EP 24. คุณมันตัวอันตราย(ต่อใจ)
“ฉันขอโทษค่ะ ฉันไม่คิดว่ามันจะเป็นแบบนี้” ดารินทร์ตอบออกไปด้วยน้ำเสียงสั่นเครือ ไม่กล้าแม้แต่จะมองหน้าเขา ด้วยรู้ว่าตนเองผิด หากว่าเขามาช่วยเธอไว้ไม่ทัน เธอคงโดนงูกัดตายอยู่ในสวนโดยไม่มีใครรู้
เสียงสั่นปนแรงสะอื้นทำให้เขาคลายมือออกจากแขนของเธอ ใจอ่อนลงกว่าครึ่งเมื่อเห็นเธอหวาดกลัว มิได้อวดเก่งหรือทุ่มเถียงเขาอย่างมีทิฐิ แต่กลับเอ่ยขอโทษเมื่อรู้ว่าตนเองผิด
“ถ้าอย่างนั้นก็กลับเข้าบ้านเถอะ แล้วอย่าคิดหนีอีก เธอต้องอยู่ที่นี่จนกว่าเด็กในท้องจะคลอดออกมา” เขาพูดจบก็หมุนตัวทว่ามือบางกลับเอื้อมมาจับแขนของเขาเอาไว้แน่น จิกแรงจนปลายเล็บฝังลงไปในเนื้อ เขาหันกลับมาด้วยความสงสัย ทว่าร่างบางกลับยืนตัวงอก่อนจะทรุดฮวบลงไปกองกับพื้น
“ดารินทร์!”
เขาก้มลงจับที่ไหล่บางเย็นเฉียบ ก่อนจะอุ้มเธอเข้าไปในคฤหาสน์
“ป้าจันทร์ ป้าจันทร์” ชายหนุ่มตะโกนเรียกแม่บ้าน ขณะอุ้ม ดารินทร
