แอ๊ดดด!
เสียงประตูห้องน้ำเปิดออก ร่างบางชะงักเล็กน้อยไม่คิดว่าคิมหันต์จะตื่นไวขนาดนี้ แถมยังเอาแต่นั่งจ้องเธออย่างกับจะกลืนกินเธออีก เหอะ!! ต่อไปนี้จะไม่มีเรื่องแบบนั้นเกิดขึ้นอีกแล้ว เธอคิด
ร่างสูงขมวดคิ้วมุ่นกับท่าทีของร่างเล็ก ไม่เข้าใจทำไมถึงทำหน้าเหมือนโกรธเขาขนาดนั้น
"เมื่อคืนทำแรงไปหรอ...ทำไมต้องทำหน้าแบบนั้น"เขาเอ่ยถามด้วยน้ำเสียงไม่รู้ร้อนรู้หนาวเท่าไหร่ แถมยังเดินเข้าไปประชิดตัวร่างบางแล้วสวมกอดเธอจากด้านหลังไว้อีก
"หยุด...อย่ามาแตะตัวฉัน!!"มิเกลเอ่ยขึ้นเสียงแข็ง แล้วหันกลับมาจ้องร่างสูงตาเขม็ง ร่างสูงเห็นใบหน้าที่จริงจังของเธอก็ตกใจ แถมรอบๆดวงตายังมีคราบน้ำตาจางๆด้วย
"เธอเป็นอะไร...ร้องไห้หรอ...ฉันเอาแรงไปหรอ...เจ็บหรอ?"คิมหันต์ก็คือคิมหันต์ ยิ่งคำพูดของเขามันกลับยิ่งทำให้เธอยิ่งโมโหเข้าไปอีก
"เราหยุด...แค่นี้เถอะ!!"
"หยุด? ตกลงกันแล้วไง...นี่ฉันยังไม่เบื่อเธอเลยมิเกล...
