วิวาห์(ห)วาน

บทที่ 8 ระวังไว้ให้ดี

พายุเห็นท่าไม่ดี ขวัญตาไม่ถูกชะตากับแพตตี้อย่างแน่นอน เขาก็รู้สึกไม่พอใจคนเป็นเพื่อนเช่นกันที่ไม่ให้เกียรติภรรยาของเขา

“หึ ล้อเล่นน่ะ ดูนายทำหน้าสิพายุ...โกรธงั้นเหรอ” คำพูดของขวัญตาทำให้แพตตี้พ่นลมหายใจออกมาเช่นเดียวกัน หญิงสาวแอบคิดว่าเพื่อนของเขาคงไม่พอใจเธอ แต่พอได้ยินอย่างนี้ก็รู้สึกโล่งอกไปที

“ฉันขวัญตานะ เพื่อนของพายุน่ะ เรารู้จักกันตั้งแต่ปีหนึ่ง ตอนนี้ก็...สิบเอ็ดปีแล้ว ตั้งแต่อายุสิบเก้าจนสามสิบ...” แพตตี้พยักหน้าเข้าใจ เธอยิ้มให้อีกฝ่าย

“ฉันแพตตี้นะคะ ยินดีที่ได้รู้จักค่ะ”

“พายุ...ฉันไม่คิดว่าแกจะเชิญแขกเยอะขนาดนี้” แพตตี้หน้าเสียอย่างเห็นได้ชัดเมื่อขวัญตาไม่สนใจคำพูดอย่างเป็นมิตรของเธอ เจ้าของร่างบางมึนงง เธอทำตัวไม่ถูก

“ก็รู้จักทุกคนไง หึ...ดูทุกคนมีความสุขดี” พายุฉีกยิ้มกว้าง เขาเชิญแขกที่รู้จักกับเขามาทุกคนเลยก็ว่าได้ ซึ่งชายหนุ่มจ้างให้คนไปติดป้ายประกาศตามตึกศัลยกรรม ไม่ว่าจะเป็นรปภ. แม่บ้าน เจ้าของร้านอาหารตามสั่งที่เขาทานประจำก็มา “ว่าแต่มึง...แต่งตัวอะไรวะ”

“ไม่สวยหรือไง”

“แปลก ๆ ว่ะ ฮ่า ๆ” พายุไม่ตอบอะไรคนเป็นเพื่อน เขาหัวเราะออกมา ขณะที่แพตตี้ก็ได้แต่มองดูสามีของเธอพูดคุยกับเพื่อนของเขา หญิงสาวรู้สึกตงิด ๆ ยังไงชอบกล

“จิ๊! แปลกเพราะแกไม่เคยเห็นน่ะสิ” ขวัญตาว่าพร้อมกับใบหน้างอหน่อย ๆ ซึ่งท่าทีของเธอทำให้แพตตี้ขยับตัวถอยห่างอย่างอัตโนมัติ ทั้ง ๆ ที่พายุไม่ได้บีบให้เธอถอยออกมา ซึ่งคนเป็นสามีก็เพิ่งสังเกตเห็น เขาเอื้อมแขนไปโอบเอวบางของเธอเข้ามาหา

“กูว่าจะมีลูกเลย”

“ห๊ะ...” ขวัญตาตาโต หัวใจดวงน้อยของเธอร่วงลงพื้น แค่รู้ว่าเขาแต่งงานพร้อมกับจดทะเบียนสมรสก็เจ็บใจเจียนขาดใจแล้ว เขายังบอกจะมีลูกอีกอย่างนั้นหรือ หญิงสาวข่มอารมณ์เสียใจไว้ในอก เธอมองแขนของเขาที่โอบเอวแพตตี้อยู่ เปลือกตาบางข่มปิดลงอย่างคนพยายามระงับอารมณ์ ก่อนจะฉีกยิ้มออกมา

“เกินไป รีบอะไรขนาดนั้น”

“หึ...เราพร้อมแล้ว จริงไหม” พายุโน้มหน้าลงมาคุยกับคนตัวเล็ก แพตตี้เงียบไปอย่างน่าสงสัย เธอยิ้มแหย่ ๆ ให้เขา

“ค่ะ...”

