ตอนที่เจ็ด เด็กดื้อของหมอแซม 3

1044 Words

ส่วนเพิร์ธที่ถุงมากมายประดามีช่วยสองสาวทำหน้างอเล็กน้อยยามพูดถึงแฟนเหมือนแพร "เด็กๆ เดี๋ยวพี่พาไปกินบุพเฟ่ต์ อยากกินร้านไหนเลือกเลย" เหมือนเเพรเสนอ "จริงอ่ะพี่เเพร จริงๆ ผมแค่อยากมาเดินเล่นด้วย ไม่ต้องเลี้ยงผมก็ได้ฮะ" "ไม่เป็นไร อุตส่าห์มาช่วยเลือกกับช่วยถือของ" เหมือนแพรบอกยิ้มๆ "ลาภปาก" หนุ่มหนึ่งเดียวในกลุ่มเอ่ยบอก "ดีนะที่พี่ไม่ได้คบเพิร์ธ หมอนี่กินอย่างเดียว วันนี้แม่อิงทำทับทิมกรอบมันแย่งกินเกือบครึ่งหม้อเลย" อิงฟ้าหันไปล้อเพื่อน "ก็ฉันกลัวว่าเตี้ยๆ อย่างเธอจะอ้วนง่ายไง เลยช่วยแย่งกิน จะได้ไม่อ้วน" "ดูปากมันนะพี่แพร" อิงฟ้าโดนแซ็วกลับ เลยทำได้เพียงหุนหัน ส่วนเหมือนแพรหัวเราะ ชอบทุกครั้งเวลาเด็กสองคนนี้มีปากมีเสียงกัน น่ารักดี พอเดินไปถึงร้านชาบูเจ้าดังที่น้องทั้งสองเลือก เหมือนแพรก็เหลือบมองไปเห็นบางอย่างภายในร้านที่น่าสนใจกว่าอาหารหลายเท่า อย่างแรกที่สะดุดตาของเธอคือหมอน้ำหร

Free reading for new users
Scan code to download app
Facebookexpand_more
  • author-avatar
    Writer
  • chap_listContents
  • likeADD