@ห้างสรรพสินค้าชื่อดัง
มิเกลเดินเข้ามาดูเสื้อผ้าในห้าง ช่วงนี้เธอดูเบื่อๆเพราะใกล้จะเรียนจบแล้ว แถมพักหลังๆมาก็ไม่มีเรียน นานๆทรก็จะเจอเพื่อน แถมเพื่อนเธออย่างเอวาก็ยุ่งๆกับเรื่องแต่งงานที่พ่อแม่จับให้แต่งงานด้วย เธอเลยใช้ชีวิตสันโดษอยู่แบบนี้
"เบื่อชะมัดเลย..."ปากก็บ่นแต่สายตาก็มองๆหาชุดบนราว พร้อมกับใช้มือเลื่อนๆไม่แขวนดูไปเรื่อยๆ
หมับ!!
มือเล็กของเธอแตะเข้ากับมือใครอีกคนเพราะจุดมุ่งหมายคือชุดเดรสสีชมพูบนราวเหมือนกัน
"อุ๊ย...ขอโทษค่ะ"หญิงสาวน่าตาน่ารักจิ้มลิ้มเอ่ยด้วยใบหน้ายิ้มแย้มพน้อมกับชักมือออกจากชุด
"เอ่อ...คุณเอาไปก่อนเลยค่ะ..."มิเกลกล่าวด้วยรอยยิ้ม ก่อนจะผายมือให้เธอเอาชุดนั้นไป "มันเหมาะกับคุณมากกว่าฉันค่ะ..."
"อะ...เอ่อ...ขอบคุณนะคะ...งั้น...คุณเลือกมาสักชุดสิคะ...เดี๋ยวฉันจ่ายให้...ขอบคุณที่คุณมีน้ำใจเสียสละชุดนี้ให้ฉัน"เธอคนนั้นกล่าว
"ไม่เป็นไรเลยค่ะ...ฉันแค่มาเดินเล่นแก้เบื่อ...ไม่ได้คิดจะซื้อหรอกค่ะ..."มิเกลตอบ จากนั้นก็เตรียมหมุนตัวออกจากร้านไป
หมับ!!
"เดี๋ยวก่อนสิคะ...เอ่อ...คุณชื่ออะไรคะ...เผื่อเจอกันอีก"
"มิเกลค่ะ"
"ฉันชิดตะวัน...เรียกตะวันเฉยๆก็ได้ค่ะ..."หญิงสาวนามว่าชิดตะวันแนะนำตัวบ้าง
"ค่ะ...ขอตัวนะคะ"จากนั้นเธอก็เดินเรื่อยๆออกมาจากร้าน ไม่รู้เลยว่าจะไปที่ไหนดี ความรู้สึกตอนนี้มันเบื่อเอามากๆ
หลายวันต่อมา...
"แกรู้ไหมว่าฉันเบื่อมากๆ ไปปาร์ตี้กันไหมคืนนี้?"มิเกลเอ่ยถามเอวาเพื่อนสาวเพียงคนเดียวในรั้วมหาลัย หลังจากที่ไม่ได้เจอกันมาหลายวัน
"ช่วงนี้ฉันต้องรีบปั่นโปรเจคจบน่ะเกล...เซ็งชะมัดแก้ไปเป็นร้อยรอบแล้ว ยังไม่ผ่านเลย..."
"เราเจอกันน้อยมากเลยนะ..."มิเกลทำหน้างอน้อยใจเพื่อน แต่ก็เข้าใจเพราะใกล้จบแล้วต้องรีบทำโปรเจคให้เสร็จไม่งั้นจะยื่นเรื่องจบไม่ได้
"แกน่ะฉลาด แถมทำโปรเจคจบไปก่อนฉันกับจีโน่อีก...เอ้า...แล้วจีโน่ไปไหน?"เอวาถาม ทั้งที่เมื่อกี้ก็นั่งเรียนด้วยกันแต่ พอเลิกเรียนกลับหายไปอย่างไร้ร่องรอยอย่างกับนินจา
"ไปซื้อน้ำมั้ง...แล้วนี่จะกลับเลยหรอ...พี่ซันมารับเหมือนเดิมหรือเปล่า"
"อื้ม..."
หมับ!!
