ไม่นานรถก็จอดยังหน้าวัดขนาดใหญ่ที่อยู่ทางฝั่งธนฯ รอบข้างของพวกเรามีผู้คนเดินกันขวักไขว่ทั้งผู้หลักผู้ใหญ่และเด็กเล็กตีนแดง แต่ดูเหมือนว่าแก๊งเพื่อนฝูงหรือหนุ่มสาวในชุดนักเรียนจะมีมากกว่าคนธรรมดาเป็นพิเศษ เรียกได้ว่าที่นี่เป็นงานวัดประจำที่จัดขึ้นทุก ๆ ปีและทุก ๆ เทศกาลเลยก็ว่าได้
“เริ่มจากไหนก่อนดีน้า...” ฉันหันไปมองคนด้านข้างที่จับคางอย่างใช้ความคิดพลางยกยิ้มขึ้นมาด้วยความรู้สึกที่ว่าเธอช่างแสนน่ารัก
เธอจะกังวลในเรื่องนั้นมันก็ไม่แปลกหรอก ที่นี่มีข้าวของและซุ้มต่าง ๆ ให้เลือกเดินมากมาย ทั้งโซนของกินและโซนของเล่นก็ถูกจัดแบ่งเอาไว้แยกกันอย่างชัดเจน
อ่า...ตรงนั้นมีชิงช้าสวรรค์ด้วยแฮะ
“ไปเดินซื้อของกินกันก่อนดีกว่า เดี๋ยวค่อยไปเดินฝั่งของเล่น” ฉันเสนอขึ้นมาและเธอก็พยักหน้ารับอย่างสนอง
“ไปกัน!” เจ้าตัวยกยิ้มอย่างอารมณ์ดี พลางเดินเข้ามาดึงตัวของฉันและใช้แขนของฉันเป็นที่วางมือไปโดยปริยาย
ซ
