"อยู่คนเดียวเหรอซีล"
เบิร์ดมาดักรอซีลเวียร์อยู่นานแล้ว อันที่จริงเขาดักรอเจอเธอในทุกวันแต่ว่าก็หาทางที่จะมาเจอเธอไม่ได้เลย เขาถูกขัดขวางอยู่แทบจะตลอดเวลาโดยโซ่ที่ทำตัวเป็นหมาหวงก้าง สถานะของเธอมันก็ไม่ให้แต่กลับมาหวงก้างไม่ให้เขาได้เจอกับเธอ
"บะ เบิร์ด มาทำอะไรเหรอ"
เธอไม่คิดว่าจะได้เจอเบิร์ดที่นี่เพราะว่าเบิร์ดเองก็หายหน้าหายตาไปจากเธอตั้งแต่วันที่ได้เจอกันในงานเลี้ยงที่โซ่พาเธอไปแล้ว
"เบิร์ดอยากจะขอคุยกับซีลหน่อยได้มั้ย"
"คุยอะไรเหรอ"
ซีลเวียร์ไม่ใช่ว่าเธอยังคงรักหรือคิดถึงเบิร์ดหรอกนะ ความรู้สึกของเธอตอนนี้ที่มีต่อเบิร์ดมันเหมือนกับว่าแค่คนคนหนึ่งที่เคยได้จับพลัดจับผลูมาเจอกัน มารู้จักกันก็เท่านั้น หรือให้เรียกอีกอย่างหนึ่งก็คือเธอกำลังมีความรู้สึกสงสารเบิร์ดขึ้นมาเพราะจากความพยายามทั้งหมดที่เบิร์ดมีมันทำให้เธอสงสารเขาขึ้นมาอย่างไม่มีสาเหตุ
"เรื่องของเรา"
"เบิร์ด เรื่องของเรามั
