ตอนที่ 2
1213 Words
หลังเมียลงจากรถไปเขารับโทรศัพท์จากเลขาต่อทันทียังไม่ขับรถไปไหน แล้วมัวแต่มองตามเมียเดินไปคุยกับเพื่อนด้วย แต่มันมีไอ้เวรนั่นที่คิดจะเสนอตัวอยากเป็นมากกว่าเพื่อนทั้งที่รู้ว่าเดียร์มีผัวอยู่แล้ว แถมเรายังคบกันมานานมาก
บางครั้งเขาต้องแสดงตัวบ้างว่าใครเป็นของใคร
“มึงเจอกูแน่ไอ้เวร!”
เดียร์เดินไปกับเพื่อนเพื่อเตรียมตัวส่งงานให้อาจารย์เป็นครั้งสุดท้ายก่อนจะเรียนจบ เธอแทบไม่ได้หลับไม่ได้นอนเลยนะกับธีสิสตัวร้ายเนี่ย ไหนจะต้องมาแก้งานอีกสารพัดอย่าง
งานนี้สาหัสมาก แต่ดีที่ผัวจ่ายเงินให้กับทุกอย่าง
เขาไม่อยากให้เธอใช้เงินเยอะเดี๋ยวจะหมดเพราะว่าที่บ้านให้เงินใช้เดือนละสามหมื่นเท่านั้น ค่าหอ ค่ากิน ค่าเดินทางแล้วก็อีกสารพัดก็แทบไม่พอแล้ว ตอนนี้เธอเลยย้ายไปอยู่ที่โรงแรมพี่ไมโลแทนตามที่เขาบอกทุกอย่างเลยลงตัวมากขึ้น
“นั่นพี่ไมเหรอ?” มินมองรถที่ยังไม่ขยับไปไหนแล้วถามเพื่อนรักด้วยความสงสัยนิดๆ
“เออดิ ผัวมาส่งแต่ไม่รู้ว่ารอใครอยู่รึเปล่าถึงยังไม่ไปทำงานสักที” เธอก็มองไปรถคันนั้นเหมือนกัน
“คุยโทรศัพท์รึเปล่าวะมึงอย่าคิดมากดิ” โรคน้อยใจมันเป็นอะไรที่แก้ไม่หายจริงๆ โดยเฉพาะกับเพื่อนเธอเนี่ย น้อยใจผัวเก่งเหลือเกิน ฝั่งนั้นก็งานยุ่งเลยไม่มีเวลาให้เหมือนเมื่อก่อน
“เมื่อคืนพี่ไมแอบคุยกับผู้หญิงเว้ย”
“เหี้ย! ใครวะ?”
“กูไม่รู้เหมือนกันแต่แม่งท่าจะสนิทกันวะ”
“อีกแล้วนะมึง!”
“อะไรห่ะ?”
“ก็น้อยใจไง พี่ไมมีน้องสาวไม่ใช่เหรอเขาอาจจะคุยก็ได้”
“ตอนเที่ยงคืนเนี่ยนะ!?”
“สมัยนี้เด็กที่ไหนมันนอนเร็วบ้างละ มึงกับกูยังตีหนึ่งตีสองเลยไปเหอะอย่าคิดมาก ผัวรักขนาดนี้หายากนะมึง”
เธอถูกเพื่อนจูงมือไปแต่ก่อนจะถึงห้องเรียนก็มีเพื่อนผู้ชายมายืนขว้างกันอยู่ กันคือคนที่จีบเธออยู่ทั้งที่รู้ว่าเธอมีผัวแล้ว กันน่ะเป็นแบดบอยตัวพ่อประจำคณะเลย นี่คงเอาเธอไปพนันกับเพื่อนสิท่าถึงตามตอแยไม่เลิกแบบนี้
“เดี๋ยวดิ เดียร์คืนนี้ไปเที่ยวกันปะ?”
“มึงควรเลิกยุ่งกับเมียกูนะ!”
“พี่ไม!!”
“เหี้ยแล้วไงมึง!”
