้ใช้ในวันประชุมอีกสองอาทิตย์ข้างหน้านะคะ ปกติท่านประธานจะให้ตรวจสอบก่อนวันประชุมไม่กี่วันนะคะ ไม่คิดว่าจะให้ทำเร็วขนาดนี้"

"...." ฉันกำมือแน่นรู้สึกเหมือนตัวเองกำลังโดนแกล้งยังไงก็ไม่รู้

แต่ในเมื่อมันเป็นคำสั่งของเจ้านาย ฉันก็มีหน้าที่ทำให้เสร็จ ไม่มีสิทธิ์ขัดคำสั่งเจ้านายเลยด้วย

"ไปกินข้าวกันก่อนไหม"

"ผู้จัดการลงไปก่อนเลยก็ได้ค่ะ เดี๋ยวฉันนั่งทำงานอีกนิดก็จะลงไปค่ะ"

"งั้นก็เร็วๆ นะ จะได้มีเวลาพักเยอะๆ"

"ค่ะ"

ฉันพยักหน้าตอบรับจากนั้นก็นั่งตรวจเอกสารต่อ จนกระทั่งเหลือเวลา 15 นาทีสุดท้ายก่อนที่ทุกคนจะเข้าเริ่มงานช่วงบ่ายกัน ฉันใช้เวลาตรงนี้เดินลงไปซื้อกาแฟมาแล้วนั่งกินอยู่ด้านล่าง

"เจ้านายบ้าบอสั่งงานลูกน้องไม่บันยะบันยัง สักแต่จะสั่ง ไม่รู้ว่าโกรธอะไรกันมาตั้งแต่ชาติปางไหน ถ้าเลือกได้ฉันก็ไม่ได้อยากเป็นลูกน้องใครหรอก กลัวจะได้มาเจอเจ้านายแบบนี้นี่ไง" ฉันนั่งบ่นพึมพำอยู่กับตัวเอง หงุดหงิดมากแต่ก็ทำอะไรไม่ได้ ตอนแรกก็คิดว่ามันเป็นงานที่เขาต้องการด่วนเลยไม่ได้คิดอะไรมาก แต่พอได้รู้ว่าเอกสารพวกนั้นไม่ใชเอกสารด่วนที่ต้องรีบใช้เหมือนกับที่เขาบอก มันเป็นอะไรที่โคตรจะหงุดหงิดเลย

"อีกสองนาทีจะได้เวลาเข้างานแล้วทำไมยังไม่ขึ้นไปอีก?"

"...." ฉันหันหลังกลับไปมองด้วยความตกใจขณะที่ตัวเองกำลังนั่งเพลินๆ นี่เขาเป็นแวมไพร์หรือไง ชอบแว๊บไปแว๊บมาทำให้ตกใจอยู่เรื่อยเลย "กำลังจะขึ้นไปแล้วค่ะ"

"งานที่ฉันสั่งน่ะใกล้เสร็จหรือยัง?"

"ก็ทำไปได้เกือบครึ่งแล้วค่ะ แต่ฉันก็ยังยืนยันคำเดิมว่าไม่สามารถบอกได้ว่าจะทำเสร็จทันวันนี้หรือเปล่า"

"ถ้าไม่ทันก็ทำโอทีทำให้มันเสร็จ เข้าใจนะ"

"ค่ะ"

หลังจากที่เขาเดินออกไปฉันก็ถอนหายใจออกมาอย่างแรง ถ้าเจอกันข้างนอกนะฉันจะแกล้งซะให้เข็ดเลย

เวลาผ่านไป

ฉันนั่งทำงานจนกระทั่งถึงเวลาเลิกงานมันแน่นอนอยู่แล้วว่ายังไงก็ทำไม่เสร็จ งานกองสุมท่วมหัวขนาดนี้ คงต้องนั่งทำงานต่อสินะ เพราะเขาคงไม่อนุญาตให้ฉันกลับถ้างานยังไม่เสร็จ

19:30น.

"อ้าว ยังมีคนอยู่บนตึกหรอครับเนี่ย ผมนึกว่ากลับไปกันหมดแล้วกำลังจะล็อคตึกเลย"

"พอดีว่าต้องเร่งทำงานให้ท่านประธานให้เสร็จน่ะค่ะก็เลยยังไม่ได้กลับ"

"ดีนะครับที่ผมเอะใจขึ้นมาตรวจข้างบนก่อน ถ้าล็อคตึกไปแล้วขังคุณมาอยู่ที่นี่คงแย่เลย"

"อีกนิดก็ใกล้จะเสร็จแล้วค่ะ ถ้ากลับลงมาแล้วจะไปบอกนะคะ"

"ได้ครับผม ว่าแต่เป็นพนักงานใหม่หรอครับไม่เคยเห็นหน้าเลย"

"ค่ะ เพิ่งมาทำวันนี้วันแรก"

"ขยันจังเลยนะครับ มาทำวันแรกก็ต่อโอทีซะดึกเลย"

"แหะๆ ค่ะ" ฉันหัวเราะแห้งๆ ใส่ อยากจะบอกว่าฉันไม่ได้ขยันอะไรหรอก แต่ที่ต้องนั่งทำอยู่แบบนี้ยังไม่ได้กลับไปพักก็เพราะคำสั่งของเจ้านาย

เจ้านายที่แสนเอาแต่ใจ!