“เว่อร์แล้ว ไหนบอกว่ารอจบเฟลโล่ก่อน แกจะมามีลูกทิ้งฉันไม่ได้นะ”

“หึ ก็บอกให้รีบมีผัวไม่ใช่หรือไง” เขาว่าอย่างอารมณ์ดี ทำเอาขวัญตารู้สึกไม่พอใจ จนถึงตอนนี้เขาก็ยังไม่เข้าใจว่าเธอรอเขาอยู่ หรือเฉไฉทำเป็นไม่รู้กันแน่

“แต่ดูแล้วเธอคนนี้อายุน่าจะยังน้อยนะ คิดจะมีลูกแล้วงั้นเหรอ...มีลูกไม่ใช่เรื่องง่ายเลยนะ” แพตตี้เม้มริมฝีปาก แววตาที่ผู้หญิงคนตรงหน้าพูดกับเธอต่างกับแววตาที่เจ้าหล่อนใช้มองสามีของเธอราวฟ้ากับเหว มันต่างกันจนจับสังเกตได้

“น้องเพิ่งเรียนจบ” พายุตอบแทน เขาเม้มริมฝีปาก นั่นสิ...แพตตี้ยังไม่ได้ใช้ชีวิตอย่างเต็มที่เลย เขาบีบบังคับเธอเกินไปหรือเปล่า ชายหนุ่มครุ่นคิดในใจ ทว่า

“ขอปล่อยไปตามธรรมชาติดีกว่าค่ะ ถ้าเขามาก็จะดีมาก เพราะฉันก็พร้อมอยู่แล้ว” แพตตี้ว่าน้ำเสียงสดใส เธอไม่ได้อะไรมาก เพราะที่บ้านของเธอก็ต้องการแบบนี้ คุณตาของเธอเป็นคนใหญ่คนโต ท่านอยากขยายอำนาจ การมีลูกมีหลานเยอะ ๆ คือสิ่งที่คุณตาเควินพึงปรารถนามาโดยตลอด

“เฮ้อ...ฉันมีอะไรจะบอกแกด้วย ที่แกไม่มาทำงานน่ะ คนไข้ของแกน่ะ...” ขวัญตาเอือมระอาจะคุยกับแพตตี้แล้ว เธอเปลี่ยนเรื่องคุยโดยยกเรื่องที่จะทำให้พายุสนใจ ซึ่งเขาก็หันกลับมาสนใจคำพูดของเธออย่างที่เธอต้องการ พอได้ยินคำว่าคนไข้ คุณหมอหนุ่มก็หูผึ่ง เขาลางานมานานมาก ไม่รู้ว่าตอนนี้คนไข้ของเขาเป็นอย่างไรบ้าง แม้นขวัญตาจะเก่งมากแค่ไหน แต่ก็อดห่วงไม่ได้อยู่ดี

“เดี๋ยวพี่คุยธุระกับขวัญก่อนนะ มันค่อนข้างจะเป็นความลับน่ะ” แพตตี้เข้าใจเขา เรื่องของคนไข้แม้แต่ภรรยาคุณหมอก็ต้องเป็นความลับ เธอเข้าใจเป็นอย่างดีเพราะมารดาของเธอก็เป็นแพทย์เช่นกัน

“งั้นเดี๋ยว...แพตไปนั่งกับป้าจ๋าก่อนนะคะ” พายุพยักหน้ารับ เขาหันไปหาขวัญตาเพื่อรอฟังสิ่งที่เพื่อนสาวอยากจะเล่าให้เขาฟัง ปล่อยให้แพตตี้ไปนั่งรออย่างที่เธอบอก

