เมียเดิมพัน

ขี้ขโมย

ภูทับเบิก

รถบิ๊กไบค์คันใหญ่ค่อยๆ ทยอยขับเข้ามาจอดในที่จอดรถที่โรงแรมเตรียมเอาไว้ให้ เมื่อพวกเขามาถึงก็ฟังกำหนดการณ์จากขุนเขา และเดวิด ส่วนเชาวน์ก็ถ่ายรูปเก็บบรรยากาศไปเรื่อยๆ และ 'จ่าฝูง' ก็ยืนสูบบุหรี่อยู่ด้านหลังเพื่อนของเขา ใครหลายๆ คนต่างก็ทยอยเดินเข้ามาทักทายโซ่ ที่เป็น 'จ่าฝูง' ซึ่งเบิร์ดเองก็มองภาพนั้นอยู่ตลอดเวลา

ทั้งๆ ที่เขาก็เป็นลูกชายของนักการเมืองเหมือนกัน พ่อของเขาก็อยู่พรรคเดียวกันกับพ่อของมัน มันมีบิ๊กไบค์ เขาก็มีบิ๊กไบค์ มันกับเขามีอะไรที่ต่างกันเหรอเหรอ มันเลว มันเกเร มันเป็นอันธพาล แต่เขาไม่ใช่ เขาไม่เคยเป็นอันธพาลแบบมันเลยสักครั้งเขากลับเป็นคนที่เรียกว่าดีเลยทีเดียว ทั้งยังอ่อนโยนมีนิสัยที่ไม่เคยเกเรอย่างมันสักครั้งเลย

"เบิร์ดซีลอยากพักแล้วอ่ะ รออะไรอยู่เหรอ"

"ไม่รู้ไอ้โซ่มัน" ซีลเวียร์หันหลังกลับไปมองที่โซ่ ซึ่งเขาก็กำลังมองดูเธออยู่พอดี เห็นว่าใบหน้าของเธอเริ่มชื้นเหงื่อ ดวงตาของเธอแสดงถึงความอ่อนล้าเพียงเท่านี้โซ่ที่มองดูเธออยู่ตลอดก็เรียกขุนเขาให้เข้ามาหาแล้วกระซิบบอกเพื่อนของเขา

"เอาล่ะ เดี๋ยวมารับคีย์การ์ดห้องพักได้เลยนะ มารับที่ผม หรือเดฟก็ได้" เมื่อพูดอย่างนั้นเบิร์ดก็เดินเข้าไปหาขุนเขาทันที เขาเดินไปรับคีย์การ์ดแต่ก็ต้องแปลกใจเมื่อรายชื่อของเขากลับกลายเป็นนอนกับชายหนุ่มคนอื่นที่ไม่ใช่แฟนของตัวเอง

"เฮ้ย นี่มันหมายความว่าไง"

"อะไร"

"ก็ทำไมกูได้นอนกับคนอื่น ทำไมไม่ได้นอนกับซีลล่ะ"

"ไม่รู้ มึงเป็นคนส่งชื่อมาให้กูเองไม่ใช่เหรอ"

"กูก็ส่งไปสองชื่อไง กูกับซีล"

"คนเยอะแยะมึงรอก่อนแล้วกัน ขอกูเคลียร์ตรงนี้ก่อน"

เบิร์ดเริ่มมีท่าทีไม่สบอารมณ์กับการจัดการ ทำไมคนอื่นๆ ถึงได้ไม่มีปัญหาเลย แต่กลับมามีปัญหาที่เขาเสียนี่ มันเพราะอะไร หันกลับไปมองทางซีลเวียร์อีกทีก็เห็นว่าเดินเข้าไปด้านในกับไอ้โซ่แล้ว

"ไอ้สัสโซ่ ไอ้แมวขโมย!"

