“เซีย..”
“หืม”
เสียงเรียกแสนคุ้นเคยทำให้ฉันตื่นจากภวังค์ช่วงนี้เผลอเป็นไม่ได้เหม่อตลอดตอนนี้พวกเรารอเข้าร่วมกิจกรรมรับน้องอยู่แถวลานเกียร์โดยในโต๊ะมีฉันและเพื่อนทุกคนยกเว้นไซซีที่ไปซ้อมการแสดงส่วนรับน้องวันนี้ก็แยกไปเป็นสาขาไม่รับเป็นคณะ
“เหม่ออีกแล้วเมื่อคืนฟ้าทักหาก็ไม่ตอบเป็นอะไรรึเปล่า..”ใบหน้าหล่อเหล่าของสายฟ้าโน้มลงมาใกล้ท่าทางอ่อนโยนจนเรย์เบะปากใส่ส่วนสองแฝดก็นั่งเล่นเกมกัน
“เลิกจีบกัน..คนโสดอิจฉาโอ๊ย!” เรย์ร้องลั่นเมื่อโดนฝ่ามือของฉันฟาดเข้าที่หลัง
“บอกหลายครั้งแล้วว่าอย่าพูดแบบนี้เราไม่ได้จีบกัน”ฉันพูดเสียงจริงจังเพราะเพื่อนหลายคนในห้องเรียนก็เริ่มเข้าใจผิดแล้วว่าฉันกับสายฟ้าเป็นแฟนกัน
“อ๋อๆ เป็นผัวเมียกันอ๊ากกก!!”พูดไปเรื่อยทำเอาฉันโมโหฟาดเขาอีกครั้งแต่มันยังไม่เข็ดยังจะล้อต่อฉันเลยทำงอนเดินออกจากโต๊ะมาเลย
แต่ก่อนมันก็ตลกแต่ตอนนี้ไม่ตลกแล้วเพราะฉันกำลังตัดใจแม้ไม่เจ็บไม
