ตอนที่ 7
957 Words
เมียลับของท่านประธาน
บทที่ 7
“เธอนี่ความจำสั้นจังนะ เธอตกลงขายตัวให้ฉันแล้วไม่ใช่หรือ”
“เอ่อ... แต่มันไม่ใช่คืนนี้นี่คะ”
หล่อนเอามือดันหน้าอกกว้างเอาไว้สุดแรง พร้อมกับเงยหน้าขึ้นวิงวอนเขาอีกครั้ง
“เรา... ต้องไปงานเลี้ยงค่ะ”
อิศราระบายยิ้มบางๆ ดวงตาคมเข้มตอนนี้อัดแน่นไปด้วยเพลิงไฟที่น่ากลัว
“ไปช้าสักหน่อย คงไม่มีใครว่าอะไรเราหรอกมั้ง”
“คุณเล็ก...”
ชายหนุ่มดันหล่อนออกจากตัว พร้อมกับกวาดมองหล่อนทั้งตัวด้วยสายตาของผู้ชายที่ต้องการลากผู้หญิงขึ้นเตียง
หล่อนตัวสั่น ยกมือขึ้นกอดอกเอาไว้ ชุดที่สวมใส่นั้นแทบปิดบังเนื้อหนังมังสาไม่ได้เลย มันสั้น และมันก็ฟิตมาก หน้าอกของหล่อนมีเยอะจนแทบล้นทะลักออกมาจากคอเสื้อ แถมชายกระโปรงก็สั้นปิดแค่หน้าขาเท่านั้น ส่วนด้านหลังแทบไม่ต้องพูดถึงเลย เพราะหล่อนเป็นผู้หญิงที่มีก้นงอน ทำให้ชายกระโปรงด้านหลังที่รั้งขึ้นสูง จนแทบเห็นแก้มก้น
หล่อนไม่เข้าใจเลยว่าทำไมอิศราถึงได้เลือกชุดแบบนี้มาให้หล่อนใส่ หรือเพราะเขาต้องการให้หล่อนไม่เหลือศักดิ์ศรีใดๆ อีก
น้ำตาแห่งความอัปยศอดสูไหลรินอาบแก้ม หล่อนไม่มีทางเลือกอะไรเลย นอกจากยอมให้อิศรามองว่าเป็นผู้หญิงขายตัว
แต่หล่อนทำเพื่อพ่อ...
เพื่อชีวิตของพ่อ หล่อนจะต้องอดทน ต่อสายตาดูถูกดูแคลนของอิศราให้ไหว ทนจนกว่าเขาจะเขี่ยหล่อนทิ้ง
“ขึ้นไปบนเตียงสิ ฉันอยากจะตรวจสอบสินค้าสักหน่อย”
“คุณเล็ก... ไม่...”
“ฉันไม่เอาเธอตอนนี้หรอกน่ะ แค่จะสำรวจเนื้อตัวของเธอเท่านั้นเอง อยากจะรู้ว่าคุ้มกับเงินที่ฉันต้องจ่ายให้พ่อเธอหรือเปล่า”
ศักดิ์ศรีของหล่อนถูกอิศรากระชากลงไปเหยียบขยี้กับพื้นจนหมดสิ้นแล้ว
น้ำตาเม็ดโตๆ ไหลรินอาบแก้มไม่เหือดแห้ง กลีบปากอิ่มสั่นระริกเมื่อเสียงสะอื้นดังเล็ดลอดผ่านออกมา
ทำไมอิศราใจร้ายแบบนี้...
“ทำไมไม่ขึ้นเตียงล่ะ หรือว่าต้องเอาเงินออกมาล่อ ผ้าเธอถึงจะหลุด”
“คุณเล็ก... ฮืออออ...”
หล่อนเสียใจเหลือเกินกับคำดูถูกของผู้ชายที่ตัวเองทั้งรักทั้งบูชา
“โอเค...”
อิศราล้วงกระเป๋าสตางค์สีดำออกมาจากกระเป๋ากางเกง เปิดมันออก หยิบเงินแบงค์พันออกมาหลายใบ และปาใส่หน้าบัวชมพู
“ห้าพัน... พอที่จะทำให้เธอขึ้นไปบนเตียงหรือยัง”
บัวชมพูพูดไม่ออก มีแต่น้ำตาและเสียงสะอื้นเท่าที่ดังเล็ดลอดออกมาจากปากอิ่ม เท้าเล็กสั่นเทาค่อยๆ เดินตรงไปยังเตียงกว้าง น้ำตาร่วงหล่นไม่ขาดสาย
หล่อนเจ็บปวดกับความใจร้ายใจดำของอิศราเหลือเกิน
“ดีมาก... ขึ้นไปบนเตียง... นอนลง...”
