งี่เง่า | NC+++

2370 Words

"ตาโซ่!" "โซ่กลับก่อนนะพ่อ" "เดี๋ยว มาคุยกับพะ…" โซ่พูดจบก็คว้าข้อมือของซีลเวียร์แล้วดึงเธอออกมาจากตรงนั้นในทันทีโดยที่พ่อกับแม่ของเขาก็ไม่ทันได้พูดอะไรเลยด้วยซ้ำ แน่นอนว่าทุกคนต่างรู้ว่าเขาเป็นเด็กดื้อด้านมากแค่ไหน ใครพูดอะไรก็ไม่ค่อยฟัง คนอย่างโซ่ลูกชายของพวกเขายิ่งใช้ไม้แข็งโซ่ก็จะแข่งยิ่งกว่า พวกเขาจำเป็นต้องปล่อยโซ่ไปอย่างนั้นก่อน เพราะว่าโซ่จะคิดได้เองโดยไม่รู้เลยว่าอารมณ์ที่คุกรุ่นของโซ่ตอนนี้จะไปตกอยู่ที่ใคร "ดูลูกชายคุณสิคุณสรวง มันเห็นว่าผมเป็นพ่อมันมั้ยเนี่ย!" "แหม~ ทีเกิดเรื่องแบบนี้เป็นลูกชายของฉันขึ้นมาทันทีเลยนะคะคุณพล ทีก่อนหน้านี้นะลูกผมอย่างนั้น ลูกผมอย่างนี้" "ก็… " "เหมือนคุณจะลืมไปนะคะ ว่าเราก็ทำเจ้าเด็กนั่นมาด้วยกัน" ... คอนโดโซ่ "พี่โซ่ ซีลเจ็บนะคะ" เขาจับเธอแรงมาก ใบหน้าหล่อๆ ของโซ่ยับเยินไปเพราะเบิร์ด ตอนที่ได้เห็นคนทั้งคู่ทะเลาะวิวาทกันมันทำให้หัวใจของเ

Free reading for new users
Scan code to download app
Facebookexpand_more
  • author-avatar
    Writer
  • chap_listContents
  • likeADD