ในเวลาเดียวกัน แผ่นดินกำลังจะหมุนตัวกลับไปที่ห้องตรวจโรคของเขาที่อยู่ไม่ไกล แต่พอหันกลับมาเขาก็เห็นร่างบางของขวัญตาที่ยืนกำมือแน่นมองบานประตูห้องตรวจโรคของคนเป็นเพื่อน
เธอก้มหน้ามองดูหน้าจอโทรศัพท์ที่เมื่อครู่ขึ้นแจ้งเตือนว่าพายุโพสต์รูป ข้อความที่เขาเขียนนั้นทำเอาเธอโมโหจนตัวสั่นราวกับเจ้าเข้า
“คนรู้ผิดชอบชั่วดีต่างหากที่เรียกว่าเก่ง” เขาพึมพำออกมาเบา ๆ แต่จงใจให้เธอได้ยิน ใครต่างก็ยกให้เธอเป็นศัลยแพทย์ที่เก่งกาจ แผ่นดินเห็นเธอตั้งแต่ยังเป็นสาวแว่นหนาเตอะ ใบหน้าไม่ได้แต่งเติมเครื่องสำอาง กระทั่งตอนนี้ที่เธอมีครบทุกอย่าง
“เก็บไว้บอกตัวเองเถอะค่ะ” เธอหันมามองเขาด้วยสายตาอวดดี ขวัญตาเหยียดยิ้ม “อย่าสะเหล่อมาสอนใคร”
“เหอะ...” เขาใช้ลิ้นดุนกระพุ้งแก้ม ไม่คิดว่าผู้หญิงที่ทั้งคณะแพทย์ชื่นชมจะมีตรรกะความคิดที่เพี้ยนมากขนาดนี้
“หึ ใจจริง ๆ พี่ก็อยากได้เธอคนนั้นใช่ไหมล่ะ แต่ยัง...ลังเล”
“ฉั
