ตอนที่ 7
1001 Words
ทางด้านไทเกอร์หลังจากที่เขาออกมาจากห้องของพริกขิงก็มุ่งตรงไปที่ออฟฟิศเพื่อเช็คบัญชีของไร่ ที่เขารู้สึกว่ามันผิดปกติ
ไทเกอร์นั่งเช็คเอกสารอยู่ภายในออฟฟิศก็พบกับสิ่งผิดปรกติ รายรับกับรายจ่ายของไร่ไม่สอดคล้องกัน ทำให้รายได้ลดลงมา แถมคนที่ทำบัญชีก่อนหน้านี้ก็คือ ชานนท์ ซึ่งตอนนี้ลากลับบ้านไปเมื่ออาทิตย์ก่อนเพื่อกลับไปเยี่ยมครอบครัว ที่จริงเขาสงสัยมาสักพักแล้ว แต่ไม่ค่อยมีเวลาเข้ามาดูเอง จึงพยายามส่งน้ำใสให้มาตรวจสอบ แต่หมอนั่นก็หื่นกามเกินไป จ้องทะลวนลามน้ำใสทุกครั้ง จนเขาต้องบอกให้น้ำใสถอยออกมาไม่งั้นไม่รอดจากหมอนั่นแน่ๆ
ไทเกอร์นั่งสำรวจเอกสารจนหมดไปหลายแฟ้มก็พบว่าเงินในไร่ขาดหายไปหลายแสน เขาแน่ใจว่าชานนท์ต้องเป็นคนโกงแน่ๆ เพราะมีแต่คนเดียวที่ทำงานอยู่ในออฟฟิศ ชายหนุ่มนั่งตรวจเอกสารจนเวลาล่วงเลยไปหลายชั่วโมง จนฟ้าใกล้จะมืดแล้ว
"คุณไทเกอร์คะ ชบาเอาน้ำส้มมาให้ค่ะ"ชบาเดินเข้ามาพร้อมกับน้ำส้มแก้วนึง แววตาที่แฝงไปด้วยมารยาเล่ห์เหลี่ยม คนอย่างเขาไม่มีทางยอมดื่มน้ำส้มแก้วนี้แน่นอน
"ไม่ต้อง ฉันจะกลับแล้ว"
"เอ่อ...คุณไทเกอร์ดื่มน้ำส้มก่อนเถอะค่ะ แม่ของชบาตั้งใจคั้นมาให้คุณไทเกอร์ดื่มเลยนะคะ"ชบารีบขวางทางชายหนุ่มอย่างรวดเร็ว เธอไม่มีทางปล่อยให้โอกาสครั้งนี้หลุดมือไปเด็ดขาด
ไทเกอร์เห็นท่าทีแบบนั้นจึงทำให้รู้ว่าในน้ำส้มนั้นต้องใส่อะไรไว้แน่ๆ ไม่งั้นคงไม่คะยั้นคะยอให้เขาดื่มขนาดนี้หรอก
"เธอใส่อะไรลงไปในน้ำส้ม ทำไมถึงต้องอยากให้ฉันดื่มน้ำส้มขนาดนี้"
"เปล่านะคะ...แม่ของชบาตั้งใจทำน้ำส้มคั้นมาให้คุณจริงนะคะ อึก ฮึกกกก ชบาก็แค่อยากขอโทษคุณด้วยค่ะ" ชบาแกล้งบีบน้ำตาเพื่อหวังให้เขาใจอ่อนและเห็นใจ ยอมดื่มน้ำส้มที่เธอเอามาให้
"หยุดร้องไห้ซะ แล้วออกไปได้แล้ว!!!"ไทเกอร์ตะคอกใส่ชบาอย่างไม่คิดที่จะสงสารหญิงสาวแม้แต่น้อย เขาพอจะรู้ว่าชบากับส้มจ้องจะจับเขาอยู่ จึงไม่ไว้ใจพวกเธอ
"ทำอะไรกันเหรอ เสียงดังเชียว"พริกขิงที่ตื่นขึ้นมาก็พบว่าฟ้ามืด จึงอาสาออกมาตามชายหนุ่มกลับบ้านโดยไม่สนใจแจ่มจันทร์ที่พยายามห้ามเธอไม่ให้ออกมาโดนลมหนาวช่วงเย็น แต่หญิงสาวก็ดื้อรั้น และให้วิโรจน์มาส่งที่ข้างๆออฟฟิศ
"เธอมายุ่งอะไรด้วยล่ะ"ชบาหันมาตะคอกใส่หญิงสาว โดยลืมคิดไปว่าชายหนุ่มนั้นห่วงพริกขิงมากแค่ไหน
"นี่เธอจะมาตะคอกใส่พริกขิงไม่ได้นะ!!!"
