บทที่ 14

2382 Words

~ อติกร ~       ผมไม่รู้ว่าผมคิดบ้าอะไรถึงยอมให้สาริญพักค้างคืนด้วย ทุกวินาทีที่มีเธอผมรู้สึกเหมือนระเบิด เธอคาดเดาไม่ได้เลยเมื่อเธอเมา เธอพูดและทำสิ่งที่ทำให้ผมตกใจเป็นอย่างมาก และกลิ่นหอมของเธอฟุ้งไปทั่วรถจิ๊บของผม ผมได้กลิ่นเธอในทุกที่ กลิ่นของเธอมันไม่ควรจะฟุ้งขนาดนี้ และตอนนี้มันคงจะติดอยู่กับผมสักพัก       พี่ชายของเธอดูไม่ค่อยมีความสุขที่เธออยู่กับผมในคืนนี้ และผมก็ไม่ได้อยากจะโทษอะไรเขา แม้ว่าผมจะไม่ไว้วางใจตัวเองเมื่ออยู่ใกล้เธอก็ตาม อย่างเช่นตอนที่เธอขออนุญาตจับเส้นผมของผม และไม่ใช่ตอนที่เธอโน้มตัวเข้ามาหาผม และดมกลิ่นของผมเหมือนผมกำลังจะเป็นอาหารจานต่อไปของเธอ       สารินเป็นอันตรายเมื่อเธอเมา ผมดีใจที่อย่างน้อยนี่ก็เป็นครั้งแรกที่เธอเมา ผมไม่ต้องการให้ผู้ชายคนอื่นได้สัมผัสกับสิ่งที่เธอเป็นเหมือนตอนที่เธอเมา       "อติกร" เธอกระซิบชื่อของผม ผมแกล้งทำเป็นไม่ได้ยินเธอ ผมทำอย่า

Free reading for new users
Scan code to download app
Facebookexpand_more
  • author-avatar
    Writer
  • chap_listContents
  • likeADD