คุณหนูตะลุยทราย

คุณหนู ตะลุยทราย 4P นวนิยายสำหรับผู้ใหญ่เท่านั้น                      ผู้​เขียน กาสะลอง   ไม่​อนุญาต​ให้​สแกน​หนังสือ​ หรือ​คัด​ลอก​เนื้อหา​ส่วน​ใด​ส่วน​หนึ่ง​ของ​หนังสือ   นิยายเรื่องนี้เป็นเพียงเรื่องที่สมมติขึ้น ไม่เกี่ยวข้องกับเรื่องจริงแต่อย่างใด ชื่อบุคคล และสถานที่ที่ปรากฏในเนื้อเรื่อง ไม่มีเจตนา อ้างอิงหรือก่อให้เกิดความเสียหายใดๆ ………. นิยายเรื่องนี้… ไม่มีแก่นสารสารัตถะอะไรนักหนา ทั้งเรื่องขับเคลื่อนด้วยอารมณ์อันมืดดำของมนุษย์ ดำเนินเรื่องด้วยตัณหาราคะสุดร้อนแรง ท่านใดที่ไม่ชอบโปรดหลีกเลี่ยง *เราเตือนท่านแล้ว* คุณหนูตะลุยทราย พุทธศักราช 2563 ณ ประเทศอียาร์ต ทะเลทรายซาฮาเลีย “ยัยหนู… ถึงแล้วใช่ไหม… โอเคไหม… ” เสี่ยพงษ์ นักการเมืองและเจ้าของโรงแรมชื่อดังแห่งหนึ่ง โทรถามลูกสาว หลังจากเครื่องบินโดยสารแล่นลงจอดที่สนามบินได้เพียงชั่วอึดใจ ท่ามกลางทะเลทรายซาฮาเลียของประเทศอียาร์ต “ถึงแล้วค่ะคุณพ่อ… ” วีนาร์กรอกเสียงกลับไปยังต้นสาย รู้ว่าบิดาเป็นห่วง เพราะว่านี่เป็นการเดินทางเที่ยวทะเลทรายครั้งแรกในชีวิตของหล่อน “แล้วไกด์ล่ะ… มาถึงหรือยัง… ” เสี่ยพงษ์ถามถึงไกด์สาวที่ติดต่อเอาไว้ ไกด์จะเป็นคนดูแลอำนวยความสะดวกทุกอย่างให้วีนาร์ ในระหว่างการเดินทางท่องเที่ยวตลอดหนึ่งสัปดาห์ของทริปนี้ “มาถึงแล้วค่ะคุณพ่อ… ตอนนี้เรากำลังนั่งอยู่ที่ร้านกาแฟค่ะ” วีนาร์กรอกเสียงกลับไปยังบิดาที่อยู่ต้นสาย “พ่อขอคุยกับไกด์… ” เสี่ยพงษ์กล่าว… ลูกสาวยื่นโทรศัพท์มือถือให้กับ ‘ดาริน’ สาวไทยที่ไปใช้ชีวิตอยู่ที่ประเทศอียาร์ตมานานหลานปีจนรู้จักภูมิประเทศแถบนี้เป็นอย่างดีทุกย่าน “สวัสดีค่ะนาย… ” ดารินกล่าวทักทายด้วยน้ำเสียงสุภาพนอบน้อม ด้วยรู้ว่าเสี่ยพงษ์เป็นนักการเมืองผู้ทรงอิทธิพล และยังเป็นผู้กว้างขวาง มีคนรู้จักมากมายในวงสังคม ทุกครั้งที่มีญาติพี่น้องหรือคนรู้จักต้องการเดินทางมายังประเทศอียาร์ต เสี่ยพงษ์จะประสานงานมายังดารินให้ช่วยดูแลเสมอ ทำให้ดารินมีงานไม่ขาดสาย รับงานแต่ละครั้งได้เงินเป็นกอบเป็นกำ นี่เป็นอีกเหตุผลหนึ่งที่หล่อนตัดสินใจเลือกที่จะทำงานในประเทศแถบทะเลทรายต่อไป   “ดาริน… ฝากดูแลลูกสาวฉันด้วยนะ… ” เสี่ยพงษ์สั่ง “ค่ะนาย… ไม่ต้องห่วงนะคะ ดิฉันจะดูแลคุณหนูเป็นอย่างดีค่ะ” ดารินรับคำ คุยกันต่อมาอีกครู่สั้นๆ เสี่ยพงษ์ก็ตัดสายสนทนา แม้ใครจะอาจจะไม่ชอบความร้อนและแห้งแล้งของผืนทะเลทราย แต่สำหรับดาริน หล่อนรู้ว่าทะเลทรายนั้นเป็นแดนดินที่มีมนตร์เสน่ห์ไม่เหมือนสถานที่ใดๆ ในโลก ดารินอยู่ที่นี่มานาน จึงรู้ว่าท่ามกลางผืนทรายที่กลางวันแม้จะร้อนระอุราวเปลวเพลิงแผดเผา แต่ในยามที่พระอาทิตย์ลับไปจากสันทราย ก็มีความหนาวเย็น มีความลี้ลับและเร่าร้อนซุกซ่อนเอาไว้มากมาย