"นี่น้ำส้มของใครอ่ะ ฉันหิวน้ำพอดีเลย"
"ยะ..อย่า" ไทเกอร์ที่ห้ามพริกขิงไว้ไม่ทัน เพราะตอนนี้เธอดื่มน้ำส้มที่ชบาเอามาให้จนหมดแก้วไปแล้ว ชบาที่เห็นอย่างนั้นก็ตกใจ และรีบออกไปทันทีโดยไม่บอกลาชายหนุ่ม เพราะรู้ว่าความลับที่ทำมาแตกแน่ๆ
"สดชื่นจัง อร่อยด้วยแหะ"
"นี่เธอดื่มเข้าไปได้ไง"
"ทำไมจะดื่มไม่ได้ล่ะ"
"น้ำส้มแก้วนี้ชบาเป็นคนเอามาให้พี่ จะแน่ใจได้ไงว่าชบาไม่ได้ใส่อะไรลงไป"
"ห้ะ ทำไมนายไม่บอกฉันก่อนล่ะ"
"ก็เธอยกดื่มทีเดียวขนาดนั้นใครจะไปห้ามทันล่ะ"
"แล้วจะทำไงล่ะทีเนี้ย"พริกขิงพูดออกมาอย่างร้อนรนเพราะกลัวว่าจะเป็นอะไรไป ไทเกอร์เองก็ไม่รู้จะทำยังไง ยาแก้ก็ไม่มี
"ก็ปล่อยเลยตามเลยไง ป่ะรีบกลับบ้านก่อนที่ยาจะออกฤทธิ์เถอะ"
"นายรู้แล้วเหรอว่าเป็นยาอะไร"
"รู้สิ ถ้าออกฤทธิ์ช้าขนาดนี้ ก็น่าจะ....ยาปลุกเซ็กส์"ไทเกอร์บอกก่อนจะรีบอุ้มพริกขิงขึ้นรถทันที
"ยาปลุกเซ็กส์...แล้วจะทำยังไงล่ะ"
"จะทำยังไงได้ล่ะ ก็ถ้าไม่ทำเรื่องอย่างว่า ก็คงต้องรอให้ยาหมดฤทธิ์"
"อื้มมม ร้อนอ่ะ นายช่วยเร่งแอร์หน่อยสิ" พริกขิงรู้สึกร้อนขึ้นมาทุกส่วนของร่างกาย ใบหน้าหวานเริ่มมีเหงื่อผุดขึ้นมา
"อดทนไว้ก่อนรอถึงบ้านก่อน" ชายหนุ่มรีบขับรถไปบ้านอย่างรวดเร็ว
ไทเกอร์อุ้มพริกขิงที่ตอนนี้ยาเริ่มออกฤทธิ์ขึ้นมากกว่าเดิม เข้าไปในบ้าน
"คุณไทเกอร์คะ เกิดอะไรขึ้นคะ"แจ่มจันทร์รีบถามเมื่อเห็นชายหนุ่มอุ้มคุณหนูของเธอเข้ามาอย่างรีบร้อน
"ป้าครับ เย็นนี้ไม่ตั้งจัดโต๊ะนะครับ เอาอาหารแช่ตู้เย็นไว้ ปิดบ้าน แล้วกลับไปพักได้เลยครับ ตอนนี้เลยครับ" แจ่มจันทร์ได้ยินดังนั้นจึงรีบจัดการเอาอาหารแช่ตู้เย็นแล้วจึงรีบปิดบ้านแล้วกลับไปที่พักของตนเองพร้อมกับน้ำใส
ไทเกอร์รีบพาพริกขิงมาบนห้องของตัวเอง แล้วจึงเปิดน้ำใส่อ่างอาบน้ำซึ่งใหญ่พอสมควรก่อนจะวางหญิงสาวลงไป พริกขิงตอนนี้เธอรู้สึกร้อนผ่าวไปทั้งตัว น้ำที่กระทบตัวเธอ แทบไม่ช่วยอะไรเลย
"พริกขิงอดทนไว้นะ"
"ไม่ไหวแล้วอ่ะ ช่วยฉันหน่อยนะ"พริกขิงเริ่มทนไม่ไหวจึงอ้อนวอนชายหนุ่มให้ช่วยเธอให้หายจากอาการที่เป็นอยู่
"เธอแน่ใจเหรอ"
"ฉันแน่ใจ"พริกขิงรู้ดีว่ามันจะเกิดอะไรขึ้นต่อจากนี้ เธอตัดสินใจแล้ว และอีกอย่างเขาก็เป็นคู่หมั้นกับเธอ ไม่น่ามีอะไรเสียหายหรอก ดีกว่าทรมานอยู่อย่างนี้หลายชั่วโมง
"อย่ามาโวยวายใส่พี่ทีหลังแล้วกัน"
- Writer
