ความโหยหาซึ่งกันและกันส่งผ่านสัมผัสอ่อนหวานของทั้งคู่ ประทีปกลั้นใจผละริมฝีปากออกจากปากบาง
‘นอนนี่ไหม เดี๋ยวพรุ่งนี้ทำอกไก่พริกไทยดำให้กิน ของโปรดไม่ใช่เหรอครับ’ พูดแล้วก็ลูบหัวเธออย่างแสนรัก แต่ก็ไม่กล้ารัก
‘พลอยไม่ได้เห็นแก่กินนะคะ เอาของกินมาล่อได้ยังไง’
‘แล้วให้พี่เอาอะไรมาล่อดีครับ’
‘แล้วมีอะไรดีบ้างล่ะคะ’ พลอยใสถามยิ้ม ๆ อยู่ดี ๆ ก็อยากเล่นตัวให้เขาออดอ้อนบ้าง
‘ดีทั้งตัวครับ นะครับ นอนไม่หลับหลายคืนแล้ว เนี่ย เดี๋ยวก็ทำงานไม่ได้ เฮียชวีว่าน้องพลอยสอนงานพี่ไม่ดีนะครับ’
‘มาว่าพลอยอีก กอดเฉย ๆ แน่นะคะ’ คนไม่อยากให้แค่กอดเฉย ๆ เอ่ยถาม
‘กอดเฉย ๆ’ คนไม่อยากกอดเฉย ๆ แต่ก็ต้องยอมบอกว่ากอดเฉย ๆ เพราะกลัวเธอไม่ยอมค้างด้วย
ทั้งสองนอนกอดกันอยู่บนเตียงใหญ่ ใจเต้นแรงด้วยกันทั้งคู่
‘ทำไมถึงทำร้านเล็บกับร้านตัดผมครับ’ ประทีปเอ่ยถาม เอาเข้าจริง เขาแทบไม่รู้จักอะไรเกี่ยวกับเธอนัก
‘