แขนของจีโน่คว้าหมับเข้าที่ต้นคอของมิเกลอย่างจัง พร้อมกับท่าทีเหนื่อยหอบ ใบหน้าสวยจิ้มลิ้ม มองการกระทำที่ใกล้ชิดของจีโน่ก็เผลอใจเต้นแรงทุกครั้ง อีกแล้ว ทั้งที่พยายามเซฟความรู้สึกของตัวเองแล้วเชียว แต่สุดท้ายก็ใจสั่นทุกครั้ง
"นี่ไอ้โน่...มันหนัก...เอาแขนแกออกไปเลย"มิเกลโวยวายพร้อมกับจับแขนของจีโน่ออก
"เดี๋ยวไปกินข้าวเย็นด้วยกัน...แต่ขอไปส่งเอวาก่อน...แกไปรอฉันที่รถนะ"หัวใจดวงน้อยกระตุกวูบไหว เมื่อจีโน่บอกว่าจะไปส่งเอวาเพื่อนรักของเธอ ทั้งที่รู้อยู่แล้วว่าเพื่อนรักของเธอจะต้องแต่งงานกับคนที่พ่อแม่จับคู่ให้ แต่จีโน่ก็ยังจะดันทุรังที่จะรอ ส่วนเธอที่แอบรักและคอยอยู่ใกล้ๆมาตลอดเกือบ4ปีกลับถูกมองข้าม ไม่เห็นค่ากันบ้างเลย
พอเธอคิดที่จะถอยออกมาเพื่อเซฟหัวใจตัวเอง จีโน่ก็ทำเหมือนว่าไม่อยากให้เธอหายไปซะงั้น ทำเหมือนว่าแคร์กัน จนเธอเองก็คิดว่าต้องมีหวัง แต่มันก็แค่เหมือน
อีกด้าน...
หมับ!!
"เฮียคิม...คิดถึงจังเลยค่ะ"
"ตะวัน!! มากอดเฮียแบบนี้ได้ไง...โตเป็นสาวแล้วนะ"คิมหันต์เอ่ยดุร่างเล็กที่มากอดเขาจากด้านหลังด้วยทีท่าดุดัน
"แหมเฮีย...ตะวันก็กอดเฮียมาตั้งแต่เด็กแล้ว...อีกอย่างเราสายเลือดเดียวกันนะ"ชิดตะวันกล่าวก่อนที่จะถอนกอดออกด้วยทีท่างอนๆ
"แล้วทำไมมาหาเฮียได้...ไม่มีเรียนหรอ...หรืออยากได้เงิน?"
"แหมเฮีย...รู้ทันตะวันอีกแล้ว...น่ารักที่สุดเลย"
"รอบที่แล้วเอาไปล้านนึงหมดแล้วหรอ?"
"หมดแล้วสิเฮีย...แค่ล้านเดียวจะไปพออะไรคะ"
"เพิ่งจะปี2 ทำไมใช้เงินเปลืองขนาดนี้...เฮียจะฟ้องพ่อ"คิมหันต์ขู่น้องสาว
"อย่านะเฮีย...ถ้าฟ้องพ่อ...พ่อต้องให้ตะวันไปอยู่ฮ่องกงกับเฮียเหมแน่ๆ ไม่เอาหรอก!"
"งั้นก็ประหยัด...เดือนนี้เฮียจะให้รอบสุดท้ายแล้วนะ"พูดจบคิมหันต์ก็หยิบเช็คขึ้นมาเขียนๆแล้วยื่นให้น้องสาวคนสวยทันที
"5แสน!!..."
"มากไปหรอ..งั้นเอาคืนมา"คิมหันต์เตรียมจะหยิบคืนแต่มือเล็กดึงเอาไว้ก่อน
"มากอะไรล่ะเฮีย...น้อยไป...อีกตั้ง15วันกว่าจะถึงเดือนหน้า...มันไม่พอหรอกเฮีย"ร่างเล็กโวยวายขึ้นเสียงดัง
"จะเอาไม่เอา?"
"เฮียใจร้าย...ตะวันจะไปขอเฮียเหมเพิ่ม...เฮียคิมขี้งก!"
"ใช่สิไอ้เหมมันสายเปย์นี่...ไปขอเลยสิ...ต่อไปก็ไม่ต้องมาขอเฮีย..."คิมหันต์ทำทีท่างอนน้องสาว
"โอ๋ๆ...ไม่งอนน้า...เดี๋ยวหาสาวสวยให้เอาป้ะ..."คำพูดของชิดตะวันทำเอาคิมหันต์ตาลุกวาว
"ร้ายนัก!!"
"เมื่อกี้ตะวันไปซื้อเสื้อผ้า เจอผู้หญิงคนนึงสวยมากๆเลย แถมยังนิสัยน่ารักอีก...ตะวันกับเขาหยิบเสื้อผ้าตัวเดียวกันแล้วมันเหลือแค่ตัวเดียวด้วย แต่ผู้หญิงคนนั้นก็เสียสละให้...อื้ม...จำชื่อไม่ได้แล้ว...แต่น่าจะอายุใกล้ๆกับตะวัน"
"สวยขนาดนั้นเชียว?"คิมหันต์เลิกคิ้วขึ้นพร้อมถาม
"ใช่ อยากได้มาเป็นพี่สะใภ้เลย..."เธอเล่าด้วยทีท่าตื่นตาตื่นใจ "ตัวเล็ก ปากนิด จมูกหน่อย น่ารัก ปนเซ็กซี่ หุ่นก็ดี ผิวก็เนียน ตัวก็หอมด้วย"
"ชักอยากเห็นแล้วสิ"คิมหันต์เอ่ยขึ้นพร้อมกับจินตนาการตามที่น้องสาวบอก แต่ไม่ว่าจะจินตนาการยังไงทำไมถึงได้ไปจินตนาการถึงยัยนั่นได้ก็ไม่รู้