“ฉันขอโทษค่ะ ฮึก ฉันขอโทษ”
“ช่างมันเถอะ แต่ต่อไปนี้ต้องระวังมากกว่าเดิม” ท้องเธอใหญ่มากแล้ว แม้นจะผ่านสามเดือนแรกเสี่ยงแท้ง แต่เกิดเหตุกระทบกระเทือนหนัก ๆ ก็เสี่ยงจะแท้งได้ “ต่อไปนี้พี่จะให้คนมาดูแล”
“ไม่ค่ะ อึก ฉันอยู่ได้ เวลากลางวันก็ไปเล่นกับพิม ตอนเย็นที่พี่เข้าเวรบางครั้งพิมก็มานอนด้วย”
“ไม่เอาน่า พิมจันทร์เป็นเพื่อน เราจะหยิบจับอะไรเราก็ต้องทำเอง ถ้าให้คนที่บ้านหลังใหญ่มาดูแล ก็ไม่ต้องทำอะไรเอง” พายุมองใบหน้าเล็กด้วยแววตาเต็มไปด้วยความจริงจัง เขาวางเธอลงบนเตียงนอนขนาดใหญ่ภายในห้องนอนของเขาและเธอ
“แต่...”
“พี่รู้นะว่าเราอยากให้พี่เป็นห่วง เราไม่อยากให้คนมาดูแลเพราะคิดว่าพี่จะไม่เป็นห่วงใช่ไหม” เขาถามออกมาตรง ๆ ทั้งแม่ของเขาแม่ของเธอต่างอาสามาดูแลเธอ แต่เจ้าของร่างบางกลับปฏิเสธมาโดยตลอด ซึ่งการก้มหน้าไม่ปฏิเสธของเธอทำให้รับรู้ว่าจริงอย่างที่เขาพูด
“ให้...พี่ลิลลี่มาก็ได้” พาย