ร่างบางในชุดกระโปรงสีชมพูอ่อนหวาน มีเข็มขัดโบขนาดเบ้อเร่อผูกที่เอวคอดกิ่ว พิ้งค์พลอยช่วยแต่งตัวให้เธอในวันนี้ พี่สาวคนสวยแต่งตัวให้เธอได้น่ารักสมวัย ใครเห็นก็เอ่ยชมตั้งแต่งานเลี้ยงดำเนินมา ทว่าอยู่ ๆ ก็รู้สึกไม่พอใจขึ้นมาเสียดื้อ ๆ เมื่อเห็นว่าเพื่อนของผู้เป็นสามีคนนั้นใส่ชุดราตรีสีขาว ทางด้านหน้าคว้านลึกจนเผยให้เห็นเนินอกอวบ เธอแต่งตัวราวกับว่าเป็นเจ้าสาวของเขาเองแหนะ

“อ้าว...หนูแพตมาพอดีเลยป้ามีอะไรจะให้” ร่างบางหันไปหาหญิงวัยกลางคนร่างท้วมคนหนึ่ง เธอแต่งตัวด้วยชุดไหม ใบหน้ายิ้มแย้มนั้นทำให้หญิงสาวยิ้มตอบกลับ

“ป้าเอาของขวัญวันแต่งงานมาให้เจ้าสาวคุณหมอ” เธอว่าพร้อมกับยัดกระดาษโน้ตแผ่นหนึ่งใส่ฝ่ามือของแพตตี้

“สูตรน้ำปั่นที่คุณหมอชอบน่ะ ป้าน่ะเห็นหมอพายุตั้งแต่ปีหนึ่งจนถึงทุกวันนี้ คุณหมอสั่งแต่น้ำปั่นสูตรนี้เลย...ลองทำให้หมอกินนะ”

“ขอบคุณนะคะ ดีใจจัง” ป้าจ๋าเป็นแขกที่สามีของเธอเชิญมา เห็นบอกว่าคุณป้าขายน้ำปั่นอยู่ใต้ตึกในที่ทำงานของเขา วันนี้ก็เลยเต็มไปด้วยแขกที่เป็นคนธรรมดา ๆ ต่างจากงานแต่งงานที่จัดที่ประเทศอิตาลี ที่นั่นเต็มไปด้วยแขกของคุณตาที่ล้วนแล้วแต่เป็นผู้อำนาจ ระดับมหาเศรษฐี พอเห็นเขาให้เกียรติทุกคนเทียบเท่ากันร่างบางก็ยิ่งปลาบปลื้มเขาเพิ่มมากขึ้นเป็นเท่าตัว

“วันนี้กับข้าวอร่อยมาก ถ้าหนูไม่ว่าอะไร ป้าขอห่อกลับด้วยนะ”

“ได้เลยค่ะ ทำเยอะมาก ๆ ค่ะ ขอบคุณที่ชอบนะคะ”

“จิตใจดีเหมือนคุณหมอเลยนะ คนดี ๆ ก็คู่กับคนดี ๆ แบบนี้แหละ เฮ้อ...เห็นมาแต่อ้อนแต่ออก ตั้งแต่นักศึกษาจนถึงตอนนี้”

“_”

“เนี่ย ๆ ป้าจะเล่าให้ฟัง สมัยที่คุณหมอเรียนอยู่ สาว ๆ ตรึมเลยนะ มาถามป้านั่นนี่ว่าคุณหมอสั่งน้ำอะไร มาเรียนไหม ป้าล่ะไม่อยากจะบอกเลย...แต่ก็ไม่เห็นว่าคุณหมอจะมีแฟน หึ...เห็นหนูน่ารักป้าก็ดีใจไปด้วย” ป้าจ๋าว่าพร้อมกับอมยิ้มไปด้วย ซึ่งสิ่งที่ได้ยินนั้นทำให้เธอหันไปมองคนเป็นสามี เขายังคงยืนพูดกับเพื่อนของเขาเช่นเดิม ทว่า

“ตอนแรกนึกว่าหมอพายุจะแต่งกับหมอขวัญซะอีกนะ ตอนเรียน ตอนทำงาน ตัวติดกันมาก เรียกได้ว่าถ้าเจอหมอพายุก็ต้องเจอหมอขวัญ” คำพูดของป้าจ๋ายืนยันสิ่งที่แพตตี้คิดได้เป็นอย่างดี ขวัญตาไม่ใช่แค่เพื่อนสนิทของเขาแล้วล่ะ ความรู้สึกบางอย่างของเธอบอกอย่างนั้น...