"อ้าวเฮ้ย รอกูก่อนดิ เดี๋ยวค่อยไป" ขุนเขาพูด พร้อมกับแจกคีย์การ์ดไปด้วย ส่วนเดวิดก็คว้าแขนของเบิร์ดเอาไว้ไม่ให้ตามเพื่อนของเขาไป

"พี่โซ่~"

"อย่างอแง"

"ซีลหิวน้ำอ่า…"

"ก็บอกว่าอย่างอแงไง"

"ก็ซีลหิวน้ำ พี่โซ่บอกจะพามากินน้ำ ทำไมยังมาไม่ถึงสักที"

"ก็รอหน่อยได้มั้ยเล่า!"

"ไม่เอา ซีลจะกินน้ำ จะกินตอนนี้" นิสัยเหมือนเด็กไม่เคยเปลี่ยน เขาถึงได้แกล้งเธอบ่อยๆ ไง

"ถ้าจะกินตอนนี้ก็มีแต่น้ำฉันแล้วเนี่ย จะกินมั้ยล่ะ"

พูดพร้อมกับก้มหน้าลงมองไปที่ส่วนกลางลำตัวของตัวเอง คนตัวเล็กอ้าปากค้างกับความนิสัยไม่ดีของเขา ในตอนนั้นเธอยืนรอเบิร์ดอยู่พร้อมกับใช้มือโบกไปมาเพื่อเรียกลมอยู่แถวบริเวณลำคอสวย พอหันมาอีกทีก็มีขวดน้ำเย็นๆ มาสัมผัสที่หลังคอของเธอจนเธอสะดุ้ง

จากนั้นเมื่อเธอหันหน้ากลับไปก็เห็นว่าคนคนนั้นเป็นโซ่ เธอยังไม่ทันได้พูดอะไรเขาก็เอาน้ำเปล่ากรอกใส่ปากเธอเพียงแค่เพียงเล็กน้อย ในอากาศร้อนๆ แบบนี้กับน้ำเย็นๆ ที่ควรจะไหล่ผ่านลำคอของเธอลงไปในปริมาณมากๆ เพื่อให้ดับกระหายแต่กลับถูกโซ่ริดรอนสิทธิ์นั้นไปเพราะเขาให้เธอดื่มได้แค่หนึ่งอึก ที่เหลือก็ลงท้องของเขาหมดเลย จนเธอเริ่มงอแงขอน้ำดื่มเพิ่มเขาถึงได้บอกว่าจะพาเธอไป

"อี๊ น่าเกลียด นิสัยไม่ดี"

"งั้นก็อย่าบ่น เดินเร็วๆ หน่อยสิ ทำไมขาสั้นจังเลย"

"เมื่อไหร่จะถึงซีลเดินจนเมื่อยแล้วนะ"

"อีกนิดนึงน่า เดินแค่นี้ไม่ไหวแล้วเหรอ"

"ไกลจัง ป่านนี้เบิร์ดคงหาซีลแย่แล้ว"

"จะบ่นอะไรนักหนา น่ารำคาญจริงๆ เลย" ปากน้อยๆ ของเธอบ่นขมุบขมิบไปเรื่อย ขาก็เดินตามเขามาเรื่อยๆ กระทั่งเขาพาเธอมาอีกตึกหนึ่ง เดินเข้าไปในตึก เข้าไปในลิฟต์ และออกจากลิฟต์ กระทั่งมาหยุดอยู่ที่หน้าห้องพักหรู มือหนาแตะคีย์การ์ดก่อนจะดันร่างบางเข้าไปด้านในห้อง

"อ่ะ"

"น้ำอยู่ในนี้ ห้ามออกมาจากห้องจนกว่าฉันจะมารับ"

"เอ้า! ทะ ทำไมล่ะพี่โซ่"

"พูดอะไรไปหัดฟังบ้าง"

"แต่เบิร์ดรอ…"

"ไปล่ะ"

ปัง!

