ข้างนอกนั่นคล้ายมีพายุเพราะตลอดทางกลับบ้านมามีฝนตกตลอด หนักบ้างเบาบ้างสลับลมแรง พอเข้าห้องได้ รุ่งอรุณเลยไปอาบน้ำก่อน เกือบๆจะเรียบร้อยไฟในห้องน้ำก็ดับพรึ่บลงมา เธอจึงคว้าเสื้อผ้ามาสวมแบบลวกแล้วเดินคลำๆออกมาจนถึงด้านนอก แล้วเดินคลำๆต่อไปเรื่อยๆ ตั้งใจจะตรงไปหาโทรศัพท์ที่จำได้ว่าวางเอาไว้บนที่นอน
แต่ระหว่างทางไปเธอเตะเข้ากับอะไรบางอย่างจนเจ็บแปลบที่ปลายหัวแม่เท้าอดอุทานออกมาไม่ได้ “โอ๊ะ”
เสียงเข้มถามขึ้นมาทันทีหลังเสียงเธออุทาน “เป็นอะไร”
“ไม่รู้ฉันเดินเตะอะไร”
“ยืนอยู่เฉยๆตรงนั้น”
เสียงเขาสั่งจบแล้วไม่นานไฟก็สว่างวาบขึ้น เขาฉายไฟมาทางเธอแล้วส่องไปที่ขาสองข้าง จนเห็นว่าที่ปลายหัวแม่เท้าข้างหนึ่งมีเลือดออกมา
เธอได้ยินเขาบ่นน้ำเสียงดูหงุดหงิดขึ้นมาเล็กน้อย “ซุ่มซ่ามเหมือนกันนี่คุณ มานี่”
เขาบอกแล้วดึงแขนเธอไปยังโซฟาที่เขานอนแล้วเดินไปหยิบของกุกๆกักๆ ก็พอดีที่ไฟมา พยัคฆ์เลยดั