“เขาสนิทกันมากเลยเหรอคะ”

“ไม่รู้สิ...ป้าก็เห็นเขาอยู่ด้วยกันสองคนบ่อยนะ แต่ว่าหมอพายุน่ะจะติดอยู่กับกลุ่มพี่น้องเขามากกว่า...” แพตตี้พยักหน้าเข้าใจ เธอพอจะปะติดปะต่อเรื่องราวได้ ว่ากันง่าย ๆ คือเขาก็สนิทกับขวัญตามาก นอกนั้นก็มีเพื่อนที่เขารู้จักอยู่แล้วอย่างที่เขาเคยบอก เพื่อนสนิทเพียงคนเดียวของเขานั้น...ดูเหมือนว่าเจ้าหล่อนจะไม่ชอบเธอ

“งั้นป้าขอไปห่อกับข้าวกลับก่อนนะ”

“ค่ะ...ยังไงก็บอกเด็กเสิร์ฟได้เลยนะคะ” แพตตี้พยายามไม่คิดอะไรมาก เธอมองตามหลังป้าจ๋าไปที่ถาดบุฟเฟ่ต์ พายุจัดการอะไรหลายอย่างสำหรับงานเลี้ยงวันนี้ เขาบอกเธอว่าเธอจัดการงานแต่งงานที่อิตาลีแล้ว งานเลี้ยงนี้เขาก็เลยอยากเป็นคนจัดแจงทุกอย่างเอง เว้นแต่เรื่องอาหารที่แพตตี้ชอบทำอยู่เป็นทุนเดิม

บรรยากาศงานเลี้ยงครึกครื้น โดยเฉพาะโต๊ะยาวขนาดใหญ่ที่มีกลุ่มเพื่อนพี่น้องผู้เป็นสามีและพี่ชายของเธอนั่งคุยกันพร้อมกับเครื่องดื่มแอลกอฮอล์ หญิงสาวกำลังจะเดินเข้าไปหาเป็นอันต้องชะงักไปเมื่ออยู่ ๆ ก็มีผู้หญิงคนหนึ่งเดินเข้ามาหาเธอ แพตตี้จำได้ว่าเมื่องานเลี้ยงเริ่มนั้นเธอคนนี้เข้ามาทักทายสามีของเธอแล้ว

“เรายังไม่มีโอกาสได้คุยกันเลยค่ะ ฉัน...ลูกปลานะคะ เป็นหมอรุ่นน้องของพี่พายุค่ะ” แพตตี้จำได้ เธอฉีกยิ้มให้กับสาวเจ้า แววตาของเธอคนนี้เป็นมิตรต่างจากขวัญตาเป็นอย่างมาก

“ฉันแค่มีอะไรจะบอกน่ะค่ะ” ลูกปลาว่าพลางยกเบียร์ในมือขึ้นจิบ เธอหันไปมองรุ่นพี่หนุ่มกับรุ่นพี่สาวอย่างขวัญตา

“มีอะไรหรือเปล่าคะ” แพตตี้เห็นท่าไม่ดี เธอมองตามสายตาของลูกปลาก็เห็นว่าเธอกำลังมองไปยังคนทั้งคู่พร้อมกับริมฝีปากบางเหยียดยิ้ม

“สะใจค่ะ เห็นหมอพายุแต่งงานกับคุณแล้วฉันสะใจมาก”

“คะ?” แพตตี้ตกใจที่อยู่ ๆ เธอคนนี้ก็เอ่ยพูดขึ้น ใบหน้าและแววตานั้นเธอแสดงออกอย่างที่ปากว่าจริง ๆ