“เออ! กูก็ว่างั้นแหละ” เธอไม่คิดว่าผัวจะมาอยู่ตรงนี้เร็วขนาดนี้ แล้วดูทำหน้าสิ เหอะ! ตายคาเตียงแน่นอนงานนี้
“อ้าว! เอ่อ…พี่เป็นแฟนเดียร์เหรอครับ?” กันแกล้งทำเป็นไม่รู้แล้วยิ้มมุมปากถามออกไป
“เป็นผัว” แค่นี้ชัดน่าจะพอนะ ถ้ายังไม่ชัดเจนพอเขาจะได้ใช้ส้นตีนตอบแทนเอาให้หายซ่าไปเลย
“อ่อ งั้นผมขอตัวครับ” ไว้ผัวเผลอเมื่อไรแล้วเราค่อยเจอกันนะเดียร์คนสวย
ไอ้เด็กเวรนี่มันยิ้มได้กวนตีนฉิบหายแล้วไม่ต้องบอกก็รู้ว่าท้าทายกันอยู่ มันต้องการแย่งเมียเขาไปเฉยๆ แต่ไม่ได้รักหรอก มันแค่อยากเอาแก้เบื่อแล้วโชว์พาวเหมือนว่าหล่อทั้งที่เหี้ยมาก แต่มันเล่นผิดคนรู้ไหม เขาขี้หวงขนาดไหนเรื่องนี้รู้กันอยู่ แถมยังเคยเป็นข่าวฉาวประจำมหาวิทยาลัยเมื่อปีที่แล้วนี่เอง
ปีที่แล้วเขากระทืบเพื่อนเมียหน้าตึกนี้เลย
“พี่ไมคือว่ามันไม่มีอะไรนะ” เธอรีบเดินเข้ามาบอกเขาก่อนจะมีปัญหาตามมาทีหลัง
“ไอ้เหี้ยนี่พี่ไม่ชอบหน้ามัน จำไว้นะถ้าพี่เห็นมันยุ่งกับเดียร์อีกเลือดกบปากมันแน่!” ถ้าได้กระทืบรับรองเลยว่าจะเอาให้สลบคาตีนจะได้รู้ว่ายุ่งกับคนมีเจ้าของผลเป็นยังไง
“ฉันไม่ได้ชอบเขาหรอกน่า” ไม่มีคำว่าไว้ใจกันเลย
“รู้ว่าไม่ชอบแต่ช่วงนี้ระหว่างเรามันเป็นยังไงก็รู้ดี พี่แค่เตือนไว้ก่อนเฉยๆ” เป็นอะไรที่ไม่เหมือนเดิมเพราะเมียเริ่มเบื่อเขานี่แหละ แถมเธอยังแสดงออกมาชัดเจนมาก
“ใครกันแน่ที่เปลี่ยนห่ะ?” เธอไม่ได้เปลี่ยนอะไรไปเลยสักนิดเดียว เขาต่างหากละที่เปลี่ยนไปมากกว่าเมื่อก่อน นี่ขนาดเธอน้อยใจจนแทบบ้าก็ยังไม่รู้ตัวเลย
“หึ! พี่ผิดงี้เหรอ?” เขาแค่ทำงานหนักแล้วยุ่งเรื่องาน เขาไม่ได้ห่างหายไปจากชีวิตเธอเลยแม้แต่วันเดียว
“งั้นฉันผิดเอง!” จะให้เขายอมรับผิดคงไม่มีทางหรอก
“เดียร์มีอะไรก็พูดดีๆ ดิ พี่ทำงานไม่ได้หายไปไหนเลยนะเว้ย!” ก็เห็นอยู่เกือบทุกวันว่าเขาทำงานหนักมากขึ้นกว่าเดิมหลายเท่า เมียก็วุ่นวายเรื่องการเรียนจะให้มีเวลาเหมือนเมื่อก่อนได้ไงละ เขาทำได้แค่สนันสนุนทางการเงินเท่านั้นเอง
เขายกเธอให้เป็นที่หนึ่งคนเดียว แต่ดูเธอคิดสิ
“ฉันจะไปส่งงานเชิญพี่กลับได้แล้ว”
“คุยกันก่อนดิวะ”
“นี่มันมหาลัยคุยกันไปก็มีแต่ทะเลาะกัน” พี่ไมโลไม่ใช่คนใจเย็นเลย ถ้าคุยกันจริงๆ ต้องมีทะเลาะกันหนักแน่ แล้วอาจจะจบลงบนเตียงเหมือนทุกครั้งก็ได้ เธอเกลียดตัวเองที่รักเขามากจนไม่เผื่อใจ แล้วเจ็บซ้ำซากกับคนที่ไม่ใส่ใจแบบนี้
“อย่าให้รู้นะว่าหาเรื่ิองเลิกกับพี่”
“ใครกันแน่อยากเลิก คิดดูดีๆ ก่อนนะพี่ไม” เธอตอบแค่นั้นก็เดินกลับเข้าห้องเพื่อเตรียมตัวส่งงานให้อาจารย์ แต่ตอนนี้ในใจไม่มีอารมณ์จะทำอะไรเลยสักนิด เพื่อนบางคนมองเธอคงเพราะได้ยินเสียงทะเลาะกันมั้ง งานที่จะส่งวันนี้เธอพลาดไม่ได้จริงๆ เพราะอยากจบพร้อมเพื่อนแล้ว
“ตอนแรกยังดีๆ อยู่เลยนะมึง” มินปลอบใจเพื่อนที่นั่งนิ่งแต่มีน้ำตาเอ่อคลอเบ้าอยู่
“กูก็ไม่รู้วะ หลังๆ มานี้มันไม่เหมือนเดิมเลย พี่ไมน่าจะเบื่อกู” แค่พูดน้ำตาก็ไหลออกมาทันทีเพราะน้อยใจมากจริงๆ ความสัมพันธ์ของเราเฮงซวยมากขึ้นทุกวัน เธอรู้สึกเหมือนว่ารอแค่วันเลิกกัน แต่เธอไม่พร้อมจะเสียเขาไปเลย เธอรักพี่ไมโลมากทั้งที่ความสำคัญของตัวเองแทบไม่เหลืออยู่แล้ว
พี่ไมโลคือคนหมดใจ แต่ที่มีอยู่คงเป็นแค่ความผูกพันหรือไม่ก็สงสารเลยทิ้งไม่ลง สิ่งที่เขาทำเหมือนกำลังบีบให้เธอเดินออกมามากกว่าจะเป็นเขาเอ่ยปากบอกเลิกเอง
เชื่อสิว่าคืนนี้เขาคงเมาแล้วลืมเรื่องที่เราทะเลาะกัน
- Writer
