“อื้ม อร่อย” รริดายิ้มตาหยีขึ้นทันทีเมื่อเอาบาร์บีคิวเข้าปาก ประทีปเดินไปย่างบาร์บีคิวกับภาคให้สาว ๆ ต่อ
“หน้าตาแกได้น้ำมากด้า” พลอยใสแอบกระซิบตอนที่ทั้งภาคและประทีปเดินออกไปยังเตาย่าง ดูแล้วที่รริดาและภาคเดินขึ้นไปบนห้องนอน คงไม่ได้ทำแค่เปลี่ยนชุด
“บ้า นิดหนึ่ง แต่หน้าแกขาดน้ำมากพลอย” รริดาแซวกลับ ดูจากหน้าแล้วคงขาดน้ำมานาน พลอยใสได้แต่ถอนหายใจ ระหว่างเธอกับเขามันก็ดี แต่มันน่าจะดีกว่านี้อีกนิด
“เพราะใครล่ะทำให้ฉันเป็นแบบนี้ ฉันไม่น่ารับปากช่วยแกเลย” พลอยใสพูดพร้อมทั้งเอาขาปูที่แกะแล้วเข้าปาก เธอรับปากช่วยรริดา แต่ตอนนี้กลายเป็นว่าเธอเสพติดเขาไปแล้ว เสพติดการมองหน้าเขา การได้นอนกอดกัน การได้จูบกัน การได้นัวเนียกันทั้งคืน ทั้ง ๆ ที่ไม่มีอะไรมากกว่าการนัวเนียกันตลอดสามเดือนที่ผ่านมา
“แกลองอยู่กับผู้ชายปกติ มีความสัมพันธ์แบบไม่ฉาบฉวยบ้าง ชีวิตไม่ต้องรีบเร่งไปซะทุกอย่างก็ได้มั้ง” รริด
