ก่อนหน้านี้...
เวลาเที่ยงวันขวัญตาต้องกลับมาทำงานที่โรงพยาบาล โดยไม่ได้คุยกับใครที่บ้านอย่างเช่นทุกครั้ง เธอเดินลงบันไดบ้านอย่างไม่สนใจใคร ทว่า
“กลับบ้านมาไม่ทักอาเลยนะ” เสียงของพ่อเลี้ยงอย่างพลรบทำให้ขวัญตาชะงักฝ่าเท้าเพียงนิด เธอไม่เคารพเขาเสียด้วยซ้ำด้วยความอายุห่างกันไม่กี่ปี
“อ้าว อาทักดี ๆ ไม่ตอบนะ...หึ ไม่เจอกันนาน สวยขึ้นหรือเปล่า” พลรบว่าพร้อมกับเดินเข้าใกล้ ท่าทีคุกคามของอีกฝ่ายทำให้ขวัญตายกนิ้วชี้ขึ้นชี้หน้าอีกฝ่าย
“อย่าเข้ามาใกล้ฉัน เจียมตัวหน่อยมาอยู่บ้านคนอื่น” เธอว่าเสียงเข้ม ซึ่งท่าทีผยองของเธอทำให้พลรบอยากลองดี
“สักวันเถอะนะ” เขาเหยียดยิ้ม ซึ่งท่าทีของเขาทำให้ขวัญตารีบเดินออกจากบ้านไป ร่างบางขึ้นรถด้วยความรีบร้อน เธอไม่อยากกลับบ้านด้วยเหตุผลนี้
ขวัญตาขับรถด้วยความเร็วสูงพร้อมกับน้ำตาที่ไหลออกมาไม่ขาดสาย เธอเม้มริมฝีปากแน่น คิดถึงเพื่อนสนิทเพียงคนเดียวใจจะขาด เขาคงทำ
