Million Dollar Surrogate's Contract

Chapter 9: Modeling

Miara's POV

"Aish! pa'no ba 'to!? hindi ko naman alam kung pa'no suotin 'to e!" malakas kong sigaw dito sa loob ng malawak at malaking dressing room.

Sa laki at lawak nito, tanging ako lang ang tao rito lahat ng model ay nasa stage na at rumarampa samantalang ako ay nahihirapan pa sa pagsusuot ng lecheng gown na ito! Inis akong napahinga ng malalim kasabay ng mariin kong pagpikit ng akig mga mata at pilit na kinakalma ang aking sarili.

'Ikalma mo, Miara! Walang madudulot na maganda kung init ng ulo ang paiiralin mo,' pagpapakalma ko sa aking sarili.

Nabuga ko ang hangin na nasa aking loob kasabay niyon ang pagdilat ko ng aking mga mata at mabilis na ngumiti at pilit inayos ang gown na ito.

"What are you doing?" sambit ng isang tinig mula sa aking likuran.

"Ay walang hiya!" gitla kong sambit.

Mabilis akong napalingon sa aking likuran at ganoon na lamang ang panlalaki ng aking mata ng makilala ko kung sino iyon.

"Anong ginagawa mo rito!?" sigaw ko sa kaniya.

Tsk, Sinusundan niya ba ako? napairap na lamang ako.

"Don't be mistaken, Miss. I'm just here to replace your partner for today's event. he can't attend," simpleng paliwanag niya.

Sandali muna siyang tumingin sa aking direksiyon, mula paa hanggang ulo kung kaya't mahigpit kong nahawakan ang gown na hawak ko at pilit na tinatakpan ang katawan ko.

Matunog siyang ngumisi kasabay ng pagtalikod niya, dahil sa naging reaksiyon niya ay malakas akong napasinghal.

"Alam mo kanina ka pa e, napaka arogante mo!" inis kong sambit sa kaniya.

Kasabay ng pagsambit ko niyon ay napatitig siya sa aking muli.

"You're funny," nakangisi niyang sambit.

"Aba't!"

"What are you hiding for? I've already seen you naked," pang-aasar niya dahilan para mapaawang ang labi ko sa siniwalat niya.

"You!"nanggigil kong duro sa kaniya, hindi ko namalayan na naglalakad na pala ako papalapit sa kaniya at dahil sa dakilang tatanga-tanga ako ay naapakan ko ang gown na hawak ko dahilan para matumba ako.

Masiyadong mabilis ang pangyayari kung kaya't hindi ko namalayan na mabilis akong hinila ng lalaking nasa harapan ko at nabitawan ko ang gown na hawak ko.

Nahigit ko ang sariling hininga ng makaramdam ako ng kakaibang init ng katawan ng magdikit ang aming balat. Don't get me wrong ha, nakasuot naman ako ng Bra. S-siya 'tong walang suot na pang-itaas ng damit!

Halos maduling ako sa sobrang lapit ng aming mukha, napangisi siyang muli ngunit sa pagkakataong ito ay wari mo natuod ako sa aming puwesto.

Mahigpit niyang hawak-hawak ang aking bewang na para bang ayaw niyang bitawan pa iyon, dahan-dahan niyang iginilid ang mukha at naramdaman ko ang kaniyang mainit na paghinga sa aking tainga.

"Come to think of it, we've met before," he whispered on my ears and for unknown reason, I felt the tingling sensation travel from his voice down to my ears down to my whole body.

Natigilan ako sa sinabi niya, I don't think we met before dahil wala naman akong na-encounter na aroganteng tulad niya. nag-iisa lang siya.

"Remember at the Resto Bar?" nakangisi niya pa ring sambit.

Dahil sa sinambit niya ay napatitig ako sa kaniyang mukha, at sa pagtitig doon ay biglang pumasok sa aking isipan ang ala-alang pilit ko ng ibinabaon sa limot.

"I-Ikaw iyon?" nauutal kong sambit.

Ngumisi siya,"You've finally recognized me." he then said.

My mouth hanged open when I realized that it was really him.

"P-pero--" hindi ko naituloy ang sasambitin ko ng bigla siyang sumingit.

"I'm drunk that time." He explained. so that's explained why.

