Aytaç odama hiçbir şekilde gelmemişti bir hafta geçmesine rağmen, ama Melike'yi yanıma göndermişti.
Kız kardeşimi karşımda gördüğüm zaman ne hissedeceğimi bilememiştim, dünyanın en mutlu insanı olmuştum sanki.
Melike benim odama taşınmıştı, en azından şimdilik yanımda kalacaktı.
Bu beni ne kadar mutlu etse de en azından bir kereliğine Aytaç'ı görmek isterdim, ama kendisini benden saklıyordu artık.
Melike'nin evde rahat rahat gezmesine karışmıyordu psikolojisini etkilememek için, ama benim odadan çıkmam dahi yasaktı.
Yine de mutluydum, yaptığım hataya rağmen kız kardeşime hiçbir şekilde kötü davranmıyordu.
"Abla, ben bahçede dolanacağım biraz, sen de benimle beraber gelsen olmaz mı?
"Hem Aytaç abi de dışarıda, onunla beraber sohbet edersiniz siz de. Çok iyi kalpli bir adam o, ba
