“ ผมก็เข้ามาทางประตูไง ”
คนตรงหน้าเอ่ยออกมาด้วยสีหน้าที่ไม่ทุกข์ร้อนสักนิด ตัวเองเป็นฝ่ายเสียมารยาทมาอยู่ในห้องเปลี่ยนเสื้อผ้าของผู้หญิงแท้ๆแต่กลับทำเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้นหนำซ้ำฉันในตอนนี้ยังอยู่ในชุดล่อแหลมอีกต่างหาก
เขาจะหน้ามึนเกินไปแล้วนะ
“ ฉันไม่ได้หมายความแบบนั้นค่ะฉันหมายถึงคุณมาทำอะไรที่นี่ออกไปเดี๋ยวนี่เลยนะ ”
ฉันใช้ความอดทนเป็นอย่างมากในการต่อปากต่อคำกับคนอย่างเขา
“ แล้วถ้าผมไม่ออกไปล่ะ ”
คุณทิมส์ยกยิ้มแววตาร้ายกาจคู่นั้นจ้องลงมาที่ริมฝีปากอวบอิ่มก่อนจะถือวิสาสะสำรวจส่วนเว้าส่วนโค้งของฉันอย่างถือดี
“ ฉันก็จะตะโกนให้คนมาลากโรคจิตอย่างคุณออกไปไง ”
ฉันสวนกลับไปทันควันด้วยสายตาที่ข่มขู่แต่เชื่อไหมว่านอกจากผู้ชายคนนี้จะไม่สะทกสะท้านอะไรแล้วยังยิ้มเจ้าเล่ห์อีกต่างหาก
“ งั้นก็ลองดูว่าคุณจะทำได้หรือเปล่า ”
สายตาท้าทายคู่นั้นทำให้ความอดทนของฉันหมดลง
“ ช่วย….....
อื้อออ~!!