Sandali siyang napatitig sa akin," Magbihis ka na. we're next." sambit niya, napakagat ako ng sariling labi dahil hindi ko naman alam kung paano suotin iyan ng mag-isa. "A-Ah ano kase..." bitin kong sambit dahil sa hindi ko masabi na hindi ko kayang magsuot ng gown mag-isa.

"Pfft, don't tell me hindi mo kayang magbihis mag-isa?"natatawa niyang sambit.

Dahan-dahan akong napatango, He chuckled, at sa hindi maipaliwanag na dahilan ay napatitig ako sa kaniya, He's really handsome and attractive, hindi ko alam na nagmumukha pala siyang anghel pag natawa.

Wala siyang sinambit bagkus ay naglakad siya palapit sa akin, walang salita na tinulungan niya akong magsuot, hindi na rin ako nakaramdam ng hiya dahil sa nakita niya na naman ang katawan ko at isa pa hindi naman siya nakatingin sa katawan kung hindi ay naka-focus siya sa gown.

---------

Third Person's POV

"Ano!? si Boss ang magmo-model?!" sigaw ng isang lalaki.

"Eh Sir, nag-volunteer po kase siya e," kakamot-kamot ng batok na sambit ng babaeng in-charge sa lugar na iyon.

Napahawak sa sentindo ang lalaki at saka mariing napapikit.

"Boss naman paano ko ipapaliwanag kay madam iyan? f**k. why do you keep getting in trouble? Haist!" bulong ng binata sa kaniyang sarili.

"Po?" takhang sambit ng babaeng nasa harapan iyan, napatitig siya sa babae at saka umiling,"Ah wala sabi ko puwede ka ng umalis." iyon na lamang ang sinambit niya, "Sige po, Sir Carl!" magalang itong yumuko saka umalis sa harapan niya.

Tumango na lamang siya kasabay ng pagbuntong hininga niya ng malalim.

"And for the highlights for today's event, let's welcome our main model!" narinig niya sa speaker na nasa gilid, natigilan siya at ng mapagtanto ay mabilis siyang tumakbo papunta sa loob ng hall kung saan kasalukuyang ginaganap ang modeling ng iba't ibang damit na ila-launch ng Morgan's Companny.

Instead of picking international model, His Boss chose models from their students on their Academy.

He didn't know the reason why, but he thinks now the possible reason.

As soon as he came inside, he focus his eyes in front, on the stage and there he saw his boss walking as if he is not the owner of everything, as if he was possessed by another person.

He looks different, he was smiling from ear to ear as he held that woman's hand, tinitigan niya ang babae at kinilala iyon, it was none other than the woman before.

While staring both of them as if they were a happy couple he realized something that he's praying that he could be mistaken, ngunit sa paraan ng pagkilos ng kaniyang Boss ay napatunayan niyang mali siya dahil halatang-halata naman iyon sa kilos ng kaniyang Boss.

'I wish I am wrong, Boss...' bulong niya sa kaniyang sarili.

------

"Sir," pag-agaw niya sa atesiyon ng kaniyang Boss.

"Hmmm?" iyon lamang ang naging tugon ng kaniyang boss dahil abala ito sa pagtitig sa karagatan.

Dalawang oras na ang nakalipas nang matapos ang modeling na naganap sa Cruise Ship, it was perfectly done. madami ang bumili ng bawat damit na minodelo kanina, out of stock ang lahat kaya naman masaya at maganda ang mood ng kaniyang Boss.

"Why are you staring at me like that?" his boss curiously asked him as he stared at him intently.

Bigla ay nag-iwas siyang tingin, "A-ah... Wala Boss." iyon na lamang ang sinambit niya kasabay ng paglagok niya sa alak na nasa basong kanina niya pa hawak-hawak.

"Just ask me, kaysa naman hindi ka makatulog mamaya kakaisip sa kung ano mang nariyan sa utak mo." kalmadong saad nito.

Sandali niyang tinitigan ang itsura ng kaniyang Boss at pinag-aralan at mukha namang nasa mood ito kung kaya't malalim siyang huminga bago nagsalita, "May gusto po ba kayo kay Miara?"

Hindi kumibo ang binata na para bang inaasahan niya na ito ang itatanong ng kaniyang secretary. Sandali siyang ngumiti ng matipid," Who wouldn't like her?" balik niyang tanong rito.

"Huh?" litong tanong nito dahilan para mapatawa ng bahagya ang binata.

