“เหตุใดจึงทำหน้าบูดบึ้ง คุณชายกลั่นแกล้งเจ้าอีกแล้วหรือ” “ไม่ใช่เรื่องนั้น ข้าเพียงแค่กังวลเรื่องแปลงปลูกสมุนไพรมากเกินไปสักหน่อย ฤดูใบไม้ร่วงมีลมเอื่อย ๆ และอากาศค่อนข้างเย็น สมุนไพรพวกนี้ก็ยังพอเจริญงอกงามได้บ้าง แต่หากเข้าหน้าหนาว ข้าเกรงว่าที่ลงแรงไปอาจจะสูญเปล่าได้” “อีกสองเดือนเศษจึงจะเข้าฤดูหนาว น้องสาวซินเหมยอย่าได้กังวลไป” ติงเการีบปลอบใจ “กังวลไปตอนนี้ก็ทำอันใดมิได้ พวกท่านทำงานต่อเถิด ข้ามิรบกวนแล้ว” จริงดั่งที่ติงเกาว่า นางมีเวลาอีกตั้งสองเดือนกว่า ค่อยหาทางแก้ไขก็ยังมิสาย ถึงยามนั้นอาเหยียนคงจะกลับมาแล้ว และช่วยแก้ไขให้ทุกอย่างเป็นไปตามที่นางต้องการ หลังจากเดินเล่นเรื่อยเปื่อยได้เกือบสองเค่อ หลี่ซินเหมยก็ยอมกลับเข้าห้องทำงาน เตรียมช่วยเหลือดูแลเรื่องบัญชีอย่างที่เคยทำอยู่เป็นประจำ โดยปกติแล้วคุณชายโจวจะรับประทานอาหารเช้าก่อนสิ้นยามเฉิน (07.00-08.59 น.) และพักผ่อนย่อยอาหา