ชายหนุ่มรูปร่างสูงโปร่งก้าวเดินเข้ามาในห้องทำงานของโนอาร์ เรย์เลนเงยหน้าขึ้นจากการเกาะกุมด้านหลังของโนอาร์ถึงกลับยิ้มกว้าง คนตัวเล็กรูปร่างอรชรสาวเท้าก้าวเข้าไปหามาติน พลางยื่นหน้าสวยไปใกล้ๆ สายตาจ้องประสานแววตาขี้เล่น ทำให้มาตินอดอมยิ้มไม่ได้กับความก๋ากั่นน่ารักของเธอ
"มาตินมารับเรย์เลนไปกินข้าวกันใช่ไหม"
เรย์เลนทำตัวสนิทสนมราวกับรู้จักกันมาแรมปี เธอแค่อยากแกล้งให้คุณอาขี้หวงจนกระอักเลือดตายก็เท่านั้น รอยยิ้มที่แลดูมีความสุขของเรย์เลนที่ถูกส่งไปยังมาตินทำเอาโนอาร์อดไม่ได้ที่จะจ้องมองเธอตาขวางอย่างเอาเรื่อง
"ใช่ครับ"
เขาส่งยิ้มหวานให้เรย์เลน พลางเดินสาวเท้าก้าวเข้าไปหาโนอาร์ที่กำลังนั่งทำหน้ายู่อยู่ที่โต๊ะทำงานตัวหรู หน้าตาบูดบึ้งของโนอาร์ทำให้ มาตินนึกอยากเล่นสนุกขึ้นมาทันที จริงๆ แล้วเขาและเรย์เลนเป็นอะไรกันแน่ แต่จากการคาดเดาของมาติน เขาพอจะรับรู้ได้ว่า เรย์เลนเป็นคนพิเศษสำหรับโน