"I mean no men wouldn't like a girl like her, she's too beautiful and lovely." nakangiti niyang sambit.

"You're right, pero Sir, hindi po ba at may asawa na kayo?" dugtong na tanong nito.

Sa naging tanong nito ay natigilan ang binata, dahan-dahan niyang ibinaba ang baso saka nagsalin ng alak at mabilis iyong nilagok.

"Hmm, anong gusto mong palabasin?" diretsong tanong muli ng binata kasabay ng muling pagsalin ng alak ng binata sa kaniyang baso.

"Masasaktan po si Madam sa ginagawa niyo kung malalaman niya po ang tungkol rito," paliwang nito.

"Only if she find out or someone told her, right?"nakangisi niyang tanong.

"Sir..." bitin na sambit nito.

"Carl, Ilang taon ka na bang secretary ko?" tanong ng binata.

" Five years, Sir. Xavier." sagot niya sa kaniyang Boss.

"Matagal na rin pala, you can call me by my name or just call me bud as if we're friends, well I see you as my friend from the start," paliwanag nito.

Sandali niyang nilingon ang secretary niya at tahimik lamang ito na wari mo ay inaabangan nito kung ano ang susunod niyang sasabihin.

"You shouldn't say it to anyone, but I'm having a problem." panimula niya.

"problema Boss?" paninigurado niyang tanong.

"Hmm-mm,"

"Pero wala naman po akong nakikitang problema niyo X-Xavier." nagdadalawang isip pa nitong sambit ngunit napangiti lamang ang binata.

"Just call me like that kapag dalawa lamang tayong dalawa."

"S-sige."

He sipped his liquor as he stared at the ocean outside his room. their currently in front of the balcony.

"My wife is lovely and of course she's beautiful, we've been together for almost three years from now, we argue a lot up until now, her temper is always on her way, she easily got irritated and she's sensitive from others but for me, she's different. that's why I let that slide because nobody's perfect each of us, has a lot of flaws aren't we?"

"..."

"She has a bad attitude when I first got to know her but as a days gone by that we are together, she changed so we didn't have much problem between us except of course of my busy schedule, there's a lot of time we argue because I didn't show up during our first anniversary," he suddenly chuckled as he remember those days, "Hindi niya ako pinansin no'n, pfft mag-iisang linggo din iyon at matapos no'n hindi ako umulit pa, nakakatrauma." mahabang paliwanag ng binata.

"Wala naman kong problemang nakikita base sa kuwento mo, Xavier." kumento niya.

"That's the problem, we don't have a problem on us, but I do have," sandali siyang tumigil sa pagsasalita at saka mabilis na napatitig kay Carl. "Wala kaming problema, Carl. maliban sa baog ang asawa ko." diretso niyang sambit.

Mabilis na napalingon sa kaniya ang secretary niya, pagak siyang napangiti. "S-Sir.." he trailed off as he stared at his boss, he's smiling yet his eyes telling the opposite, his eyes were full of emotion, guilt,sadness and pain were visible on his eyes.

"And you know the most hardest part?" he then ask him and stare directly on his eyes and he didn't think twice to said it to him. "My father's last will, it says that I need to have a child I only have one and half month. What should I do, Carl? I'm so f*****g confuse right now. it's been two f*****g hell weeks and yet until now I couldn't do anything..."

"..."

"I don't want to hurt my wife, Carl. god knows that very well. I love her, I even marry her despite the fact that she's a barren woman because all I know that time it's okay that she can't give me a child as long as we are together but then I slowly realized that I can't... I can't be happy knowing that the money and everything I've worked hard will go nothing."

"..."

"But what should I do? I don't want to lose both..."

"You can't choose both, Sir. sometimes in our chaotic life,we can't chose both even if we wanted to, no matter how much we want we just can't, just like how I need to chose between my mother to girlfriend, my mother hated my girlfriend for some reason I don't want to chose between them. but despite that, I need to chose... and ended up losing the other. I couldn't accept that I lose someone's so important to me, well as the time's gone by i learned to accept everything. i don't have a choice either whether I'll accept it or not, and i chose to accept it."

"..."

"Either you lose your money or your wife, that's it."

Natigilan siya, his secretary was right. he needs to chose as soon as possible, before it's too late and he lose both. at least one of them, will stay.

He made up his mind and think that it was the best thing to do.

'maybe my wife could understand me.'

To be continued...

K.Y.