อิศราพยายามควบคุมตัวเอง แต่เรือนร่างของบัวชมพูเย้ายวนเหลือเกิน
เขากลืนน้ำลายเหนียวๆ ลงคอ ก่อนจะเดินตามไปหยุดตรงขอบเตียง มองใบหน้านวลเปื้อนคราบน้ำตานิ่ง ก่อนจะเลื่อนสายตาลงมามองที่หน้าอกอวบใหญ่ที่แทบจะล้นทะลักออกมาจากขอบชุดราตรีสั้นรัดรูป
พระเจ้า...
เขาอยากเอาหล่อนวันนี้...
ชายหนุ่มขยับขึ้นไปบนเตียง พร้อมกับทาบทับลงไปบนกายสาวของบัวชมพู ซึ่งก็รับรู้ได้ถึงเรือนกายที่กำลังสั่นเทา
“ไม่ต้องกลัวหรอก ถึงฉันจะดุ แต่ฉันก็ไม่เคยทำร้ายผู้หญิง”
หล่อนไม่ได้ตอบเขา สะอื้นไห้ด้วยความหวาดกลัว
“อ๊ะ... คุณเล็ก... อย่า... อื้อ...”
เขาตะปบลงบนเต้านมของหล่อน และบีบขยำแรงๆ
“นมใหญ่กว่าที่ฉันคิดเอาไว้เสียอีก”
“อ๊ะ... อย่าค่ะ... ฮือออ”
แล้วเขาก็ฉีกชุดราตรีที่เขาเป็นคนส่งมาให้หล่อนใส่จนขาด เต้านมที่เขาขยำอยู่เมื่อครู่นี้เปิดแก่สายตา
“ว้าว... โนบราเสียด้วย”
บัวชมพูร้องไห้สะอึกสะอื้น หันหน้าหนีคนใจร้าย น้ำตาไหลพราก
“รู้ไหมว่าตั้งแต่วันที่ฉันเห็นเธอในไนต์คลับวันนั้น ฉันก็ฝันถึงเธอมาตลอด...”
“อ๊ะ... คุณเล็ก... อื้อ...”
เต้านมอวบถูกบีบขยำแรงๆ
“ฝันว่าฉันได้ดูดนมเธอ”
“อะ... คุณเล็ก... อื้อ... เรา... ต้องไปงานเลี้ยง... อา... ปล่อยชมพูก่อน... อา...”
นี่หล่อนกำลังเป็นอะไรไป ทำไมรู้สึกวาบหวิวแบบนี้ แค่หัวนมถูกนิ้วยาวถูไถไปมาเท่านั้นเอง
“อา... อื้อ... ปล่อยชมพู... ได้โปรด...”
“บอกแล้วไงว่าไปสายก็ไม่มีใครว่าเราหรอก”
“ตะ... แต่...”
“ไม่มีแต่ ฉันจะเช็คสินค้าว่าคุ้มค่ากับเม็ดเงินที่ฉันลงทุนไปหรือเปล่า”
“อะ... อื้อ... คุณเล็ก... อา... อย่าทำแบบนี้เลยค่ะ ชมพูกลัว... อา... อ๊า...”
ใช่หล่อนกลัว... กลัวความหื่นกระหายที่อัดแน่นอยู่ในดวงตาคมเข้มของเขา
“อ๊า... อา... อื้อ... ชมพู... อ๊า...”
เขาซุกไซ้ใบหน้ากับร่องอกอวบ ทั้งบีบทั้งขยำอย่างเมามัน หัวนมถูกถูไถจนหดเกร็ง และมันก็แข็งเป็นไตอย่างน่าอับอาย
“อืมมม... ผิวเธอหอมจัง... ใช้น้ำหอมอะไรเนี่ย”
อิศราครางชื่นชม ขณะเดินหน้าปลุกเร้าแม่สาวเนื้อหวานอย่างต่อเนื่อง
เขาไม่เคยเห็นหน้าอกของผู้หญิงคนไหนสวยเท่านี้มาก่อนเลย หัวนมของบัวชมพูเป็นสีแดงระเรื่อ ซึ่งมันคือสีเดียวกับปากอิ่มของหล่อน และตอนนี้เขาก็อดใจไม่ไหวแล้ว เขาจะต้องเลีย และอมมัน
“อ๊ะ... อ๊า... คุณเล็ก... ซี๊ดดด อย่าทำแบบนี้ อ๊า... อา...”
- Writer