ปิดประตูเรียบร้อย แถมยังจ้างคนให้มาเฝ้าหน้าห้องอีกด้วย ขณะนั้นซีลเวียร์กำลังงงกับเหตุการณ์ที่เกิดขึ้น แต่เธอก็ไม่ได้ว่าอะไรเพราะเข้าใจไปว่าเบิร์ดแฟนหนุ่มของเธอคงจะอยู่ช่วยงานพี่โซ่เลยขึ้นมาที่ห้องนี้ช้า ซีลเวียร์เดินไปเปิดตู้เย็น ในตู้เย็นมีแต่ของชอบของเธอทั้งนั้น ทั้งลูกอม ช็อคโกแลต และแตงโมแช่เย็น

•••

"ไอ้โซ่ มึงพาแฟนกูไปไหน"

"อะไรของมึงวะ"

"มึงพาแฟนกูไปไหน"

"ใครพาแฟนมึงไปไหน"

"ก็มึงไง กูเห็นนะว่ามึงพาแฟนกูไป แล้วให้ไอ้สองตัวนี้ถ่วงเวลากูไว้"

"กูเนี่ยนะ พาแฟนมึงไป" โซ่เดินเข้าไปยืนตรงหน้าของเบิร์ด ในตอนนี้ไม่มีใครอยู่แล้วเหลือเพียงแค่พวกเขาไม่กี่คน ประกอบไปด้วย โซ่ เชาวน์ ขุนเขา เดวิด เบิร์ด ไตตั้น และไทม์

"ว่าแต่ ใครวะแฟนมึง"

"ไอ้สัสโซ่ มึงจะเอายังไงก็ว่ามาเลย ไอ้อันธพาล"

"ถ้าอันธพาลแล้วได้คนของกูคืน กูก็ยอมนะไอ้ขี้ขโมย"

"มึงนี่แม่ง!" โซ่กับเบิร์ดจ้องหน้ากันนิ่งขณะที่เบิร์ดไม่พอใจอย่างมาก เขาก้าวขาเข้าไปด้านหน้ากระชากคอเสื้อของโซ่ลงมา

"งั้นเรามาแข่งกันสักสนามดีมั้ยละ"

"หึ แข่ง" โซ่หัวเราะออกมาเมื่อได้ยินคำว่าแข่งออกมาจากปากของเบิร์ดเพราะว่าที่ผ่านมาเขาชนะเบิร์ดมาเสมอ ชนะจนไม่รู้ว่าจะแข่งไปทำไมอีกแล้ว

"จะเอาอะไรมาเดิมพันกับกู ถ้าของเดิมพันไม่น่าสนใจ กูไม่ลงแข่งให้เสียเวลาหรอกนะ"

โซ่พูดจบแล้วก็ผลักเบิร์ดจนถอยหลังออกไป แต่ไม่ว่ายังไงเบิร์ดก็ไม่ยอมเขาเดินตามหลังโซ่ไปแล้วเรียกโซ่อีกครั้ง

"ไอ้โซ่!"

"อะไร ไอ้ขี้ขโมย"

"เอาแฟนกูคืนมา เอาแฟนกูคืนมา!"

"หึ แฟนมึงงั้นเหรอ"

"เออ"

"แฟนมึง ก็ต้องอยู่ที่มึงดิ จะมาอยู่ที่กูได้ไง ไปเร็วไอ้ขุน ไอ้เดฟ ไอ้เชาวน์ เราไปนอนพักกันดีกว่า เดี๋ยวหกโมงค่อยออกมาเจอกันนะทุกคน"

เบิร์ดกำหมัดแน่นเขากระชากแขนของโซ่เข้าหาตัวแล้วง้างมือหมายจะปล่อยหมัดหนักๆ ใส่โซ่ เสียมันให้รู้แล้วรู้รอด แต่เมื่อโซ่หันหน้ากลับมาเขาก็ค่อยๆ ลดมือลงเมื่อเห็นว่าโซ่ไม่มีท่าทีกลัวเขาแม้แต่น้อย

"ทำไม ไอ้ปอดแหก"

"มึงสิ ปอดแหก"

"ใช่กูเหรอที่ปอดแหกอ่ะ มึงแน่ใจเหรอ"

"งั้นมึงมาแข่งกับกูมั้ยละ" เบิร์ดท้าทายอย่างต่อเนื่อง

"อะไรอีกล่ะ กูบอกแล้วนะถ้าของเดิมพันไม่น่าสนใจกูไม่แข่ง"