“ถึงจะเสียใจที่พี่หมอแต่งงานแล้ว แต่ฉันก็ยินดีที่เจ้าสาวของหมอพายุไม่ใช่ยัยนั่น” แพตตี้รู้สึกมึนงง เธอสับสนไปเสียหมดทุกอย่าง ยอมรับแบบตรง ๆ ว่าตามไม่ทัน นี่คงเป็นสิ่งที่เธอกำลังเผชิญ แพตตี้ไม่ค่อยได้เจอผู้คน...การได้คุยอะไรซับซ้อนมาก ๆ ทำให้รู้สึกตามไม่ทัน

“หมายความว่ายังไงคะ”

“หึ...หมอพายุ พี่พายุ ลูกเจ้าของโรง’บาล เขาเป็นคนดังมาก ใคร ๆ ก็รู้จักเขา แบบเนื้อหอมมาก แต่ไม่เคยมีแฟน...”

“_”

“แปลกไหมคะ...” เมื่อเห็นว่าแพตตี้เงียบไป ลูกปลาก็เอ่ยถามอีกครั้ง ซึ่งคำถามของเธอก็ทำให้แพตตี้สงสัยตามไปด้วย เพราะป้าจ๋าก็เพิ่งพูดไปหมาด ๆ ว่าเขามีสาวตรึมมากแค่ไหน แต่ทำไมไม่เคยมีแฟนเลยสักคน

“ฉันจะเล่าให้ฟังค่ะ...” ลูกปลาเริ่มเมากรึ่ม ๆ เธอเหยียดยิ้มก่อนจะเอ่ยพูดอย่างช้า ๆ “หมอพายุไม่ได้จีบใครเลยก็จริง เขาสนใจแค่หนังสือในแต่ละวัน...แต่มันไม่ใช่แค่เขาไม่สนใจนะคะ แต่ไม่มีใครกล้าเข้าไปจีบเขาตรง ๆ เลยสักคนต่างหาก เพราะแม่นั่น!”

“คะ? หมายถึง...พี่ขวัญตาน่ะเหรอคะ”

“ใช่! ใครเข้ามาจีบหรือชอบพี่พายุ จะโดนยัยนั่นเล่นงานทุกคน หึ...ฉันจำได้ไม่เคยลืมเลย มีหน้าที่ไหนให้พี่เขาบล็อกเฟซบุ๊กฉัน”

“เธอกีดกันพี่เหรอคะ”

“จะว่าอย่างนั้นก็ได้ กีดกันทุกคนที่เข้าหาพี่พายุ ตอนได้ยินว่าเขาแต่งงานกับคุณ ฉันน่ะดีใจมาก...ยินดีด้วยนะคะ แต่...ระวังเธอคนนั้นไว้ให้ดีค่ะ”

“_” แพตตี้รู้สึกหายใจไม่ทั่วท้อง เจ้าของร่างบางสับสน เธอค่อย ๆ เอ่ยถามอย่างช้า ๆ “พี่ขวัญใจร้ายเหรอคะ”

“มาก นังนั่นได้ฉายาว่าแม่มด เรียนเก่ง แต่ชอบกดคนอื่น...ชอบเพื่อนตัวเองแต่ไม่ยอมบอกเพราะกลัวเขาไม่ชอบ...”

“_”

“...เฮ้อ รู้สึกโล่งอกยังไงก็ไม่รู้ที่คุณได้เป็นเจ้าสาวของเขา ไม่ใช่เธอคนนั้น ฉันน่ะแอบชอบพี่พายุมานานมาก ยินดีด้วยนะคะ ฉันยินดีด้วยจริง ๆ” ลูกปลายื่นมือไปคว้าฝ่ามือบางข้างหนึ่งของแพตตี้ขึ้นมาจับไว้ แววตาของเธอแสดงความจริงใจออกมา

“ขอบคุณค่ะ...ขอบคุณที่เตือนด้วยนะคะ” แพตตี้เม้มริมฝีปาก เธอลอบมองคนเป็นสามีที่ยังคงพูดคุยกับขวัญตาดังเดิม เขาไม่รู้ตัวเลยอย่างนั้นหรือว่าขวัญตาคิดอะไรอยู่...