คฤหาสน์ชวัลกร
ก๊อก ก๊อก
“เข้าไปนะ” เสียงใสของไซซีตะโกนอยู่หน้าห้องก่อนจะผลักประตูเข้ามาอย่างถือวิสาสะเรือนร่างสมส่วนวิ่งมาหาฉันที่นอนเปื่อยอยู่บนเตียง
“ได้ข่าวว่าเป็นลมเป็นยังไงบ้าง”เมื่อมาถึงเตียงไซซีก็จับตัวฉันพลิกไปพลิกมาพร้อมกับสำรวจไปทั่วทั้งร่าง
“อะไรเนี่ย”
“แกไม่บุบสลายใช่ไหม”
“ไม่..แค่เป็นลมแดด” ฉันตอบก่อนจะวางมือถือและสำรวจเพื่อนบ้างตอนนี้ไซซีสภาพดูเหนื่อยล้ามากเลิกเรียนก็ซ้อมการแสดงแทบไม่มีเวลาเลย
“แกน่ะไหวแน่นะดูเหนื่อยมาก..วันนี้กลับมายังไงเฮียรบไปรับเหรอ”เมื่อเช้าพวกเรามากับเฮียต้าร์แต่ขากลับฉันไม่สบายพี่เสือมาส่งพวกเฮียคงยังไม่รู้แต่ตอนนี้น่าจะรู้แล้วดูจากไซซีกลับมาถึงบ้านก็ตรงดิ่งมาหาฉันเลย
“ไหว..ขากลับครามมาส่ง”
“ครามที่เป็นเดือนคู่แกหรอ”
“อือ…ก็ซ้อมเสร็จก็กลับเลยขี้เกียจรอเฮียต้าร์”
ฉันนั่งนึกสักพักเพราะเหมือนไซซีจะเล่าให้ฟังว่าสนิทกับครามที่เรียนโยธาแต่ฉันจำ