ขึ้นอยู่กับว่านักท่องเที่ยวแต่ละคนจะได้สัมผัสในมุมไหนของแดนทรายลึกลับเมืองนี้ ในเวลาต่อมา “โน่นค่ะ… มากันแล้วค่ะ… ” ดารินเหลือบมองไปยังรถจี๊ปสีเขียวสองคันที่วิ่งมาจอดใกล้กับร้านกาแฟ “ต้องใช้รถถึงสามคันเชียวหรือคะ… ” วีนาร์สงสัย เหลือบมองไปยังรถดอกยางใหญ่ทั้งสามคัน เตรียมความพร้อมมาเพื่อการตะลุยทะเลทรายโดยเฉพาะ “ใช่ค่ะ… ต้องใช้รถสองคันค่ะ เรานั่งคันใหญ่ อีกคันเป็นรถของการ์ดค่ะ… ” ดารินหมายถึงบอดี้การ์ดที่เสี่ยพงษ์บิดาของวีนาร์จ้างมาดูแลความปลอดภัยของลูกสาว “นี่ต้องใช้บอดี้การ์ดมากมายถึงขนาดนี้เลยหรือคะ… ” วีนาร์สงสัย… เหลือบตามองไปยังรถสองคันที่แล่นมาจอดรอ คันที่จอดอยู่ด้านหลังมีชายหนุ่มรูปร่างกำยำล่ำสันนั่งมาด้วยกันสองคน รวมอีกคนที่ขับรถคันใหญ่มาจอดใกล้ๆ ก็นับรวมได้สามคน  แม้บอดี้การ์ดเหล่านี้จะตัวใหญ่มาก รูปร่างของแต่ละคนกำยำล่ำสันไปด้วยมัดกล้าม ใบหน้าแม้จะรกครึ้มไปด้วยหนวดเคราจนดูเหี้ยมโหด แต่สำหรับวีนาร์ที่ชอบหนุ่มสไตล์นี้มาแต่ไหนแต่ไร กลับมองว่าผู้ชายพวกนี้ดูคมคร้ามหล่อเหลา ผิวสีทองแดงคร้ามแดดช่างมีเสน่ห์ลึกลับ ดวงตาสีน้ำตาลคมกริบดูลึกเร้นน่าค้นหา  “ย่านนี้แม้จะปลอดภัย… แต่พลเมืองก็แบ่งแยกเป็นกลุ่มก้อน พวกกองโจรหรือมาเฟียยังไม่หมดไปเสียทีเดียว จำเป็นต้องใช้บอดี้การ์ดค่ะ การ์ดที่เราจ้างมาฝีมือดีและชำนาญพื้นที่ค่ะ… คุณหนูไม่ต้องกลัวว่าจะไม่ปลอดภัยนะคะ” ดารินกล่าว… วีนาร์เหลือบมองเหล่าบอดี้การ์ด แต่ละคนหล่อขาดบาดใจ นอกจากดวงตาคมกริบและขนตางอนที่มองมาแล้วทำเอาวีนาร์แทบหลอมละลายลงไปกับความร้อนของทะเลทราย กล้ามใหญ่ๆ หุ่นล่ำๆ นั่นก็ทำเอาใจเต้นระส่ำได้เลยทีเดียว ดูเหมือนว่าความหล่อล่ำของเหล่าบอดี้การ์ดพวกนี้… กำลังทำให้อุณหภูมิของผืนทรายร้อนระอุขึ้นมาโดยไม่รู้ตัว “นี่ยามีน จาฟาร์ ลูฟาส… ” ดารินแนะนำการ์ดทั้งสามที่จ้างให้มาดูแลวีนาร์ ผู้ชายรูปร่างกำยำล่ำสันและหล่อเหลาทั้งสามคนนี้ จะช่วยพาเที่ยวและดูแลความปลอดภัยตลอดทริปนี้ “ยินดีต้อนรับครับคุณวีนาร์… ” หนึ่งในการ์ดกล่าวทักทายด้วยน้ำเสียงสุภาพ ทุกคนสามารถสื่อสารด้วยภาษาอังกฤษ วีนาร์ส่งยิ้มทักทาย ท่าทางเป็นกันเองและไม่ถือเนื้อถือตัวว่าเป็นคุณหนูของหล่อน ทำให้ทุกคนที่ได้ยลโฉมใกล้ๆ รู้สึกตื่นเต้นที่จะได้ทำหน้าที่พาคุณหนูผู้เลอโฉมคนนี้ท่องทะเลทราย วีนาร์สวยสะดุดตาจนการ์ดต้องมองแล้วมองอีก ในเวลาต่อมา หลังจากไกด์พาวีนาร์มาถึงกระโจมที่พักที่จ้างชาวพื้นเมืองมาสร้างเอาไว้เมื่อสองวันก่อนหน้าที่วีนาร์จะเดินทางมาถึง “ที่พักเก๋มากค่ะพี่ดา… ” วีนาร์กล่าวกับไกด์สาวใหญ่ เรียกดารินสั้นๆ ว่า ‘พี่ดา’ เพราะว่าหล่อนมีอายุมากกว่าวีนาร์ห้าปี แม้มองจากภายนอกกระโจมนี้อาจจะดูเล็ก แต่เมื่อเข้ามาข้างในก็โล่งกว้างไม่ต่างจากห้องนอนในรีสอร์ตเล็กๆ และภายในยังมีสิ่งอำนวยความสะดวกไว้พร้อมจนน่าทึ่ง