พูดจบก็เดินออกมาปล่อยให้เบิร์ดกับไตตั้น และไทม์อยู่ด้วยกันแบบนั้น

"ไอ้โซ่"

"ไม่ต้องพูด" ทุกคนเงียบกริบไม่พูดอะไรออกมา แล้วแยกย้ายกันกลับไปที่ห้องพักของตัวเอง

"ไอ้เบิร์ด"

"หรือว่าถึงเวลาที่มึงต้องคืนของที่ขโมยมาแล้ววะ" ไทม์พูดขึ้นมา ทำให้เบิร์ดที่ยืนกัดฟันแน่น มองจ้องไปที่โซ่ มือหนาของเขาบีบแน่นมากขึ้นก่อนจะหันกลับมามองไปที่เพื่อนของตัวเอง

"หุบปาก กูไม่ได้ขโมยของใครมา เขาเป็นของกู และต้องเป็นของกูคนเดียวเท่านั้น"

"แต่ มึงก็รู้อยู่แก่ใจว่า…"

"มึงเงียบไปเลยไอ้ไตตั้น กูไม่อยากฟัง"

เบิร์ดเดินกลับไปที่ห้องพักของตัวเอง ปล่อยให้เพื่อนของเขาทั้งสองคนมองหน้ากันแล้วส่ยหัวไปมาพร้อมกับเดินตามเขาไปติดๆ เพราะสุดท้ายแล้วทั้งสามคนก็ได้อยู่ห้องเดียวกัน

•••

แกร๊ก!

"มาแล้วเหรอเบิร์ดทำไมเข้ามาชะ…"

"อ้าว พี่โซ่ เข้ามาทำไม" โซ่ไม่ได้ตอบอะไรกลับไป เขาใช้สายตาไล่มองคนตัวเล็กตั้งแต่ศีรษะจรดปลายเท้า ถือว่าเธอวางตัวดีระดับหนึ่งเลย เพราะนอกจากร่างกายของเธอที่เขามอง เขาก็มองไปที่โซฟาที่เธอเตรียมเอาไว้คนแฟนของเธอนอน

"..."

"แล้วเบิร์ดล่ะ"

"ไม่รู้"

"ไม่รู้?"

"อืม"

"ได้ไง เบิร์ดไปไหน"

"มันขอแลกห้อง" เขาโกหกคำโต เบิร์ดไม่ได้ขอแลกห้อง แต่เป็นเขาที่จัดการทุกอย่างเอง

"หะ! ละ แล้วซีลล่ะ"

"นอนกับฉัน"

"เอ๋ ได้ไง ไม่ได้สิ"

"ทำไม! เธออยากนอนกับมันจนตัวสั่นเลยเหรอ" พี่โซ่ เป็นบ้าอะไรของเขา ก็เธอเป็นแฟนเบิร์ดเธอก็ต้องนอนกับแฟนถึงจะถูกต้องสิ แต่นี่อะไร ขอแลกห้องกันแต่ไม่พาเธอไปด้วยเนี่ยนะ มันใช่เหรอ ทำไมเบิร์ดถึงทำกับเธอแบบนี้ พวกเขาเห็นเธอเป็นอะไร

"ไม่ใช่สิ ก็ซีลมากับเบิร์ด ทำไมเบิร์ดถึงทิ้งซีลแบบนี้ล่ะ"

"เธอนี่น่ารำคาญชะมัด ไม่น่าทำไมไอ้เบิร์ดมันถึงขอแลกห้องกับฉัน ถอยไปฉันจะเอนหลัง" โซ่เดินเข้ามาในห้อง เขาวางของเอาไว้ที่ข้างโซฟาแล้วจัดการทิ้งตัวลงนอนที่โซฟาโดยที่สายตายังคงมองคนตัวเล็กที่ยืนงงอยู่ข้างห้องอยู่เลย

"มานี่ดิ๊"

"อะไร ซีลไม่ไปหรอก"

"มานี่!" ซีลเวียร์ทำหน้ายุ่งก่อนจะเดินเข้าไปหาโซ่ เธอคิดเอาไว้ว่าเธอจะต้องออกไปคุยกับเบิร์ดให้รู้เรื่อง